Ζοζέπ Μαρία δε Σεγάρα

Ζοζέπ Μαρία δε Σεγάρα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση5  Μαρτίου 1894[1][2][3]
Βαρκελώνη[4]
Θάνατος27  Σεπτεμβρίου 1961[1][2][5]
Βαρκελώνη[6]
Τόπος ταφήςMontjuïc Cemetery (41°21′16″ s. š., 2°9′26″ v. d.)
Χώρα πολιτογράφησηςΙσπανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΚαταλανικά[2][7]
Ισπανικά
Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
συγγραφέας[8]
μεταφραστής
κριτικός τέχνης
θεατρικός συγγραφέας
δημοσιογράφος
Αξιοσημείωτο έργοVida privada
Οικογένεια
ΣύζυγοςMercè Devesa i Rossell
ΤέκναJoan de Sagarra
ΓονείςFerran de Sagarra i de Siscar
ΑδέλφιαIgnasi de Sagarra i de Castellarnau
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαpresident of the Institut d'Estudis Catalans
ΒραβεύσειςMestre en Gai Saber (1931)
Μεγαλόσταυρος του Αστικού Τάγματος του Αλφόνσου Ι΄ του Σοφού (1960)[9]
Fastenrath Award (1926)
Joan Crexells award (1932)[10]
Ignasi Iglésias Award (1932)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ζοζέπ Μαρία δε Σεγάρα (Josep Maria de Sagarra, Βαρκελώνη, 5 Μαρτίου 1894 - 27 Σεπτεμβρίου 1961) ήταν Καταλανός δραματουργός, ποιητής και μεταφραστής του Ουίλλιαμ Σαίξσπηρ, του Δάντη και του Μολιέρου στα καταλανικά. Τα θεατρικά του έργα και τα ποιήματά του αποτέλεσαν σταθερά σημεία αναφοράς των καταλανικών γραμμάτων στα μέσα του εικοστού αιώνα. Ήταν ένας από τους λίγους καταλανούς λογοτέχνες που κατάφερε να ζήσει από τη λογοτεχνία. Υπήρξε μέλος του Ινστιτούτου Καταλανικών Μελετών και έλαβε διάφορα βραβεία όπως το Εθνικό Βραβείο Θεάτρου της Ισπανίας το 1954. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεγάλωσε στα πλαίσια μιας οικογένειας που ανήκε στην ελάσσονα αριστοκρατία της Βαρκελώνης.[11] Από μικρός ήρθε σε επαφή με τον Σάιξπηρ και τον Πλούταρχο, εκδίδοντας ποιήματά του σε περιοδικά της πόλης. Συμμετείχε στα καταλανικά ανθεστήρια και παρότι ολοκλήρωσε επιτυχώς τις σπουδές του στη Νομική Σχολή, σύντομα παραιτήθηκε από τη νομική για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη λογοτεχνία. Έκδοσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1914 και το πρώτο του θεατρικό έργο τρία χρόνια αργότερα, δίνοτας έναρξη στη σταθεροποίησή του στο κέντρο προσοχής της καταλανικής διανόησης και λογοτεχνικής δημιουργίας, δίπλα στον φίλο του Ζουζέπ Πλα. Το 1931 του ανατέθηκε η σύνταξη του εθνικού ύμνου της Καταλονίας. Με την έκρηξη του Ισπανικού Εμφυλίου, η φιλία του με τον Ιταλό πρεσβευτή που είχε προκύψει από τη μετάφραση του Δάντη, τον ώθησαν σε εξορία στη Γαλλία, όπου παντρεύτηκε. Επέστρεψε στη Βαρκελώνη με το πέρας του πολέμου, όπου, παρότι αρχικά συνεργάστηκε με την αντίσταση, κατέληξε να συνεργάζεται με όργανα του καθεστώτος της δικτατορίας για να επιβιώσει.[11] Τη δεκαετία του 1950 συνέργαψε τις Memòries και έλαβε δύο βραβεία από το καθεστώς, Εθνικό Βραβείο Θεάτρου της Ισπανίας και τον Μέγα Σταυρό Αλφόνσου Ι΄ του Σοφού. Απεβίωσε τον Σεπτέμβριο του 1961 από καρκίνο.[11]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 4  Μαΐου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 120285125. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Royal Academy of History. 2011. 5590/josep-maria-de-sagarra-de-castellarnau. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 17  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ (Γαλλικά) Babelio. 372301. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1  Ιανουαρίου 2019.
  7. ↑ CONOR.SI. 55296611.
  8. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  9. ↑ BOE-A-1960-11551.
  10. ↑ www.ateneubcn.org/activitats/premi-crexells/obres-guanyadores. Ανακτήθηκε στις 21  Απριλίου 2022.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «Josep Maria de Sagarra». www.escriptors.cat. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2016.