Indian Army | |
---|---|
Crest of the Indian Army | |
Ίδρυση | 1 Απριλίου 1895 |
Χώρα | Ινδία |
Τύπος | Army |
Ρόλος | Land warfare |
Δύναμη | 1,237,117 active personnel[1] 960,000 reserve personnel[2] 181 manned aircraft[3] |
Υπαγωγή | Indian Armed Forces |
Headquarters | New Delhi |
Ρητό | "Service Before Self" |
Χρώματα | Gold, red and black |
Επέτειοι | Army Day: 15 January |
Ιστοσελίδα | indianarmy.nic.in |
Διοίκηση | |
Commander-in-Chief | President Ram Nath Kovind |
Chief of the Army Staff (COAS) | General Bipin Rawat, PVSM, UYSM, AVSM, YSM, SM, VSM, ADC[4] |
Vice Chief of the Army Staff (VCOAS) | Lieutenant General Manoj Mukund Naravane, PVSM, AVSM, SM, VSM[5] |
Αξιοσημείωτοι διοικητές | Field Marshal K. M. Cariappa, OBE
Field Marshal Sam Manekshaw, MC General K. S. Thimayya, DSO |
Διακριτικά | |
Flag | |
Εναέρια μέσα | |
Επιθετικό | HAL Rudra, HAL LCH |
Ελικόπτερο | HAL Dhruv, HAL Chetak, HAL Cheetah, Kamov Ka-226 |
Ο Ινδικός Στρατός Ξηράς (Hindi : Bhāratīya Thala Sēnā) αποτελεί το χερσαίο και το μεγαλύτερο τμήμα των Ινδικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ο Πρόεδρος της Ινδίας είναι ο Ανώτατος Διοικητής του Ινδικού Στρατού,[6] ενώ ο τελευταίος διοικείται από τον Αρχηγό του Στρατιωτικού Επιτελείου (COAS), ο οποίος είναι στρατηγός τεσσάρων αστέρων. Δύο αξιωματούχοι έχουν τιμηθεί με τον βαθμό του στρατάρχη (πέντε αστέρων), που είναι μια ομότιμη θέση με μεγάλο κύρος. Ο Ινδικός Στρατός προέρχεται από τους στρατούς της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, οι οποίοι μετεξελίχθηκαν τελικά στον Βρετανικό Ινδικό Στρατό, και από τους στρατούς των πριγκιπάτων, οι οποίοι σχημάτισαν τελικά τον εθνικό στρατό μετά την Ανεξαρτησία της χώρας από τους Βρετανούς. Οι μονάδες και τα συντάγματα του Ινδικού Στρατού έχουν διαφορετικές ιστορίες και έχουν συμμετάσχει σε πολλές μάχες και εκστρατείες σε ολόκληρο τον κόσμο, κερδίζοντας πολλές διακρίσεις μάχης και υποστήριξης (battle and theatre honours) πριν και μετά την Ανεξαρτησία.[7]
Η πρωταρχική αποστολή του Ινδικού Στρατού είναι η διασφάλιση της εθνικής ασφάλειας και της εθνικής ενότητας, η υπεράσπιση του έθνους από την εξωτερική επιθετικότητα και τις εσωτερικές απειλές και η διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας στα σύνορά της. Διεξάγει ανθρωπιστικές επιχειρήσεις διάσωσης κατά τη διάρκεια φυσικών καταστροφών και άλλων διαταραχών, όπως η επιχείρηση Ήλιος-Ελπίδα (Operation Surya Hope), και μπορεί επίσης να κληθεί από την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει εσωτερικές απειλές. Παράλληλα με το Ινδικό Ναυτικό και την Ινδική Πολεμική Αεροπορία αποτελεί ένα σημαντικό συστατικό της εθνικής ισχύος της Ινδίας.[8] Ο στρατός έχει εμπλακεί σε τέσσερις πολέμους με το γειτονικό Πακιστάν και έναν με την Κίνα. Άλλες σημαντικές ενέργειες του στρατού περιλαμβάνουν: την Επιχείρηση Βιτζάϊ, την Επιχείρηση Μεγκντούτ και τη Επιχείρηση Cactus. Εκτός από τις συγκρούσεις, ο στρατός διεξήγαγε μεγάλες ασκήσεις εν καιρώ ειρήνης όπως η Επιχείρηση Μπράστακς και η Άσκηση Σουρβίρ και υπήρξε επίσης ενεργός συμμετέχων σε πολλές ειρηνευτικές αποστολές των Ηνωμένων Εθνών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται: η Κύπρος, ο Λίβανος, το Κονγκό, η Αγκόλα, η Καμπότζη, το Βιετνάμ, η Ναμίμπια, το Ελ Σαλβαδόρ, η Λιβερία, η Μοζαμβίκη, το Νότιο Σουδάν και η Σομαλία.
Ο Ινδικός Στρατός έχει ένα σύστημα συνταγμάτων, αλλά επιχειρησιακά και γεωγραφικά χωρίζεται σε επτά Διοικήσεις, με τον βασικό σχηματισμό μάχης να είναι η Μεραρχία. Πρόκειται για μια εθελοντική δύναμη και περιλαμβάνει πάνω από το 80% του ενεργού αμυντικού προσωπικού της χώρας. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος τακτικός στρατός στον κόσμο, με ενεργή δύναμη 1.237.117[9] [10] ατόμων και 960.000 εφέδρους.[11] [12] Ο στρατός έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του πεζικού, γνωστό ως Φουτουριστικός Στρατιώτης Πεζικού ως Σύστημα (F-INSAS), και αναβαθμίζεται, αποκτώντας παράλληλα διαρκώς νέους πόρους για τα τεθωρακισμένα, το πυροβολικό και την αεροπορία του.[13] [14] [15]