Θεοδόσιος (γιος Μαυρίκιου)

Θεοδόσιος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση4  Αυγούστου 583[1] ή 4  Αυγούστου 585 ή 4  Αυγούστου 583
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος27  Νοεμβρίου 602[1]
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
μονάρχης
Οικογένεια
ΓονείςΜαυρίκιος (αυτοκράτορας) και Κωνσταντίνα
ΑδέλφιαΤιβέριος
Πέτρος
Παύλος
Ιουστίνος
Ιουστινιανός
Αναστασία
Κλεοπάτρα
Θεοκτίστη
Μαρία
ΟικογένειαΔυναστεία του Ιουστινιανού
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒυζαντινός Αυτοκράτορας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Θεοδόσιος (4 Αυγούστου 583/585 - μετά τις 27 Νοεμβρίου 602) ήταν συναυτοκράτορας του πατέρα του Μαυρικίου κατά το διάστημα 590-602, οπότε ο πατέρας του εκτοπίστηκε από μία ανταρσία στρατιωτών.[2][3] Στην αρχή ο Θεοδόσιος προτάθηκε ως διάδοχος από τους εξεγερθέντες στρατιώτες, οι οποίοι τελικά εξέλεξαν τον Φωκά. Τότε ο Μαυρίκιος τον έστειλε στην Περσία για να ζητήσει συνδρομή, αλλά στο μεταξύ οι υποστηρικτές του Φωκά εκτέλεσαν τον Μαυρίκιο και τους νεότερους αδελφούς του Θεοδοσίου· όταν επέστρεψε, τον εκτέλεσαν και αυτόν. Αργότερα εμφανίστηκε ένας που υποκρίθηκε τον Θεοδόσιο και με πρόσχημα την αποκατάστασή του στον θρόνο, οι Πέρσες εισέβαλαν στη Ρωμαϊκή επικράτεια.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Μαυρικίου και της Αυγούστας Κωνσταντίνας. Γεννήθηκε το 583 (σύμφωνα με τον σύγχρονό του Ιωάννη τον Εφέσιο ή το 585 (σύμφωνα με τους μεταγενέστερους Θεοφάνη τον Ομολογητή και τον Κεδρηνό).[3][4] Η γέννησή του έγινε στην Πορφύρα, όταν ο πατέρας του ήταν βασιλιάς· ο προηγούμενος ήταν ο Θεοδόσιος Β΄ και έλαβε το όνομα εκείνου. Ανάδοχός του ήταν ο Γρηγόριος αποκρισάριος του πάπα στην Κωνσταντινούπολη (μετέπειτα πάπας Γρηγόριος Α΄ ο μέγας).[3][4] Ο λόγιος Ευάγριος Σχολαστικός συνέθεσε ένα έργο για τον εορτασμό της γέννησης του Θεοδοσίου και ο Μαυρίκιος αντάμειψε τον Ευάγριο με τον βαθμό του υπάτου.[5]

Το 587 ο Θεοδόσιος έγινε Καίσαρ, δηλ. διάδοχος και στις 26 Μαρτίου 590 ανακηρύχθηκε συμβασιλιάς του Μαυρικίου.[3] Το 601/602 νυμφεύτηκε την κόρη του πατρικίου Γερμανού,[6] ο οποίος το 602 τον έσωσε από μία εξέγερση του πλήθους.[7] Αργότερα το Φθινόπωρο του ίδιου έτους έγινε ανταρσία στρατιωτών στο Δούναβη, οι οποίοι έστειλαν επιστολή στον Γερμανό -που κυνηγούσε με τον Θεοδόσιο έξω από την Κωνσταντινούπολη- προτείνοντας διάδοχο έναν από τους δύο.[2][8] Ο Μαυρίκιος υποπτεύθηκε τον Γερμανό, ότι είχε κάποιο ρόλο στην εξέγερση· ο Θεοδόσιος ειδοποίησε τον Γερμανό και όταν στις 21 Νοεμβρίου τον αναζήτησαν οι απεσταλμένοι του Μαυρικίου, ο Γερμανός ζήτησε άσυλο στο ιερό της Αγίας Σοφίας.

