Ινώ Αναστασία
| Ινώ Αναστασία | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6ος αιώνας Νήσος Δαφνουσία |
| Θάνατος | 593 Κωνσταντινούπολη |
| Τόπος ταφής | Ναός των Αγίων Αποστόλων |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Τιβέριος Β´ |
| Τέκνα | Κωνσταντίνα Χαριτώ |
| Οικογένεια | Δυναστεία του Ιουστινιανού |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινός Αυτοκράτορας (578–582) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ινώ Αναστασία (... - 593) ήταν σύζυγος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Τιβέριου Β΄ και μητέρα της Κωνσταντίνας και της Χαριτώς.
Η ζωή της
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν ο αυτοκράτορας Ιουστίνος Β΄ επιδεινώθηκε σε άνοια το 574 ήταν προφανές ότι ένας συνάδελφος θα πρέπει να διοριστεί για την εκπλήρωση των καθηκόντων της κυβέρνησης. Η αυτοκράτειρα Σοφία επέλεξε τον Τιβέριο, αρχηγό των εξκουμπιτόρων. Ο Τιβέριος πήρε τον τίτλο του Καίσαρα στις 7 Δεκεμβρίου 574. Ο Τιβέριος είχε από καιρό παντρευτεί την μεσήλικη Ινώ, γιατί ήταν χήρα και είχε μια κόρη σε ηλικία γάμου, πριν από το γάμο της με τον Τιβέριο. Ο Τιβέριος είχε αρχικά αρραβωνιαστεί με αυτή την κόρη από αυτό τον πρώτο γάμο, αλλά η μνηστή του πέθανε κι αντί για αυτήν παντρεύτηκε τη χήρα Ινώ, και είχαν τρία παιδιά, (δύο κόρες) τη Χαριτώ και την Κωνσταντίνα, καθώς και ως ένα τρίτο παιδί που πιθανώς πέθανε.[1]
Τα τέσσερα χρόνια ως Καισάρισσα, δεύτερη υψηλόβαθμη κυρία στην αυτοκρατορία μετά την αυτοκράτειρα, ήταν απογοητευτικά. Η Σοφία αρνήθηκε να την αφήσει να εισέλθει στο αυτοκρατορικό παλάτι, αγνοώντας ακόμα το αίτημα του Ιουστίνου ότι η σύζυγος του Τιβέριου θα πρέπει να επιτραπεί να ζήσει μαζί του, και η Ινώ και οι κόρες της ήταν αναγκασμένες να ζουν στο γειτονικό ανάκτορο του Ορμίσδα, με τον Τιβέριο να τις επισκέπτεται μόνο τα βράδια, και να επιστρέφει στο παλάτι νωρίς το πρωί. Παραμελημένη, η Ινώ φοβόταν και για τη ζωή της, και άφησε την Κωνσταντινούπολη και πήγε στο Δαφνίδιουμ, όπου ζούσε με τον προηγούμενο σύζυγό της. Ο Τιβέριος είχε μετακινηθεί από την Κωνσταντινούπολη για να την δει όταν ασθένησε.[1]
Όταν, όμως, ο Ιουστίνος πέθανε τον Οκτώβριο του 578, έγιναν προτάσεις στον Τιβέριο, ο οποίος είχε στεφθεί συναυτοκράτορας εννέα ημέρες προηγουμένως, «τόσο μέσω άλλου προσώπου» και μέσω του πατριάρχη Ευτυχή, ότι θα πρέπει να χωρίσει Ινώ και να παντρευτεί τη Σοφία ή την κόρη της Αραβία Προς τιμήν του, ο Τιβέριος αρνήθηκε να συμμορφωθεί "Να ευγκαταλείψω τη γυναίκα μου, με την οποία είχα τρία παιδιά, και που μοιραστήκαμε το μόνο που είχε όταν δεν είχα τίποτα και τώρα που ο Θεός μου έχει δώσει δύναμη, να την αφήσω και να πάρω άλλη; "Η Σοφία απρόθυμα επέτρεψε στην Ινώ να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη ως αυτοκράτειρα, αλλά η καλή θέληση της αμφισβητήθηκε φαίνεται από το γεγονός ότι η Ινώ απέφυγε την επίσημη συνοδεία που στάλθηκε για να την συναντήσει, που αποτελούταν από το διοικητή της Πραιτοριανής φρουράς, έναν μεγάλο αριθμό των ανδρών της συγκλητικής τάξης, και μια μεγάλη συνοδεία. Τους ενημέρωσε ότι θα ξεκινήσει το πρωί, αλλά έφυγε τα μεσάνυχτα για να έρθει στην Κωνσταντινούπολη μόνο με τα παιδιά της και έναν βαρκάρη. Μετά από ένα διαγωνισμό, για το πιο επιθυμητό γι' αυτήν όνομα (οι Πράσινοι ήθελαν να ονομαστεί Ελένη) οι Βένετοι κέρδισαν και αυτή χαιρετήθηκε ως αυτοκράτειρα με το κατάλληλο αυτοκρατορικό όνομα "Αναστασία".[1]
Γνωρίζουμε ελάχιστα για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της Ινούς, αν και προφανώς δεν ήταν μονοφυσιτική. Ένα κεφάλαιο από ένα μέρος της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Ιωάννη της Εφέσου, τώρα χαμένο, περιγράφει την εχθρότητά της προς τους ορθόδοξους, λόγω έλλειψης της γνώσης της πραγματικής φύσης των πεποιθήσεών τους.[1] Υπήρχαν τώρα τρεις αυτοκράτειρες στο παλάτι, η Ινώ, η Σοφία και με η κόρη της Ινούς Κωνσταντίνα. Πέθανε το 594 και ετάφη δίπλα στο σύζυγό της[1], στον ναό των Αγίων Αποστόλων.