Ιάκωβος Τομπάζης

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 06/02/2020.
Ιάκωβος Τομπάζης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1782
Χίντρα
Θάνατος11ιουλ. / 23  Σεπτεμβρίου 1829γρηγ.[1]
Χίντρα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεπαναστάτης
Οικογένεια
ΤέκναΓεώργιος Τομπάζης[2]
ΓονείςΝικόλαος Γιακουμάκης[2]
ΑδέλφιαΜανώλης Τομπάζης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςναύαρχος/Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό
Πόλεμοι/μάχεςΕλληνική Επανάσταση του 1821
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΦιλικός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Ο Ιάκωβος Τομπάζης πυρπολεί το πρώτο τουρκικό δίκροτο. Λιθογραφία. Peter Von Hess.

Ο Ιάκωβος Γιακουμάκης (Τομπάζης) (1782-1829) ήταν έμπορος και ναύαρχος του ελληνικού στόλου.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Ύδρα και ήταν γιος του Νικόλαου Γιακουμάκη, γόνου αρχοντικής ναυτικής οικογένειας της Ύδρας, η οποία εγκαταστάθηκε στο νησί το 1668, προερχόμενη από τα Βουρλά της επαρχίας Σμύρνης. Η οικογένεια το 1816 μετονομάστηκε σε «Τομπάζη», όνομα το οποίο προήλθε από το είδος του πλοίου (ονομαζόταν τουμπάζι) των αδελφών Ιάκωβου και Μανώλη Τομπάζη. Ακολούθησε από μικρός το ναυτικό βίο και ασχολήθηκε επιτυχώς με τη ναυτιλία, τη ναυπηγική τέχνη και το εμπόριο, όπως διαπιστώνεται από τα χειρόγραφά του.

Η μύησή του στη Φιλική Εταιρεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στην Κωνσταντινούπολη από τον Παναγιώτη Σέκερη και είχε συνεργασία με τους πρωτεργάτες της επανάστασης, όπως διαπιστώνεται από τη σωζόμενη αλληλογραφία του με τους Αλέξανδρο Υψηλάντη, Νότη Μπότσαρη, Γρηγόριο Δικαίο (Παπαφλέσσα), Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη κ.ά.

Η συμμετοχή του στον Αγώνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τη έναρξη της επανάστασης στην Ύδρα, ο Ιάκωβος Τομπάζης ορίστηκε πρώτος ναύαρχος του υδραίικου στόλου με απόφαση όλων των Υδραίων πλοιάρχων και ορκίστηκε στις 28 Απριλίου 1821[3] πάνω στη ναυαρχίδα "Θεμιστοκλής".[4] Για τον αγώνα αφιέρωσε όλη την περιουσία του ενώ πρόσφερε και τα τέσσερα πλοία του, τα οποία τα μετέτρεψε σε πολεμικά. Ήταν ο πρώτος που εισηγήθηκε τη χρήση πυρπολικών, τα οποία αποδείχτηκαν τρομερά όπλα στον Αγώνα του 1821. Συμμετείχε στην επιχείρηση εξέγερσης της Χίου η οποία όμως δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα. [5] Επίσης διηύθυνε τη ναυμαχία της Ερεσού, όπου συντελέστηκε η πρώτη ναυτική επιτυχία του Αγώνα. [6]Στη συνέχεια έσπευσε στις Κυδωνίες ώστε να σώσει τον άμαχο πληθυσμό τους από την εκδικητική μανία των Τούρκων. Τον Ιούλιο του 1821 συμμετείχε επίσης στην εκστρατεία διάσωσης της Σάμου, όπου ο Οθωμανικός στόλος επιχείρησε πολιορκία του επαναστατημένου νησιού.[7] Κατά τη διάρκεια της επανάστασης συμμετείχε ως πληρεξούσιος της Ύδρας σε διάφορες Εθνοσυνελεύσεις.

Απεβίωσε το 1829 στην Ύδρα και ενταφιάστηκε με μεγάλες τιμές. Είχε έναν γιο, τον Γεώργιο Τομπάζη (1809-1892), υποναύαρχο, ναυπηγό και υπουργό επί των Ναυτικών.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Οι ναυμάχοι του 1821, Περιοδικό Ιστορικά, Τεύχος 178. Αθήνα: Ελευθεροτυπία. 2003. 
  • Κωνσταντίνα Αδαμοπούλου–Παύλου· Αννίτα Πρασσά. «Τομπάζης Ιάκωβος ή Γιακουμάκης (1782-1829)». ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2015. 

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ books.google.gr/books?id=8ksOAAAAYAAJ&pg=PA348&dq=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82+%CE%94%CF%85%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjQmN6Zy9noAhUFqaQKHbiqDwgQ6AEIKDAA#v=onepage&q=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%94%CF%85%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82&f=false.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  3. ↑ Κορδάτος, Γιάννης (1956–1959). , Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας. 10 (1821-1832) (Νεώτερη Β΄ έκδοση). Αθήνα: 20ος αιώνας. σελίδες 233–234. 
  4. ↑ Φωτιάδης, Δημήτρης (1977). Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 21. 2ος (2η έκδοση). Αθήνα: Ν. Βότσης. σελίδες 101–102. 
  5. ↑ Κορδάτος, Γιάννης (1956–1959). Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας. 10 (1821-1832) (Νεώτερη Β΄ έκδοση). Αθήνα: 20ος αιώνας. σελίδες 391–402. 
  6. ↑ Φωτιάδης, Δημήτρης (1977). Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 21. 2 (2η έκδοση). Αθήνα: Ν. Βότσης. σελ. 106. 
  7. ↑ Καργάκος, Σαράντος (2019). Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Α΄. Αθήνα: ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ. σελ. 577. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
    • Νικόλαος Φ. Τόμπρος, «Η πορεία της Φιλικής Εταιρείας στη Μεσσηνία και τα μέλη της: Τεκμηριωτικές αναζητήσεις στο αρχείο Μ. Φερέτος», ΚΘ΄ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 16-18 Μαΐου 2008, Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 64-84
    • Αχ.Διαμαντάρα, «Έγγραφα Φιλικής Εταιρείας, Νισυριακά», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ. Θ', σελ. 556-566
    • Ιωάννης Φιλήμων,«Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρίας», εκδόσεις Πελεκάνος, Αθήνα, 2011, σελ. 130-133
    • Καργάκος, Ι. Σαράντος,«Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση τοῦ 1821» , Εκδόσεις Περί τεχνών, Αθήνα, 2019, σελ. 101
    • Συλλογικό Έργο, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. ΙΑ΄, Εκδοτική Αθηνών, 1975, σελ. 424-432
    • : Γιάννης Κορδάτος, Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, τόμος 10 (1821-1832), Νεώτερη Β΄, Εκδόσεις 20ος αιώνας, Αθήνα, 1956-1959