Ιωάννης Κανανός | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 14ος αιώνας[1] |
Θάνατος | 15ος αιώνας[1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία[1] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | μεσαιωνική ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ιστορικός[1] |
Περίοδος ακμής | 15ος αιώνας |
Ο Ιωάννης Κανανός ήταν Βυζαντινός ιστορικός ο οποίος έζησε κατά το πρώτο μισό του 15ου αιώνα. Είναι γνωστός για το χρονικό της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης το 1422, και θεωρείται πιθανό πως είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Λάσκαρι Κανανό ο οποίος ταξίδεψε στις σκανδιναβικές χώρες και την Ισλανδία.
Ως Ιωάννης Κανανός είναι αποκλειστικά γνωστός για την περιγραφή των γεγονότων κατά την αποτυχημένη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης το 1422 από τους Οθωμανούς υπό τον σουλτάνο Μουράτ Β´ (Διήγησις περὶ τού ἐν Κωνσταντινουπόλει γεγονότος πολέμου),[2] την οποία απέδωσε στη θαυματουργή επέμβαση της Θεοτόκου. Οι λεπτομέρειες που παραθέτει για τους Οθωμανούς διαφέρουν από τις μετέπειτα του Ιωάννη Αναγνώστη, ο οποίος περιέγραψε την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς το 1430 ('Διήγησις περί τῆς τελευταίας άλώσεως τῆς Θεσσαλονίχης').[3][4] Ωστόσο μεταξύ των 2 ιστορικών υπήρχαν σημαντικές διαφορές, καθώς ο Κανανός έδινε περισσότερη έμφαση στον θρησκευτικό παράγοντα ενώ χρησιμοποιούσε τη δημώδη γλώσσα, σε αντίθεση με τον Αναγνώστη αλλά και τον Μιχαήλ Κριτόβουλο οι οποίοι ήταν αττικιστές.[5]
Πιθανώς πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον Λάσκαρι Κανανό με τις επιστημονικές απόψεις να διίστανται.[6][7][8] Ο Λάσκαρις Κανανός ήταν βυζαντινός περιηγητής ο οποίος ταξίδεψε στη Σκανδιναβία και την Ισλανδία κατά την περίοδο 1438-1439. Αναφέρεται πως κατέγραψε σημειώσεις για τα νομίσματα που κυκλοφορούσαν στη Στοκχόλμη και το Μπέργκεν, την υποτέλεια των Σουηδών και των Νορβηγών στους Δανούς, το παλάτι του βασιλιά της Δανίας στην Κουπανάβα (Κοπενχάγη), και την εποπτεία των πόλεων της Ρίγας και του Ρήβουλε (Ρεβάλη) της Λιβονίας (Λετονία) από τον μεγάλο μάγιστρο των Τευτόνων ιπποτών. Μετά τις χώρες της Βαλτικής θάλασσας, ταξίδεψε στην Ισλανδία, όπου ταυτοποίησε το νησί με τη Θούλη, και χαρακτήρισε τους κατοίκους της ως ιχθυοφάγους.[9][10]Στα γραπτά του φέρεται να χρησιμοποιούσε πολλά από τα τοπωνύμια των αρχαίων κειμένων του Κλαύδιου Πτολεμαίου, ενώ πιθανή θεωρείται η σύνδεση του με τον Γεώργιο Πλήθωνα Γεμιστό καθώς χρησιμοποιεί αρκετές από τις γεωγραφικές πληροφορίες τις οποίες ο Πλήθωνας είχε αποκτήσει κατά τη συμμετοχή του στη σύνοδο της Φεράρα το 1431.[11]
Το πρωτότυπο κείμενο εκδόθηκε έντυπα για πρώτη φορά από τον Σπυρίδωνα Λάμπρου το 1881, μεταφέροντας το κείμενο από χειρόγραφο του 16ου αιώνα το οποίο πλέον φυλάσσεται στην εθνική βιβλιοθήκη της Αυστρίας.[7]