Την επόμενη ημέρα ο Μαυρίκιος και η οικογένειά του πέρασαν στη Χαλκηδόνα. Ο Αυτοκράτορας έτειλε τον Θεοδόσιο, μαζί με τον Κωνσταντίνο Λαρδύ πατρίκιο και ύπατο, να ζητήσει συνδρομή από τον Χοσρόη Β΄ της Περσίας. Σύντομα όμως τον ανακάλεσε. Εν τω μεταξύ οι στασιαστές ανακήρυξαν τον Φωκά Αυτοκράτορα και στις 27 Νοεμβρίου εκτέλεσαν τον Μαυρίκιο και τους νεότερους αδελφούς του Τιβέριο, Πέτρο, Παύλο, Ιουστίνο, Ιουστινιανό.[9][10] Λίγες ημέρες μετά ο Θεοδόσιος επέστρεψε στη Χαλκηδόνα, αλλά έπεσε στα χέρια των υποστηρικτών του Φωκά, που τον εκτέλεσαν.[11][9]

Ο ψευδο-Θεοδόσιος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διαδόθηκαν φήμες ότι επέζησε. Λέγεται ότι ο Γερμανός δωροδόκησε τον εκτελεστή του Θεοδοσίου, τον Αλέξανδρο, ένα από τους ηγετικούς υποστηρικτές του Φωκά. Ο Θεοδόσιος διέφυγε στη Λαζική, όπου απεβίωσε. Ο Θεοφύλακτος Σιμοκάττης αναφέρει, ότι ερεύνησε εξονυχιστικά τις φήμες και τις βρήκε ψευδείς.[2][12] Ωστόσο ο Ναρσής στρατηγός του Μαυρικίου στη Μεσοποταμία εκμεταλλεύτηκε τις φήμες: έφτιαξε έναν ψευδο-Θεοδόσιο και ισχυρίστηκε, ότι πολεμά στο όνομά του. Παρουσίασε τον απατηλό Θεοδόσιο στον Χοσρόη Β΄ και αυτός με τη σειρά του τον χρησιμοποίησε ως αφορμή για να εισβάλει στη Ρωμανία, με τον ισχυρισμό ότι το κάνει για να εκδικηθεί τον φόνο του Μαυρικίου και της οικογένειάς του και να θέσει τον διάδοχο Θεοδόσιο, που είχε δικαίωμα, στο θρόνο.[2][13]

Νομισματοκοπία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Θεοδόσιος δεν εμφανίζεται στα περισσότερα συνήθη νομίσματα του Μαυρικίου, εκτός από δύο περιπτώσεις: ένα χάλκινο νούμμιο κοπής της Χερσώνας, που παριστά τους γονείς του στη μία όψη και τον Θεοδόσιο στην άλλη και μία αργυρή σίλικα, που κόπηκε στην Καρχηδόνα[13] κατά την αναγόρευσή του σε συν-Αυτοκράτορα το 591/592.[14]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε τον Νοέμβριο του 601 (ή τον Φεβρουάριο του 602) την κόρη του Γερμανού, ηγετικού μέλους της Συγκλήτου της Κωνσταντινούπολης.

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 pantheon.world/profile/person/Theodosius_(son_of_Maurice). Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Kazhdan 1991, σελ. 2050.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Martindale, Jones & Morris 1992, σελ. 1293.
  4. ↑ 4,0 4,1 Whitby 1988, σελ. 18.
  5. ↑ Whitby 1988, σελ. 21.
  6. ↑ Martindale, Jones & Morris 1992, σελίδες 531, 1293.
  7. ↑ Martindale, Jones & Morris 1992, σελ. 531.
  8. ↑ Martindale, Jones & Morris 1992, σελίδες 531, 1293; Whitby 1988, σελ. 168.
  9. ↑ 9,0 9,1 Whitby 1988, σελ. 26.
  10. ↑ Martindale, Jones & Morris 1992, σελίδες 1293–1294.
  11. ↑ Martindale, Jones & Morris 1992, σελίδες 531–532.
  12. ↑ Martindale, Jones & Morris 1992, σελίδες 47, 532, 1294; Whitby 1988, σελίδες 312, 316.
  13. ↑ 13,0 13,1 Martindale, Jones & Morris 1992, σελ. 1294.
  14. ↑ Grierson 1999, σελίδες 44–45, 58.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Grierson, Philip (1999). Byzantine Coins. Washington, District of Columbia: Dumbarton Oaks. ISBN 0-88402-274-9.
  • Kazhdan, Alexander Petrovich (1991). Oxford Dictionary of Byzantium. New York, NY and Oxford, England: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-504652-6.
  • Martindale, John Robert; Jones, Arnold Hugh Martin; Morris, J., eds. (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire. III: A.D. 527–641. Cambridge, England: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-20160-5.
  • Whitby, Michael (1988). The Emperor Maurice and his Historian: Theophylact Simocatta on Persian and Balkan Warfare. Oxford, England: Oxford University Press. ISBN 0-19-822945-3.