Ζορζ Εμμανιέλ Κλανσιέ

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.


Ζορζ-Εμμανυέλ Κλανσιέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Georges-Emmanuel Clancier (Γαλλικά)[1]
Γέννηση3  Μαΐου 1914[1][2][3]
Λιμόζ[1][3]
Θάνατος4  Ιουλίου 2018[4][1][5]
16ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[3]
Αιτία θανάτουπνευμονία
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Μονπαρνάς
ΨευδώνυμοPierre Bessière[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά[1]
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[7][8]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής[1]
μυθιστοριογράφος
διηγηματογράφος
πεζογράφος[9]
κριτικός λογοτεχνίας[9]
ΕργοδότηςLes Cahiers du Sud[10]
Fontaine[10]
Radiodiffusion-Télévision Française[10]
Αξιοσημείωτο έργοd:Q3225147
L'Éternité plus un jour
Οικογένεια
ΣύζυγοςAnne Clancier[11]
ΤέκναΣιλβέστρ Κλανσιέ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπρόεδρος (1976–1979, PEN Club français)
ΒραβεύσειςΒραβείο Γκονκούρ Ποίησης (1992)
Μεγάλο βραβείο λογοτεχνίας της Γαλλικής Ακαδημίας (1971)
Μεγάλο βραβείο λογοτεχνίας της SGDL (1996)
prix des Libraires (1970)
Prix Antonin-Artaud (1957)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ζορζ Εμμανιέλ Κλανσιέ (Georges-Emmanuel Clancier, 3 Μαΐου 1914 - 4 Ιουλίου 2018) ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος. Κέρδισε το βραβείο Γκονκούρ (ποίηση), το βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας (Académie française) και το βραβείο της Ένωσης Λογοτεχνών (Société des gens de lettres).

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στην Λιμόζη, ο Κλανσιέ ενθαρρύνθηκε από καθηγητές του το 1930 να ασχοληθεί με την λογοτεχνία. Ξεκίνησε να γράφει ποιήματα και το 1933, ξεκίνησε να εργάζεται σε εφημερίδες συμπεριλαμβανομένης της Les Cahiers du Sud. Πήγε στο Παρίσι το 1939 αλλά το επόμενο έτος επέστρεψε στην Λιμόζη όπου σπούδασε τέχνες στα πανεπιστήμια του Πουατιέ και της Τουλούζης και όπου συνάντησε τον Τζόε Μπουσκετέν Καρκασόν. Το 1940, έγινε μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού Fontaine, του οποίου εκδότης ήταν ο Max-Pol Fouchet. Στο Saint-Léonard-de-Noblat (Haute-Vienne), συνάντησε τους Raymond Queneau, Michel Leiris, Lourmarin Claude Roy, Pierre Seghers, Loys Masson, Pierre Emmanuel και Max-Pol Fouchet. Από το 1942 έως το 1944, συνέλεξε και κυκλοφόρησε στα κρυφά κείμενα συγγραφέων της Γαλλικής Αντίστασης μέχρι την κατακτημένη Γαλλία.

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1949 βραβείο Μωρίς Μπουρντέτ
  • 1957 βραβείο της Ένωσης Λογοτεχνών
  • 1957 Prix des Quatre Juries
  • 1970 Booksellers Award
  • 1971 βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας
  • 1992 βραβείο Γκονκούρ

Εργογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποίηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Temps des héros, Cahiers de l'École de Rochefort, 1943.
  • Le Paysan céleste, Marseille, Robert Laffont, 1943.
  • Journal parlé, Limoges, Rougerie, 1949.
  • Terre secrète, Paris, Seghers, 1951.
  • L'Autre rive, Limoges, Rougerie, 1952.
  • Vrai visage, Paris, Seghers, 1953; Paris, Robert Laffont, 1965.
  • Une Voix, Paris, Gallimard (Prix Artaud 1957).
  • Évidences, Paris, Mercure de France, 1960.
  • Terres de Mémoire, Paris, Robert Laffont, 1965.
  • Le Siècle et l'espace, Marc Pessein, 1970.
  • Peut-être une demeure, précédé d' Écriture des jours, Paris, Gallimard, 1972.
  • Le Voyage analogique, Paris, Jean Briance, 1976.
  • Oscillante parole, Paris, Gallimard, 1978.
  • Mots de l'Aspre, Georges Badin, 1980.
  • Le Poème hanté, Paris, Gallimard, 1983.
  • Le Paysan céleste, suivi de Chansons sur porcelaine, Notre temps, Écriture des jours, préface de Pierre Gascar, Paris, Poésie Gallimard, 1984.
  • L'Orée, Luxembourg, Euroeditor, 1987.
  • Tentative d'un cadastre amoureux, Ottawa (Canada), Écrits des Forges, 1989.
  • Passagers du temps, Paris, Gallimard, 1991.
  • Contre-Chants, Paris, Gallimard, 2001.
  • Terres de mémoire suivi de Vrai visage, Paris, La Table Ronde, coll. poche La Petite vermillon n° 187, 2003, 288 p. (ISBN 2710325683).
  • Le Paysan céleste - Notre part d'or et d'ombre (poèmes 1950-2000), préface d'André Dhôtel, Paris, Poésie/Gallimard, 2008.
  • Vive fut l'aventure, Paris, Gallimard, 2008.

Μυθιστορήματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Quadrille sur la tour, Alger, Edmond Charlot, 1942 puis Mercure de France 1963
  • La Couronne de vie, Paris, Edmond Charlot, 1946
  • Dernière heure, Paris, Gallimard, 1951; Éditions du Rocher, 1998
  • Le Pain noir (I), Paris, Robert Laffont, 1956
  • La Fabrique du roi (II), Paris, Robert Laffont, 1957
  • Les Drapeaux de la ville (III), Paris, Robert Laffont, 1959
  • La Dernière Saison (IV), Paris, Robert Laffont, 1961
  • Les Incertains, Paris, Seghers, 1965; Paris, Robert Laffont, 1970
  • L'Éternité plus un jour, Paris, Robert Laffont, 1969; La Table Ronde, 2005
  • La Halte dans l'été, Paris, Robert Laffont, 1976
  • Le Pain noir, La Fabrique du roi, Tome I, Les Drapeaux de la ville, La dernière saison, Tome II, Paris, Robert Laffont, 1991
  • Une Ombre Sarrasine, Paris, Albin Michel, 1996

Ιστορίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • La Couleuvre du dimanche, Nice, Méditerranea, 1937
  • Le Parti des enfants, Paris, Les Œuvres libres n°137, Arthème Fayard, 1957
  • Le Baptême, Paris, Les Œuvres libres n° 156, Arthème Fayard, 1959
  • Les Arènes de Vérone, Paris, Robert Laffont, 1964
  • L'Enfant de neige, Paris, Casterman, 1978
  • L'Enfant qui prenait le vent, Paris, Casterman, 1984

Αυτοβιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ces ombres qui m'éclairent :
    • L'Enfant double, Paris, Albin Michel, 1984
    • L'Ecolier des rêves, Paris, Albin Michel, 1986
    • Un Jeune Homme au secret, Paris, Albin Michel, 1989

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 «Le poète Georges-Emmanuel Clancier est mort à l'âge de 104 ans». Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2018.
  2. ↑ 2,0 2,1 Roglo. p=georges+emmanuel;n=clancier.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2022.
  4. ↑ «L'écrivain et poète Georges-Emmanuel Clancier est mort à l'âge de 104 ans». 4  Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2018.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 118969176.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 1  Δεκεμβρίου 2024.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb118969176. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ CONOR.SI. 25141091.
  9. ↑ 9,0 9,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2003165513. Ανακτήθηκε στις 17  Νοεμβρίου 2024.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 collections.imec-archives.com/archives/archives/fonds/FR_145875401_P855CLG/view:fonds/n:3. Ανακτήθηκε στις 1  Δεκεμβρίου 2024.
  11. ↑ collections.imec-archives.com/archives/archives/fonds/FR_145875401_P629CLG/view:fonds/n:3. Ανακτήθηκε στις 1  Δεκεμβρίου 2024.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]