Θρησκεία στην Πολωνία

Θρησκείες στην Πολωνία (2019)[1]

  Καθολικισμός (86%)
  Ανατολική Ορθοδοξία (1%)
  Προτεσταντισμός (1%)
  Άλλα χριστιανικά δόγματα (2%)
  Καμία θρησκεία (6%)
  Καμία απάντηση (3%)
  Άλλη θρησκεία (1%)
Ρωμαιοκαθολικός Καθεδρικός Ναός των Αγίου Μιχαήλ του Αρχάγγελου και Αγίου Φλωριανού στη Βαρσοβία. Η συντριπτική πλειοψηφία των εθνικών Πολωνών είναι ακόλουθοι του Χριστιανισμού.

Η Πολωνία είναι μια από τις πιο θρησκευόμενες χώρες της Ευρώπης.[2] Αν και υπάρχουν ποικίλες θρησκευτικές κοινότητες στην Πολωνία, οι περισσότεροι Πολωνοί ακολουθούν τον Χριστιανισμό. Μέσα σε αυτό, η μεγαλύτερη ομάδα είναι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία: το 92,9% του πληθυσμού ταυτίστηκε με αυτό το δόγμα το 2015 (απογραφή που διενεργήθηκε από την Κεντρική Στατιστική Υπηρεσία).[3][4] σύμφωνα με το Ινστιτούτο Στατιστικής της Καθολικής Εκκλησίας, το 36,7% των Πολωνών Καθολικών πιστών παρακολούθησαν τη Λειτουργία της Κυριακής το 2015.[5] Η Πολωνία είναι μια από τις πιο καθολικές χώρες στον κόσμο. Ο Νιλ Πις περιγράφει την Πολωνία ως την Πιο Πιστή Κόρη της Ρώμης.[6]

Ο Ρωμαιοκαθολικισμός εξακολουθεί να είναι σημαντικός στη ζωή πολλών Πολωνών και η Καθολική Εκκλησία στην Πολωνία απολαμβάνει κοινωνικό κύρος και πολιτική επιρροή.[7] Τα μέλη της το θεωρούν αποθετήριο της πολωνικής κληρονομιάς και πολιτισμού. Η Πολωνία ισχυρίζεται ότι έχει το υψηλότερο ποσοστό Ρωμαιοκαθολικών πολιτών οποιασδήποτε χώρας στην Ευρώπη, εκτός από τη Μάλτα και τον Άγιο Μαρίνο (υψηλότερο από ότι στην Ιταλία, την Ισπανία και την Ιρλανδία, όλες χώρες στις οποίες η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει υπάρξει η μόνη καθιερωμένη θρησκεία).[8]

Η τρέχουσα έκταση αυτής της αριθμητικής κυριαρχίας προκύπτει σε μεγάλο βαθμό από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων που ζούσαν στην Πολωνία που πραγματοποιήθηκε από τη ναζιστική Γερμανία και τα θύματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ των πολωνικών θρησκευτικών μειονοτήτων,[9][10][11][12] καθώς και από την φυγή και απέλαση Γερμανών, πολλοί από τους οποίους δεν ήταν Ρωμαιοκαθολικοί, στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο υπόλοιπος πληθυσμός αποτελείται κυρίως από ακολούθους της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας - περίπου 507.196 πιστούς),[13] διάφορες Προτεσταντικές εκκλησίες (η μεγαλύτερη εκ των οποίων είναι η Ευαγγελική Εκκλησία της Ομολογίας του Άουγκσμπουργκ στην Πολωνία, με 61.217 μέλη) και Μάρτυρες του Ιεχωβά (116.935). Υπάρχουν περίπου 55.000 Έλληνοκαθολικοί στην Πολωνία. Άλλες θρησκείες που ασκούνται στην Πολωνία, λιγότερο από 0,1% του πληθυσμού, περιλαμβάνουν το Ισλάμ, τον Ιουδαϊσμό, τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό.[14]

Σύμφωνα με στατιστικές του 2015 που συγκεντρώθηκαν από τη Στατιστική Υπηρεσία Πολωνίας, το 94,2% του πληθυσμού συνδέεται με μια θρησκεία και το 3,1% δεν ανήκουν σε καμία θρησκεία. Η πιο ασκούμενη θρησκεία ήταν ο Ρωμαιοκαθολικισμός, των οποίων οι ακόλουθοι αποτελούσαν το 92,8% του πληθυσμού, ακολουθούμενοι από τους Ανατολικούς Ορθόδοξους με 0,7% (αύξηση από 0,4% το 2011, που προκλήθηκε εν μέρει από την πρόσφατη μετανάστευση Ουκρανών), οι Μάρτυρες του Ιεχωβά με 0,3%, και διάφορα προτεσταντικά δόγματα που περιλαμβάνουν 0,2% του πολωνικού πληθυσμού και 0,1 ελληνοκαθολικών.[3] Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 61,1% του πληθυσμού θεωρούσε τη θρησκεία υψηλή έως πολύ υψηλής σημασίας, ενώ το 13,8% θεωρούσε τη θρησκεία μικρής ή καθόλου σημασίας. Το ποσοστό των πιστών είναι πολύ υψηλότερο στα ανατολικά μέρη της Πολωνίας.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Καθεδρικός Ναός της Αγίας Μαρίας στο Ράντομ.

