Ιταλο-Νορμανδοί

Το Palazzo dei Normanni, το ανάκτορο των Νορμανδών βασιλέων στο Παλέρμο.
Χάλκινο λιοντάρι που αποδίδεται σε Ιταλο-Νορμανδό καλλιτέχνη (Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης Ν. Υόρκης).

Οι Ιταλο-Νορμανδοί (ιταλικά: Italo-Normanni‎‎), ή Σικελο-Νορμανδοί (Siculo-Normanni) όταν αναφέρονται στη Σικελία και τη Νότια Ιταλία, είναι οι ιταλο-γεννημένοι απόγονοι των πρώτων Νορμανδών κατακτητών, που είχαν ταξιδέψει στη νότια Ιταλία στο πρώτο μισό του 11ου αι. Διατηρώντας μεγάλο μέρος της ευδιάκριτης νορμανδικής ευσέβειας και των εθίμων του πολέμου, διαμορφώθηκαν από την ποικιλία της Νότιας Ιταλίας, από τους πολιτισμούς και τα έθιμα των Ελλήνων, των Λομβαρδών και των Αράβων στη Σικελία.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Νορμανδοί έφτασαν για πρώτη φορά στην Ιταλία ως προσκυνητές, πιθανότατα στον δρόμο για, ή κατά την επιστροφή, από τη Ρώμη είτε από την Ιερουσαλήμ, ή από την επίσκεψη στο ιερό στο Μόντε Γκαργκάνο, στα τέλη του 10ου και στις αρχές του 11ου αι. Το 1017 οι Λομβαρδοί εισβολείς στην Απουλία τους στρατολόγησαν προς βοήθειά τους, ενάντια στη δύναμη του Βυζαντινού Κατεπανάτου της Ιταλίας. Όμως οι Νορμανδοί σύντομα ίδρυσαν δικά τους υποτελή κράτη [1] και άρχισαν να επεκτείνουν τις κατακτήσεις τους, μέχρι που καταπάτησαν τα Λομβαρδιακά πριγκιπάτα του Μπενεβέντο και της της Κάπουα, εδάφη ελεγχόμενα από τους Σαρακηνούς, καθώς και Ελληνικά (Βυζαντινά) και εδάφη υποτελή στον Πάπα. Η κατάκτηση της Σικελίας, που ξεκίνησε το 1061, ολοκληρώθηκε το 1091.

Οι Ιταλο-Νορμανδοί ήταν οι βασικοί Νορμανδοί μισθοφόροι, που απασχολήθηκαν από τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες· άλλοι βρήκαν υπηρεσία στη Ρώμη υπό τον πάπα. Κάποιοι πήγαν στην Ιβηρική χερσόνησο για να ενταχθούν στην Ανακατάκτησή της και το 1096 οι Νορμανδοί του Βοημούνδου του Τάραντα προσχώρησαν στην Α΄ Σταυροφορία και ίδρυσαν το πριγκιπάτο της Αντιόχειας στον Λεβάντε.

Το βασίλειο της Αφρικής (Regno d' Africa) του Ιταλο-Νορμανδού Ρογήρου Β΄, σημειωμένο με κόκκινο χρώμα.

Το 1130 υπό τον Ρογήρο Β΄ δημιούργησαν το βασίλειο της Σικελίας, που περιελάμβανε το σύνολο των κατακτήσεών τους στη χερσόνησο και το νησί. Μεταξύ 1135 και 1155 ο Ρογήρος Β΄ δημιούργησε επίσης ένα Ιταλο-Νορμανδικό βασίλειο της Αφρικής στην παράκτια Τυνησία και την Τριπολιτανία. Είχε σκοπό να ενώσει αυτό το αφρικανικό βασίλειο με το βασίλειό του στη Σικελία, αλλά το πρόωρο τέλος του το 1154 έληξε αυτά τα σχέδια.

Όταν ιδρύθηκε το 1130 αυτό το ιταλο-νορμανδικό βασίλειο ένωσε ολόκληρη τη Νότια Ιταλία υπό την ίδια εξουσία για πρώτη φορά μετά την πτώση της Δυτικής Αυτοκρατορίας. Η δυναστεία των Νορμανδών Ωτβίλ (ιταλ.: Altavilla) που ιδρύθηκε από τον Ρογήρο Β΄ συνέχισε με τον Γουλιέλμο Α΄ και μετά με τον Γουλιέλμο Β΄. Μετά την αποβίωση του τελευταίου χωρίς κληρονόμους το 1189 και μετά τη σύντομη βασιλεία τού διεκδικητή εξαδέλφου του Τανκρέδου του Λέτσε, ο Γερμανός βασιλιάς Ερρίκος ΣΤ΄ Χοενστάουφεν (δούκας της Σουαβίας), ο οποίος είχε νυμφευτεί την Κωνσταντία των Ωτβίλ βασίλισσα της Σικελίας, θεία και νόμιμη διάδοχο του Γουλιέλμου Β΄, κατέλαβε το βασίλειο το 1194, νικώντας τον Γουλιέλμο Γ΄ της Σικελίας, γιο του Τανκρέδου, και τερμάτισε τη δυναστεία των Ιταλο-Νορμανδών Ωτβίλ.

Ιταλο-Νορμανδικές οικογένειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Οίκος των Ωτβίλ
  • Οικογένεια Ντρένγκοτ
  • Φιλανγκιέρι
  • Οικογένεια Πάουλο, βαρόνοι της Σέσα [2]
  • Πελεγκρίνο, βαρόνοι του Σαν Ντεμέτριο (Aντράνο, Σικελία)
  • Παρίσι(ο), κόμητες του Αντέρνο (Aντράνο, Σικελία)

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ The Norman leader Rainulf Drengot was granted a base in the fortress of Aversa in 1029.
  2. ↑ Dizionario storico-blasonico delle famiglie nobili e notabili italiane estinte e fiorenti, vol. II, compilato G. B. di Crollalanza. Pisa, 1888, p.297.

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Loud, Graham A. The Age of Robert Guiscard: Southern Italy and the Norman Conquest (σειρά The Medieval World) Essex: Longman 2000.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]