Ιακωβιανή εποχή

Ιακωβιανή Εποχή
1603–1625

Ο Ιάκωβος Α', έργο του Ντάνιελ Μύτενς (1621)

Ακολουθεί την   Ελισαβετιανή εποχή
Ακολουθείται από   Καρολίνεια εποχή
Αιώνας 17ος


Περίοδοι και εποχές στην Αγγλική Ιστορία
Περίοδος των Τυδόρ (1485–1603)
Ελισαβετιανή εποχή (1558–1603)
Περίοδος των Στιούαρτ (1603–1714)
Ιακωβιανή εποχή (1603–1625)
Καρολίνεια εποχή (1625–1642)
Γεωργιανή εποχή (1714–1830)
Βρετανική Αντιβασιλεία (1811–1820)
Βικτωριανή εποχή (1837–1901)
Εδουαρδιανή εποχή (1901–1910)

Η Ιακωβιανή εποχή αναφέρεται στην περίοδο της Αγγλικής και Σκωτικής ιστορίας που συμπίπτει με την βασιλεία του Βασιλιά Ιάκωβου Α' (1603- 1625) της Αγγλίας, ο οποίος ήταν επίσης ο Ιάκωβος ΣΤ' της Σκωτίας. Η Ιακωβιανή εποχή διαδέχεται την Ελισαβετιανή εποχή και προηγείται της Καρολίνειας εποχής και συγκεκριμένα παρουσιάζει ένα στιλ αρχιτεκτονικής, οπτικής τέχνης, διακοσμητικών τεχνών, και λογοτεχνίας, το οποίο κυριαρχεί αυτή την περίοδο.

Η λέξη "Ιακωβιανός" προέρχεται από την εβραϊκή λέξη Ιακώβ, που είναι η αυθεντική μορφή του αγγλικού ονόματος James.

Κύρια γεγονότα της Ιακωβιανής εποχής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρακτική αν όχι επίσημη ένωση της Αγγλίας και της Σκωτίας υπό έναν κυβερνήτη ήταν μια εξέλιξη μεγάλης σημασίας και για τα δύο έθνη, και θα επηρέαζε την ύπαρξή τους έως σήμερα. Μία άλλη εξέλιξη αποφασιστικής σημασίας ήταν η ίδρυση των πρώτων Βρετανικών αποικιών στη Βορειοαμερικανική ήπειρο, στο Τζέιμσταουν (Βιρτζίνια) το 1607, στην Νέα Γη το 1610, και στην Αποικία Πλίμουθ στη Μασαχουσέτη το 1620, η οποία άνοιξε το δρόμο για μελλοντική Βρετανική εγκατάσταση και την ουσιαστική διαμόρφωση του Καναδά και των ΗΠΑ.

Το πιο αρνητικό επεισόδιο της βασιλείας του Ιακώβου συνέβη στις 5 Νοεμβρίου 1605. Αυτήν την ημέρα, μια ομάδα Άγγλων Καθολικών (ο πιο διάσημος, στις νεότερες γενεές ήταν ο Γκάι Φωκς) προσπάθησε να ανατινάξει τον Βασιλιά και το Κοινοβούλιο στο Παλάτι του Ουέστμινστερ. Παρόλα αυτά, η Συνωμοσία της Πυρίτιδας αποκαλύφθηκε και αποτράπηκε και οι καταδικασμένοι συνωμότες κρεμάστηκαν, πνίγηκαν και διαμελίσθηκαν.

Ο γάμος της κόρης του Ιακώβου, πριγκίπισσας Ελισάβετ της Βοημίας, με το Φρειδερίκο Ε', εκλέκτορα του Παλατινάτου, στις 14 Φεβρουαρίου 1613 ήταν κάτι παραπάνω από το κοινωνικό γεγονός της περιόδου εκείνης, καθώς η ένωση του ζευγαριού είχε πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες. Η εκλογή του Φρειδερίκου και της Ελισάβετ ως Βασιλιά και Βασίλισσας της Βοημίας το 1619 και η διαμάχη που προκάλεσε έθεσε τις απαρχές του περιβόητου και καταστροφικού Τριακονταετούς Πολέμου. Ο Βασιλιάς Ιάκωβος ήταν πεπεισμένος ότι θα έπρεπε να αποφύγει την εμπλοκή του στην ηπειρωτική αυτή διαμάχη, κάτι που μεταγενέστερα κρίθηκε ως μια από τις πιο σημαντικές και θετικότερες πλευρές της βασιλείας του.