Για αιώνες οι αρχαίοι δυτικοί σλαβικοί και λεχιτικοί λαοί που κατοικούσαν στα εδάφη της σύγχρονης Πολωνίας είχαν ασκήσει διάφορες μορφές παγανισμού, γνωστές ως Rodzimowierstwo (Ροντζιμοβιέρτσβο, «σλαβική ιθαγενής πίστη»).[15][16][17][18] Από την αρχή της κρατικής υπόστασης της, διαφορετικές θρησκείες συνυπήρχαν στην Πολωνία. Με τον «βάπτισμα» της Πολωνίας το 966, οι παλαιές ειδωλολατρικές θρησκείες εξαλείφθηκαν σταδιακά τους επόμενους αιώνες κατά τη διάρκεια του Εκχριστιανισμού της Πολωνίας. Ωστόσο, αυτό δεν έθεσε τέλος στις ειδωλολατρικές πεποιθήσεις στη χώρα. Η επιμονή αποδείχθηκε από μια σειρά εξεγέρσεων που ήταν γνωστές ως παγανιστικές αντιδράσεις κατά το πρώτο μισό του 11ου αιώνα, οι οποίες έδειξαν επίσης στοιχεία μιας εξέγερσης χωρικών εναντίον των γαιοκτημόνων και του φεουδαρχισμού[19] και οδήγησαν σε εξέγερση που αποσταθεροποίησε τη χώρα.[20][21][22][23] Μέχρι τον 13ο αιώνα, ο Καθολικισμός είχε γίνει η κυρίαρχη θρησκεία σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, οι Χριστιανοί Πολωνοί συνυπήρχαν με ένα σημαντικό εβραϊκό τμήμα του πληθυσμού.[24][25]

Τον 15ο αιώνα, οι Πόλεμοι των Χουσιτών και η πίεση από την Αγία Έδρα οδήγησαν σε θρησκευτικές εντάσεις μεταξύ των καθολικών και του αναδυόμενων Χουσιτών και της επακόλουθης προτεσταντικής κοινότητας, ιδιαίτερα μετά το Διάταγμα του Βιέλουν (1424). Το προτεσταντικό κίνημα κέρδισε ένα σημαντικό αριθμό ακολούθων στην Πολωνία και, αν και ο Ρωμαιοκαθολικισμός διατηρούσε κυρίαρχη θέση στο κράτος, η φιλελεύθερη Συνομοσπονδία της Βαρσοβίας εξασφάλισε ευρεία θρησκευτική ανοχή. Όμως το αντιμεταρρυθμιστικό κίνημα κατάφερε να μειώσει το πεδίο ανοχής στα τέλη του 17ου και στις αρχές του 18ου αιώνα - όπως αποδεικνύεται από γεγονότα όπως οι Ταραχές του Θορν (1724).[26][27][28]

Όταν η Πολωνία διαμελίστηκε μεταξύ των γειτόνων της στα τέλη του 18ου αιώνα, ορισμένοι Πολωνοί υπέστησαν θρησκευτικές διακρίσεις στην πρόσφατα διευρυμένη Γερμανική Πρωσία και τη Ρωσία.[29]

Πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, περίπου 3.500.000 Πολωνοί Εβραίοι (περίπου το 10% του εθνικού πληθυσμού) ζούσαν στη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία, κυρίως σε πόλεις. Μεταξύ των γερμανικών-σοβιετικών εισβολών στην Πολωνία και το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, πάνω από το 90% των Εβραίων στην Πολωνία χάθηκαν.[30] Το Ολοκαύτωμα (επίσης αποκαλούμενο «Σόα») πήρε τη ζωή περισσότερων από τριών εκατομμυρίων Εβραίων, κυρίως Ασκεναζί, στην Πολωνία. Συγκριτικά λίγοι κατάφεραν να επιβιώσουν από τη γερμανική κατοχή ή να ξεφύγουν προς τα ανατολικά στα εδάφη της Πολωνίας που προσαρτήθηκαν από τη Σοβιετική Ένωση, πέρα από την προσέγγιση της ναζιστικής Γερμανίας. Όπως και αλλού στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, υπήρχε επίσημος και δημοφιλής αντισημιτισμός στην Πολωνία, που μερικές φορές ενθαρρύνονταν από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και από ορισμένα πολιτικά κόμματα (ιδιαίτερα το δεξιό κόμμα Εθνική Δημοκρατία και άλλες μικρές ομάδες και φατρίες), αλλά όχι άμεσα από την ίδια την πολωνική κυβέρνηση.[31]

