Ιάκωβος της Σαβοΐας (Κόμης του Ρομόν)

Ιάκωβος της Σαβοΐας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	12  Νοεμβρίου 1450 Γενεύη
Θάνατος	30  Ιανουαρίου 1486 Αμ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαρία του Λουξεμβούργου (από 1484)[1]
Τέκνα	Louise Francisca van Savoye[2]
Γονείς	Λουδοβίκος της Σαβοΐας[1] και Άννα της Κύπρου[1]
Αδέλφια	Μαρία της Σαβοΐας Καρλόττα της Σαβοΐας Αμεδαίος Θ΄ της Σαβοΐας Φίλιππος Β΄ της Σαβοΐας Λουδοβίκος της Γενεύης[1] Φραγκίσκος της Σαβοΐας[1] Ιανός της Σαβοΐας Μπόνα της Σαβοΐας Μαργαρίτα της Σαβοΐας (1439-1483) Pierre de Savoie Jean-Louis de Savoie
Οικογένεια	Οίκος της Σαβοΐας[1]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος (1478)[1]
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

O Iάκωβος (12 Νοεμβρίου 1450 - 30 Ιανουαρίου 1486) από τον Οίκο της Σαβοΐας ήταν κόμης του Ρομόν και κύριος του Βωντ (βρίσκονται και τα δύο στη Γαλλόφωνη Ελβετία).

Βιογραφία

Ήταν ο έβδομος γιος του Λουδοβίκου δούκα της Σαβοΐας και της Άννας του Πουατιέ-Λουζινιάν, κόρης του Ιανού της Κύπρου.

Ο Οίκος του κατείχε το Βωντ από τον 12ο αι., όταν το απέσπασε από τους Τσέρινγκεν. Τα ηγεμόνες της Σαβοΐας υποστήριξαν τη Βέρνη εναντίον των Αψβούργων και έτσι επέκτειναν την επιρροή τους. Μετά τη μάχη του Λάουπεν η Σαβοΐα και η Βέρνη έγιναν σύμμαχοι, όμως μετά η Βέρνη αύξησε τη δύναμή της και η Σαβοΐα έγινε εχθρός της στους Βουργουνδικούς Πολέμους.

Όταν το 1465 ο πρωτότοκος αδελφός του Αμεδαίος Θ΄ έγινε δούκας της Σαβοΐας, παραχώρησε ως πρόσοδο (appanage) στον Ιάκωβο την περιοχή του Βωντ, που περιλάμβανε την πόλη Ρομόν και άλλες έξι πόλεις. Έλαβε τον τίτλο του κόμη του Ρομόν και κυρίου του Βωντ.

Ο Αμεδαίος Θ΄ υπέφερε από επιληψία και άφηνε τη σύζυγό του Γιολάντα Βαλουά να κυβερνά. Απεβίωσε το 1472 και τον διαδέχθηκε ο γιος του Φιλιβέρτος Α΄. Επειδή αυτός ήταν 6 ετών, συνέχισε να κυβερνά η Γιολάντα ως επίτροπος. Ο Ιάκωβος εισήλθε στο στρατό του Καρόλου Βαλουά δούκα της Βουργουνδίας. Σε μια διένεξη με τη Γιολάντα κατέλαβε μερικά φρούρια της Σαβοΐας και το 1471 τα κράτησε. Όμως η διπλωματία του Λουδοβίκου ΙΑ΄ της Γαλλίας (αδελφού της Γιολάντας) τού τα πήρε.

Στο στρατό της Βουργουνδίας

Έγινε φίλος του Καρόλου, που τον έκανε κυβερνήτη της Βουργουνδίας, στρατάρχη και διοικητή του 1/3 του στρατού του. Κατά την απουσία του άφησε την πόλη της Βέρνης προστάτη των εδαφών του. Όμως η Βέρνη ενώθηκε με τη Συνομοσπονδία των 8 καντονίων και συμμετείχε την Ένωση του Παπαγάλου στην Κωνσταντία μαζί με τον Λουδοβίκο ΙΑ΄, την Αλσατία και άλλους συμμάχους. Η Αλσατία είχε διοίκηση Βουργουνδική και εξεγέρθηκε εναντίον του Καρόλου. Η Ένωση υποστήριξε το μέλος της και ξεκίνησε πόλεμο στον Κάρολο, πολιορκώντας το Ερικούρ. Ο Ιάκωβος έσπευσε, αλλά η πόλη είχε παραδοθεί και στη μάχη που ακολούθησε, υπέστη πανωλεθρία.

Η λεηλασία του Βωντ

Το Βωντ κατείχε στρατηγική θέση στις Άλπεις: επέτρεπε πρόσβαση στο νότο, από όπου Ιταλοί μισθοφόροι τροφοδοτούσαν το στρατό της Βουργουνδίας. Η Συνομοσπονδία των 8 καντονίων με αρχηγό τη Βέρνη επιτέθηκε στο Βωντ. Οι Ελβετικές ομάδες λεηλατούσαν, κατέστρεφαν τη γη, βίαζαν, σκότωναν και σε άλλες, πέραν του Βωντ, περιοχές, όπως η Γενεύη και η Λωζάννη. Τελικά 16 πόλεις και 43 κάστρα υποτάχθηκαν στου νέους Ελβετούς κυριάρχους τους. Το 1475 σφαγίασαν τις φρουρές στο Βωντ. Όταν ο Κάρολος νίκησε στις μάχες του στη Γαλλία, μπόρεσε να ασχοληθεί με το Βωντ: πριν φθάσει ο ισχυρός στρατός του οι Ελβετοί έφυγαν και ο Ιάκωβος αποκατέστησε την εξουσία του.

Απώλεια του Βωντ

Οι Ελβετοί νίκησαν στις μάχες του Γκράντσον και Μούρτεν· ο Κάρολος αιχμαλώτισε τη Γιολάντα. Το 1476 ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ παρενέβη και συμφωνήθηκε ειρήνη με τον όρο η Σαβοΐα να πληρώσει στην Ελβετία και να λάβει τις περιοχές. Αλλά η Σαβοΐα δεν είχε χρήματα και οι περιοχές έμειναν για πάντα στην Ελβετία. Στις περιοχές περιλαμβανόταν και το Βωντ.

Νέα φέουδα και το τέλος

Το 1477 ο Κάρολος απεβίωσε μπροστά στα τείχη της Νάντης και τον διαδέχθηκε η κόρη του Μαρία, σύζυγος του Μαξιμιλιανού Α΄ των Αψβούργων. Ο Ιάκωβος συνέχισε στην υπηρεσία της και έλαβε από τον Μαξιμιλιανό Α΄ τη διάκριση του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος^[3]. Τραυματίστηκε στη μάχη του Γκουίνεγκεϊτ το 1479, όπου σταμάτησαν τον Λουδοβίκο ΙΑ΄ από το να αποκτήσει την κομητεία της Φλάνδρας, που ανήκε στη Μαρία.

Έλαβε, ως σύζυγος της Μαρίας των Λουξεμβούργου, από τον Κάρολο Η΄ της Γαλλίας (γιο του Λουδοβίκου ΙΑ΄) το Σαιν-Πολ και άλλα φέουδα ως κληρονομιά του Λουδοβίκου (πατέρα του Πέτρου Β΄)^[4]. Απεβίωσε το 1486 στο κάστρο Χαμ, παλαιά ιδιοκτησία των κομήτων του Σαιν-Πολ.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1484 τη Μαρία των Λουξεμβούργου, κόρη του Πέτρου Β΄ κόμη του Σαιν-Πολ και είχε τέκνο:

• Φραγκίσκη-Λουίζα 1485-1511, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Γ΄ Νασσάου κύριο της Μπρέντα & Ντιτς.

Πρόγονοι

Αναφορές σε Πηγές

1. 017862.
2. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
3. Statuts, Ordonnances et Armorial de l'Ordre de la Toison d'Or. Manuscrit en velin n° 76 E 10, Southern Netherlands, 1473–1491. Koninklijke Bibliotheek, The Hague, NL.
4. Centre historique des archives nationales, Série J, Trésor des chartes, Supplément. Mouvance féodale du comte de Saint-Pol. Pièces J1047 du 7–10 décembre 1482. Inventory by Henri de Curzon, 1914–1915. However, the date of these documents is doubtful.

Βιβλιογραφία

• Bauchau, B., "Jacques de Savoie (1450–1486) : histoire d'un portrait et portrait historique.", à l'occasion du 500e anniversaire de la réunion du 15e chapitre de l'Ordre de la Toison d'Or à Malines en 1491. Actes du colloque international "L'Ordre de la Toison d'Or à Malines en 1491", pages 117–147, Malines, 7 septembre 1991, publ. mai 1992.
• Verdeil, Auguste, "Histoire du Canton de Vaud", Martignier et Compe., Lausanne 1849–1852, Chapitre IX