Βασιλικά οικονομικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πολιτικά γεγονότα και οι εξελίξεις της Ιακωβιανής εποχής δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά εκτός από την οικονομική κατάσταση. Ο Ιάκωβος είχε κληρονομήσει ένα χρέος 350.000 αγγλικών λιρών από την Βασίλισσα Ελισάβετ· από το 1608 το χρέος είχε ανέβει στις 1.400.000 λίρες και αυξανόταν κατά 140.000 λίρες ετησίως. Μέσω ενός παταγώδους προγράμματος πώλησης Βασιλικών τίτλων, ο Λόρδος Θησαυροφύλακας Ρόμπερτ Σέσιλ μείωσε το χρέος σε 300.000 λίρες και το ετήσιο έλλειμμα σε 46.000 λίρες το 1610, αλλά δεν μπορούσε να ακολουθήσει την ίδια μέθοδο ανακούφισης για πολύ ακόμη. Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά εντάσεων και συχνά απέτυχε σε διαπραγματεύσεις με το Κοινοβούλιο για οικονομική ενίσχυση, μια κατάσταση η οποία χειροτέρεψε κατά τις βασιλείες του Ιακώβου και του γιου του και κληρονόμου του Καρόλου Α΄, μέχρι την κρίση του Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου.[1]

Η Ιακωβιανή εποχή τελείωσε με μια σφοδρή οικονομική κρίση κατά την περίοδο 1620-1626, περιπλεγμένη από μια σοβαρή έξαρση βουβωνικής πανώλης στο Λονδίνο το 1625.

Λογοτεχνία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη λογοτεχνία, μερικά από τα πιο δυνατά έργα του Σαίξπηρ γράφηκαν σε αυτήν τη περίοδο (για παράδειγμα Η Τρικυμία, Βασιλιάς Ληρ, και Μάκβεθ), όπως επίσης και δυνατά έργα από τον Τζων Γουέμπστερ και τον Μπεν Τζόνσον, ο οποίος συνέβαλε επίσης στην ποίηση της περιόδου αυτής. Στην πρόζα, τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα είναι του φιλόσοφου Φράνσις Μπέικον.

Ο Τζόνσον επίσης διακρίθηκε στο εξειδικευμένο λογοτεχνικό και θεατρικό είδος της μασκαράτας κωμωδίας (masque): το όνομά του έχει συνδεθεί με αυτό του Ίνιγκο Τζόουνς στην ανάπτυξη του καλλιτεχνικού αυτού είδους. Ωστόσο, το μεγάλο κόστος των θεαμάτων αυτών αποξένωσε τις μεσαίες τάξεις και τους Πουριτανούς, λόγω της αίσθησης του "περιττού" και της αυτοπροβολής και υπερβολής.

Επιστήμη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φράνσις Μπέικον είχε μεγάλη επιρροή στην ανάπτυξη της σύγχρονης επιστήμης, η οποία εισερχόταν σε μια κρίσιμη περίοδο, καθώς το έργο του Κέπλερ στη Γερμανία και του Γκαλιλέο Γκαλιλέι στην Ιταλία έφεραν σε νέο επίπεδο ανάπτυξης την "επανάσταση του Κοπέρνικου.

Εξάλλου, σε πρακτικό επίπεδο υπήρχε μεγάλη πρόοδος στους τομείς της ναυτικής εξερεύνησης, χαρτογραφίας και έρευνας.

Τέχνες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις καλές τέχνες κυριαρχούσαν ταλέντα από το εξωτερικό. Ο Ντάνιελ Μύτενς ήταν ο πιο επιφανής ζωγράφος πορτρέτων κατά τη βασιλεία του Ιακώβου, ενώ ο Άντονι βαν Ντάικ κατά τη βασιλεία του γιου του. Η αργή ανάπτυξη ενός τοπικού είδους ζωγραφικής, μιας "σχολής", συνεχίστηκε κατά τη βασιλεία του Ιακώβου και του Καρόλου, παράγοντας ζωγράφους όπως ο Ρόμπερτ Πικ ο Πρεσβύτερος, ο Γουίλιαμ Λάρκιν και ο Σερ Ναθάνιελ Μπέικον. Στο ρεύμα αυτό κάποιοι εντάσσουν και τον Κορνέλιους Τζόνσον, γεννημένο και μορφωμένο στο Λονδίνο, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε κατά τις δυο πρώτες βασιλείες των Στιούαρτ.[2]

Ανάπτυξη του καπνού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον τομέα της καθημερινής ζωής και συνηθειών, κατά την Ιακωβιανή εποχή άρχισε να αυξάνεται η συνήθεια του καπνίσματος. Μέχρι το 1612, το Λονδίνο είχε 7000 καπνοπώλες και καπνιστήρια. Η αποικία της Βιρτζίνιας κατάφερε να επιβιώσει λόγω της απόκτησης αυτής της συνήθειας από τους Άγγλους.

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Melissa D. Aaron, Global Economics, Newark, DE, University of Delaware Press, 2003; pp. 83-4.
  2. ↑ Eliis Waterhouse, Painting in Britain 1530 to 1790, fourth edition, New York, Viking Penguin, 1978; pp. 42-66.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]