Σύμφωνα με έρευνα της Ipsos MORI το 2011, το 85% των Πολωνών παραμένουν Χριστιανοί, το 8% είναι άθρησκοι, άθεοι ή αγνωστικιστές, το 2% ακολουθούν μη καθορισμένες άλλες θρησκείες και το 5% δεν απάντησαν στην ερώτηση.[32]

Το Σύνταγμα της Πολωνίας και η θρησκεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ποσοστό ατόμων που δήλωσαν ότι πιστεύουν ή πιστεύουν πολύ βαθιά, 2015.[33]

Το Σύνταγμα της Πολωνίας διασφαλίζει τη θρησκευτική ελευθερία για όλους. Το Σύνταγμα παρέχει επίσης στις εθνικές και εθνοτικές μειονότητες το δικαίωμα να ιδρύουν εκπαιδευτικά και πολιτιστικά ιδρύματα και ιδρύματα που αποσκοπούν στην προστασία της θρησκευτικής ταυτότητας, καθώς και να συμμετέχουν στην επίλυση θεμάτων που σχετίζονται με την πολιτιστική τους ταυτότητα.[34]

Οι θρησκευτικές οργανώσεις στη Δημοκρατία της Πολωνίας μπορούν να εγγράψουν το ίδρυμά τους στο Υπουργείο Εσωτερικών και Διοίκησης, δημιουργώντας ένα αρχείο εκκλησιών και άλλων θρησκευτικών οργανώσεων που λειτουργούν βάσει ξεχωριστών πολωνικών νόμων. Αυτή η εγγραφή δεν είναι απαραίτητη, αλλά εξυπηρετεί τους νόμους που εγγυώνται την ελευθερία θρησκευτικής πρακτικής.

Ομάδες της σλαβικής ιθαγενούς πίστης που καταγράφηκαν από τις πολωνικές αρχές το 1995 είναι η Ιθαγενής Εκκλησία της Πολωνίας (Rodzimy Kościół Polski), η οποία αντιπροσωπεύει μια παγανιστική παράδοση που ανάγεται στα προχριστιανικά δόγματα και συνέχισε ο Βουαντίσουαφ Κοουόντζιεϊ το 1921 με τον Ιερό Κύκλο των Πιστών του Σβάντεβιτ (Święte Koło Czcicieli Światowida) και η Πολωνική Σλαβική Εκκλησία (Polski Kościół Słowiański).[35] Αυτή η ιθαγενής σλαβική θρησκεία προωθείται επίσης από την Ένωση Ιθαγενούς Πίστης (Zrzeszenie Rodzimej Wiary, ZRW) και την Ένωση για την Παράδοση που ιδρύθηκε το 2015.

