Ιντερμέδιο

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|25|11|2024}}
Πίνακας του 18ου αιώνα που δείχνει σκηνή από ιντερμέτζο στη Βενετία.

Στα τέλη του 15ου αιώνα, ανάμεσα στις πράξεις ενός θεατρικού έργου, υπήρχε η συνήθεια να λαμβάνει χώρα ένα μουσικό διάλειμμα, το οποίο επικράτησε να ονομάζεται Ιντερμέδιο ή ιντερμέτζο. Αυτά αποτελούνταν συνήθως από τραγούδια για σόλο φωνή, μαδριγάλια και άλλα πολυφωνικά τραγούδια, χορό και διαλόγους. Τα θέματα ήταν συνήθως αλληγορικά ή ποιμενικά. Περί το 1600 τα ιντερμέδια ήταν πολύ συχνά τόσο εξελιγμένα θεάματα, ώστε προκαλούσαν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα ίδια τα θεατρικά έργα. Στην Ιταλία ειδικά, η κωμική όπερα μπορεί να πει κανείς ότι αποτελεί μια μετεξέλιξη του ιντερμέδιου· κωμικές σκηνές-ιντερμέδια εκτελούνταν ακόμη και μεταξύ πράξεων της όπερας του 17ου και 18ου αιώνα.

Συνήθως γραμμένα για σοπράνο και μπάσο, τραγουδισμένα απ' την αρχή ως το τέλος, έδωσαν ζωή στην «όπερα μπούφα», τη χαρακτηριστική τελική φόρμα της κωμική όπερας. Η περίφημη όπερα μπούφα του Περγκολέζι «Η υπηρέτρια κυρά», πρότυπο του είδους, ήταν στην πραγματικότητα μια σειρά από ιντερμέδια, γραμμένα για να εκτελεστούν μεταξύ των πράξεων της «σοβαρής» όπεράς του «Ο ευγενής φυλακισμένος» (Il prigionier superbo).

Μουσική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Μουσικό διάλειμμα (divertissment) που σύμφωνα με την πρακτική του τέλους 16ου αιώνα, στην Ιταλία, παρεμβάλλονταν ανάμεσα στις πράξεις ενός θεατρικού έργου. Στην συνέχεια παρουσιάζονταν στην όπερα σέρια.
  2. Οργανικό κομμάτι του 19ου αιώνα σε ελέυθερη φόρμα, μεσαίο μέρος μιας σονάτας ή ενός κοντσέρτου (Μέντελσον, Σούμαν, Μπράμς).
  3. Μουσικό κομμάτι με ανάλαφρο ύφος,όπως τα ιντερμέδια για πιάνο του Σούμπερτ και του Μπράμς.

Αναφορές και περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Warren Kirkendale, Emilio De' Cavalieri Gentiluomo Romano, (Florence, 2001).
  • Howard Mayer Brown, Sixteenth-century instrumentation: the music for the Florentine intermedii, (American Institute of Musicology, 1973).
  • J.R. Mulryne, Helen Watanabe-O'Kelly and Margaret Shewring (eds.), "Europa Triumphans": Court and Civic Festivals in Early Modern Europe, (Aldershot and Burlington VT: Ashgate, 2004)
  • Alois Nagler, Theatre Festivals of the Medicis 1539-1637, 1964, Yale UP
  • Article "Intermedio", in The New Grove Dictionary of Music and Musicians, ed. Stanley Sadie. 20 vol. London, Macmillan Publishers Ltd., 1980. ISBN 1-56159-174-2
  • The New Harvard Dictionary of Music, ed. Don Randel. Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press, 1986. ISBN 0-674-61525-5
  • Reed, Sue Welsh & Wallace, Richard (eds), Italian Etchers of the Renaissance and Baroque, 1989, Museum of Fine Arts, Boston, ISBN 0-87846-306-2 or 304-4 (pb)
  • Gustave Reese, Music in the Renaissance. New York, W.W. Norton & Co., 1954. ISBN 0-393-09530-4
  • James Saslow, The Medici Wedding of 1589, Yale University Press, 1996
  • Shearman, John. Mannerism, 1967, Pelican, London, ISBN 0-14-020808-9
  • Roy Strong; Art and Power; Renaissance Festivals 1450-1650, 1984, The Boydell Press;ISBN 0-85115-200-7

Εκδόσεις της μουσικής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Andrew C. Minor and Bonner Mitchell, A Renaissance Entertainment, (Univ. Missouri Press, 1968).
  • Martin Grayson, George and Rosemary Bate, Music for a Medici Wedding, (Modern playing edition of 1539 Intermedio), https://web.archive.org/web/20080419100949/http://www.alfredston-music.co.uk/ (1994).
  • D. P. Walker, Musique des Intermedes de "La Pellegrina", (CNRS, Paris), (1963, reprinted 1986).