Οι Θεωρίες συνωμοσίας στην Τουρκία είναι κοινά φαινόμενα στην τουρκική κουλτούρα και πολιτική. Η κατανόηση της πίστης σε τέτοιες θεωρίες είναι σημαντική για την κατανόηση της τουρκικής πολιτικής. Μεταξύ των λόγων αυτής της πεποίθησης είναι η εξάλειψη της έλλειψης χαμένου μεγαλείου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,[1] η δυσφορία με την αντίληψη της Τουρκίας ως υπανάπτυκτου μέρους του κόσμου και το χαμηλό επίπεδο γνώσης της τουρκικής κοινωνίας στα μέσα ενημέρωσης.[2]
Ο Τούρκος δημοσιογράφος και συγγραφέας Μουσταφά Ακόλ χρησιμοποιεί τις ακόλουθες προτάσεις όταν εξηγεί γιατί οι θεωρίες συνωμοσίας είναι ευρέως διαδεδομένες στην Τουρκία: «Μας κάνει να νιώθουμε σημαντικοί. Εάν ολόκληρος ο κόσμος συνωμοτεί εναντίον μας, πρέπει να είμαστε πολύ ξεχωριστοί. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας από τους τρόπους που οι Τούρκοι αντισταθμίζουν τη χαμένη δόξα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».[1] Από την άλλη πλευρά, ο Τούρκος οικονομολόγος Σελίμ Κορού εφιστά την προσοχή του στην ταλαιπωρία της τουρκικής κοινωνίας όταν βλέπει την Τουρκία ως υπανάπτυκτου μέρους του κόσμου.[3]
Σύμφωνα με την έκθεση του Open Society Institute για το 2018, η τουρκική κοινωνία κατατάσσεται στην προτελευταία θέση στην Ευρώπη όσον αφορά την γνώση στα μέσα ενημέρωσης, όπου αναφέρεται ότι αυτή η κατάσταση προκάλεσε την τουρκική κοινωνία να είναι ευάλωτη σε ψεύτικες ειδήσεις. Σύμφωνα με τη βαθμολογία που δημιουργήθηκε από το συνδυασμό παραγόντων όπως το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, η χαμηλή συνήθεια ανάγνωσης, η χαμηλή ελευθερία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και η χαμηλή κοινωνική εμπιστοσύνη, η Τουρκία ήταν σε θέση να προσπεράσει μόνο την πΓΔΜ.[2] Σύμφωνα με την έκθεση ψηφιακών ειδήσεων του Ινστιτούτου Reuters του 2018, η Τουρκία ήταν μακράν η χώρα με τον υψηλότερο αριθμό ψεύτικων ειδήσεων στον κόσμο.[4]
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των θεωριών συνωμοσίας στην Τουρκία είναι ο ισχυρισμός ότι πίσω από αυτές κρύβονται πάντα οι κυβερνήσεις. Έχει ειπωθεί ότι η βάση αυτού του ισχυρισμού είναι η ακραία κρατικοκεντρική άποψη του κόσμου στο τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα, καθώς περιλαμβάνει την ιδέα ότι οι μη κρατικοί φορείς δεν μπορούν να ενεργήσουν αυτόνομα και ότι θα παραμείνουν πάντα «πιόνια» άλλων κρατών.[5]
Στις πιο διαδεδομένες θεωρίες συνομωσίας περιλαμβάνονται: