Ιμάμ (αραβικά: امامة, Imāmah) σημαίνει «ηγεσία» και είναι μια έννοια στη Δωδεκαδική θεολογία. Οι Δώδεκα Ιμάμηδες είναι οι πνευματικοί και πολιτικοί διάδοχοι του Μωάμεθ, Προφήτη του Ισλάμ, στον κλάδο του Δωδεκαδικού Σιιτικού Ισλάμ.[1]
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Imamate (Twelver doctrine) της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |