Η αποθέωση του Αθανασίου Διάκου | |
---|---|
Ονομασία | Η αποθέωση του Αθανασίου Διάκου |
Δημιουργός | Κωνσταντίνος Παρθένης |
Έτος δημιουργίας | 1933 |
Ύψος | 380 εκ. |
Πλάτος | 380 εκ |
Πόλη | Αθήνα |
Μουσείο | Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου |
δεδομένα |
Η αποθέωση του Αθανασίου Διάκου είναι μία ελαιογραφία του Κωνσταντίνου Παρθένη, που ολοκληρώθηκε το 1933.
Ο πίνακας έχει διαστάσεις 380 x 380 εκατοστά και πρόκειται για δωρεά της Σοφίας Παρθένη. Είναι λάδι σε καμβά που εκτίθεται στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου στην Αθήνα.[1]
"Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει
τώρα π΄ ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζ΄ η γης χορτάρι".
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του αγωνιστή του 1821. Ο ζωγράφος φαίνεται ότι είχε κατά νου αυτά τα λόγια ενώ ολοκλήρωνε αυτό το εμβληματικό έργο. Ταυτίζει την αποθέωση του Αθανασίου Διάκου με την Ανάσταση του Χριστού, καθώς τα γεγονότα συγκλίνουν χρονικά, την Άνοιξη. Στα αριστερά, μια φιγούρα με φωτοστέφανο, ένας άγγελος ή μία από τις μυροφόρες, εκπλήσσεται ανακαλύπτοντας το κενοτάφιο. Στη μέση, άλλος άγγελος, κρανοφόρος, ασπιδοφόρος και κρατώντας ένα δόρυ, θυμίζει τη θεά Αθηνά, που είναι και αυτή αδιάψευστος μάρτυρας του θαύματος της αποθέωσης. Ο Αθανάσιος Διάκος ανέρχεται στους ουρανούς. Εκεί, τον υποδέχονται άγγελοι με μουσικά όργανα, όπως και σε πίνακες ζωγραφικής του Ελ Γκρέκο, ενώ άλλοι τον στεφανώνουν με δάφνες. Ένα κορίτσι που μοιάζει να ξεπηδά από το έργο "Η Άνοιξη" του Μποτιτσέλι, ραίνει τον ήρωα με λουλούδια από την αγκαλιά της, ενώ θυμίαμα αναβλύζει από το θυμιατό.
Αυτό το έργο τέχνης ανυψώνει την Επανάσταση του 1821 στη σφαίρα του ιδεατού.
Οι επιρροές είναι εμφανείς σε εικονογραφικά σύμβολα και ύφος, αντλώντας από την κεραμοποιία της κλασσικής αρχαϊκής εποχής αλλά και από την Βυζαντινή εικονογραφία. Το κορίτσι στα δεξιά, η προσωποποίηση της Άνοιξης, πηγάζει από το ομώνυμο έργο του Μποτιτσέλι. Οι ψηλόλιγνες φιγούρες των αγγέλων μαρτυρούν ότι ο Παρθένης έχει επηρεαστεί και από τα έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Τέλος, τα γεωμετρικά σχήματα και τα ασυνεχή περιγράμματα είναι χαρακτηριστικά του Κυβισμού.[2]