Επιλεγμένες τοποθεσίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Special Eurobarometer 493, European Union: European Commission, Σεπτέμβριος 2019, σελ. 229-230». ec.europa.eu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2020. 
  2. ↑ «Co łączy Polaków z parafią? Komunikat z badań» (PDF) (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Κέντρο Έρευνας για τη Δημόσια Γνώμη (Πολωνία) CBOS. Μαρτίου 2005. Preface. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2007. 
  3. ↑ 3,0 3,1 GUS. «Infographic - Religiousness of Polish inhabitiants». stat.gov.pl (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2019. 
  4. ↑ GUS, Narodowy Spis Powszechny Ludnosci 2011: 4.4. Przynależność wyznaniowa (National Survey 2011: 4.4 Membership in faith communities) σελ. 99/337 (αρχείο PDF, άμεσο κατέβασμα 3.3 MB). (ISBN 978-83-7027-521-1) Retrieved 27 Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Σάντουον, Βόιτσεχ (2018). Σάντουον, Βόιτσεχ, επιμ. Annuarium Statisticum Ecclesiae in Polonia AD 2018 (PDF) (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC. σελ. 4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 31 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2021. 
  6. ↑ Πις, Νιλ (2009). Rome's Most Faithful Daughter: The Catholic Church and Independent Poland, 1914–1939. Ohio University Press. ISBN 9780821443620. 
  7. ↑ «Religion in Poland». Encyclopædia Britannica. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2018. 
  8. ↑ https://www.theguardian.com/world/2018/mar/21/christianity-non-christian-europe-young-people-survey-religion
  9. ↑ Project in Posterum, Poland World War II casualties.
  10. ↑ Holocaust: Five Million Forgotten: Non-Jewish Victims of the Shoah.
  11. ↑ AFP/Expatica, Polish experts lower nation's WWII death toll Αρχειοθετήθηκε 2012-04-06 στο Wayback Machine., Expatica.com, 30 Αυγούστου 2009
  12. ↑ Τόμας Σαρότα & Βόιτσεχ Ματέρσκι, Polska 1939–1945.
  13. ↑ «Niektóre wyznania religijne w Polsce w 2018 r. (Selected religious denominations in Poland in 2018)». Mały Rocznik Statystyczny Polski 2019 (Συνοπτικό στατιστικό ετήσιο βιβλίο της Πολωνίας 2019) (PDF) (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Główny Urząd Statystyczny. 2019. σελίδες 114–115.  Unknown parameter |language2= ignored (βοήθεια)
  14. ↑ Ciecieląg, Paweł, επιμ. (2016). Wyznania religijne w Polsce 2012-2014 (PDF). Βαρσοβία: Główny Urząd Statystyczny. σελίδες 142–173. ISBN 9788370276126. 
  15. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2021. 
  16. ↑ Gniazdo – Rodzima wiara i kultura, nr 2(7)/2009 – Ratomir Wilkowski: Rozważania o wizerunku rodzimowierstwa na przykładzie.
  17. ↑ https://rkσελ.org.pl/[νεκρός σύνδεσμος]
  18. ↑ https://wildhunt.org/2016/07/paganism-in-poland.html
  19. ↑ http://www.krakowpost.com/6956/2013/08/resurgence-of-pre-christian-beliefs-in-poland
  20. ↑ Γκέραρντ Λαμπούντα (1992). Mieszko II król Polski: 1025–1034 : czasy przełomu w dziejach państwa polskiego. Secesja. σελ. 102. ISBN 978-83-85483-46-5. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  21. ↑ Γκέραρντ Λαμπούντα (1992). Mieszko II król Polski: 1025–1034 : czasy przełomu w dziejach państwa polskiego. Secesja. σελ. 102. ISBN 978-83-85483-46-5. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  22. ↑ Polska Akademia Nauk. Komitet Słowianoznawstwa (1967). Słownik starożytności słowiańskich: encyklopedyczny zarys kultury słowian od czasów najdawniejszych. Zkład Narodowy im. Ossolińskich. σελ. 247. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. Widziano w M. wodza powstania pogańsko-ludowego 
  23. ↑ Oskar Halecki· W: F. Reddaway. The Cambridge History of Poland. CUP Archive. σελ. 34. ISBN 978-1-00-128802-4. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  24. ↑ Πιότρ Στέφαν Βάντιτς (1980). The United States and Poland. Harvard University Press. σελ. 15. ISBN 978-0-674-92685-1. 
  25. ↑ Γέζι Λουκόφσκι· Β. Χ. Ζαβάντζκι (6 Ιουλίου 2006). A Concise History of Poland. Cambridge University Press. σελίδες 9–10. ISBN 978-0-521-85332-3. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2012. 
  26. ↑ Χίλαρ, Μάριαν (1992). «The Polish Constitution of May 3, 1791: Myth and Reality». The Polish Review 37 (2): 185–207. https://archive.org/details/sim_polish-review_1992_37_2/page/185. 
  27. ↑ Γέζι Γιαν Λέρσκι (1996). Historical Dictionary of Poland, 966-1945. Greenwood Publishing Group. σελ. 113. ISBN 978-0-313-26007-0. 
  28. ↑ Μπεάτα Τσιεσίνσκα (2 Μαΐου 2008). «Polish Religious Persecution as a Topic in British Writing in the Seventeenth and Early Eighteenth Century». Στο: Ρίχαρντ Ούνγκερ. Britain and Poland-Lithuania: Contact and Comparison from the Middle Ages to 1795. BRILL. σελ. 243. ISBN 978-90-04-16623-3. 
  29. ↑ «Anna M». Web.ku.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2018. 
  30. ↑ Λούκας, Ρίτσαρντ Κ. (1989). Out of the Inferno: Poles Remember the Holocaust. University Press of Kentucky. σελίδες 5, 13, 111, 201. ISBN 978-0-8131-1692-1. The estimates of Jewish survivors in Poland,. 
  31. ↑ Poland's Holocaust από τον Ταντέους Πιοτρόφσκι.
  32. ↑ Views on globalisation and faith Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή |url=. Empty..
  33. ↑ http://stat.gov.pl/en/infographics-and-widgets/infographics/infographic-religiousness-of-polish-inhabitiants,4,1.html
  34. ↑
    wikisource Στη Βικιθήκη υπάρχει υλικό που έχει σχέση με το θέμα: Constitution of the Republic of Poland.
  35. ↑ Σίμπσον, Σκοτ (2000).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]