Ιξίων | |
---|---|
![]() | |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Δία |
Σύντροφος | Νεφέλη |
Τέκνα | Άβας ο Κένταυρος Πειρίθους[1][2] Κένταυρος Tisadia |
Γονείς | Aeton[3], Αντίων[3], Άρης[3][4], Φλεγύας[3][4][5] και Λεοντέας |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | βασιλιάς των Λαπίθων |
![]() | |
Στην ελληνική μυθολογία, ο Ιξίων (Ιξίωνας) ήταν ένας από τους Λαπίθες, Βασιλιάς της Θεσσαλίας (με έδρα πιθανόν την Ιωλκό) και γιος του Φλεγύα.[6][7][8]
Το όνομα του Ιξίωνα προέρχεται από τις λέξεις ισχύς και ιώ (σελήνη). Η λέξη Ἰξίων σημαίνει «δυνατός γηγενής». Ο ιξός (το γκι) συσχετίζεται με τα ονόματα Ίσχυς και Ιξίων. Ο ιξός θεωρούνταν πως ήταν τα γεννητικά όργανα της βελανιδιάς. Οι Δρυΐδες με τελετουργικό τρόπο απέκοπταν τον ιξό εκτελώντας έτσι έναν συμβολικό ευνουχισμό.[9]Ο Ίσχυς, ο Ασκληπιός, ο Ιξίων και ο Πολύειδος αποτελούσαν προσωποποίηση της θεραπευτικής δύναμης, που υπάρχει μέσα στα ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα.[9]Ο Ιξίων ήταν δρυοβασιλιάς με γεννητικά όργανα από ιξό.[6] Γινόταν τελετουργικός γάμος του Ιξίωνα με τη θεά Σελήνη. Έπειτα μαστίγωναν τον Ιξίωνα και χρησιμοποιούσαν το αίμα και το σπέρμα του Ιξίωνα, για να γονιμοποιήσουν τη γη.[10]
Γιος του Ιξίωνα ήταν ο Πειρίθους. Ο Ιξίων έλαβε ως σύζυγο τη Δία,[8] θυγατέρα του Δηιονέα ή Δηίονα ή Ηιονέα, υιού του Αιόλου, Βασιλέα της Φωκίδας. Υποσχέθηκε στον πεθερό του ένα πολύτιμο δώρο, αλλά αθέτησε την υπόσχεσή του. Ο Δηιονεύς σε αντίποινα έκλεψε μερικά από τα άλογα του Ιξίωνα. Ο τελευταίος απέκρυψε την οργή του και προσκάλεσε τον πεθερό του σε εορταστικό γεύμα στη Λάρισα. Μόλις έφτασε ο Δηιονέας, ο Ιξίωνας τον δολοφόνησε, σπρώχνοντάς τον στην πυρά. Με τη φρικτή αυτή πράξη, ο Ιξίωνας παραβίασε τον ιερό για τους Έλληνες Νόμο της φιλοξενίας, προστάτης του οποίου ήταν ο Ξένιος Ζεύς. Οι γειτονικοί άρχοντες, προσβεβλημένοι, αρνήθηκαν να του προσφέρουν άσυλο ή να εκτελέσουν τα τελετουργικά, που θα του επέτρεπαν να αποκαθαρθεί από την ενοχή του. Έκτοτε, ο Ιξίωνας κηρύχθηκε εκτός νόμου, έζησε ως απόβλητος και τον απέφευγαν οι πάντες. Σκοτώνοντας τον πεθερό του, έγινε ο πρώτος άνθρωπος στην ελληνική μυθολογία, που σκότωσε συγγενή του.[11] Η τιμωρία, που επέσειε κάτι τέτοιο ήταν τρομερή.
Κάποτε, ο Ιξίωνας, για να ξεφύγει από τους διώκτες του, κατέφυγε ικέτης σε ναό του Δία. Ο Δίας από συμπόνοια συγχώρησε τον Ιξίωνα και μάλιστα τον ανέβασε στον Όλυμπο και τον έβαλε να καθίσει στο τραπέζι των θεών να γευματίσει. Δείχνοντας αγνωμοσύνη, ο Ιξίωνας πόθησε τη θεά Ήρα, σύζυγο του Δία. Ο Δίας το αντιλήφθηκε και, για να δει μέχρι ποιου σημείου έφτανε η αγνωμοσύνη του Ιξίωνα, έδωσε τη μορφή της Ήρας σε ένα σύννεφο, που ονομάστηκε Νεφέλη (σύννεφο - θεότητα) και ξεγέλασε τον Ιξίωνα ώστε να ζευγαρώσει μαζί της.[12] Από την ένωση αυτή προήλθε το γένος των Κενταύρων [7](εξ ου και η ονομασία Ιξιονίδες). Ο Ιξίωνας τότε κεραυνοβολήθηκε και αποβλήθηκε από τον Όλυμπο.[13] Ο Δίας διέταξε τον Ερμή να μαστιγώσει τον Ιξίωνα μέχρι να επαναλάβει τη φράση: «τους ευεργέτες μας πρέπει να τους τιμούμε».[14] Έπειτα διέταξε τον Ερμή να δέσει τον Ιξίωνα με φίδια σ' έναν φλεγόμενο τροχό, που περιστρέφεται διαρκώς. Έτσι δεμένος, ο Ιξίωνας περιφέρεται αιώνια αρχικά στον ουρανό και σε μεταγενέστερες εκδοχές του μύθου στα Τάρταρα.[6][15][14]Σύμφωνα με το μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης ο τροχός σταμάτησε να περιστρέφεται μόνο μία φορά, όταν ο Ορφέας έπαιξε με τη λύρα του.[16]
Ο μύθος του Ιξίωνα μνημονεύεται από τον Αριστοτέλη, Περί Ουρανού, τον Διόδωρο Σικελιώτη, τον Φερεκύδη, τον Πίνδαρο,[17] τον Βιργίλιο (Γεωργικά, 4 και Αινειάδα, 6),[18] τον Ευριπίδη[17] τον Απολλώνιο τον Ρόδιο[18] καθώς και από τον Οβίδιο στις Μεταμορφώσεις, 12.
Η αγνωμοσύνη και η αλαζονεία πάντα τιμωρείται από τους θεούς.[19] Το δέσιμο του Ιξίωνα σε έναν φλεγόμενο τροχό συνδέεται με την μαγική αντίληψη για το δέσιμο του κακού ή του εχθρού γενικότερα.[20]Ο Ιξίωνας τιμωρείται από τον Δία λόγω της υπερφίαλης ματαιοδοξίας του να κατακτήσει τη θεά Ήρα. Έχει την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να εξαπατήσει έναν θεό, τον Δία. Η Ήρα είναι το σύμβολο του εξιδανικευμένου έρωτα και της καλοσύνης. Όμως, οι θεοί ποτέ δεν γίνονται θύματα της δολιότητας ενός ανθρώπου. Ο νοσηρός πόθος του Ιξίωνα να κατακτήσει την Ήρα έχει ως συνέπεια την παραδειγματική του τιμωρία. Ο απλός άνθρωπος είναι ανίκανος να εξυψωθεί σε ανώτερες πνευματικές σφαίρες, και όταν το προσπαθήσει η πτώση του είναι αναπόφευκτη. Η συνεχής περιστροφή του τροχού είναι σύμβολο της τρέλας, έκφραση της διαστρέβλωσης του πνεύματος και αποτέλεσμα της ματαιόδοξης εξύψωσης του ανθρώπου.[21]
Ο Καρλ Κερένυι θεωρεί ότι στην τιμωρία του Ιξίωνα μπορεί κανείς να διακρίνει την τιμωρία ενός παλαιότερου άγριου θεού του ήλιου, που έπρεπε να τεθεί κάτω από την κυριαρχία του Δία. Ο Καρλ Γιουνγκ θεωρεί ότι ο τροχός του Ιξίωνα είναι ένας ηλιακός τροχός και ότι η χρήση του ως βασανιστήριο είναι αρχετυπική. [22]Ο Μάρτιν Νίλσον θεωρεί ότι ο μύθος του Ιξίωνα αποτελεί υπαινιγμό για τις μαγικές τελετουργίες για τη δημιουργία βροχής, και ταυτίζει με βεβαιότητα τον τροχό του Ιξίωνα με την αστραπή.[22][23]
Κάποιοι μελετητές έχουν συνδέσει τον τροχό του Ιξίωνα με την ηλιακή άλω και με μετεωρολογικά φαινόμενα και άσχημες καιρικές συνθήκες.[22][24]
Η τιμωρία του Ιξίωνα θεωρείται ότι έχει βαθύτερη προέλευση. Προέρχεται από ονειρικά βιώματα των ανθρώπων, που τους ταλανίζουν στον ύπνο τους. Υπάρχουν και άλλοι αντίστοιχοι μύθοι στην Ελληνική μυθολογία όπως η τιμωρία του Ταντάλου και του Σισύφου.[25]
Ο Μάρτιν Νίλσον θεωρεί ότι η ιστορία του θανάτου του πεθερού του Ιξίωνα σ' ένα λάκκο με αναμμένα κάρβουνα ίσως ανάγεται σε έθιμα εορτών φωτιάς στην Κεντρική Ελλάδα.[23]