Κάζις Γκρίνιους | |
---|---|
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 17 Δεκεμβρίου 1866, Selema |
Θάνατος | 4 Ιουνίου 1950[1][2][3] Σικάγο[4] |
Υπηκοότητα | Λιθουανία |
Πολιτικό κόμμα | Lithuanian Popular Peasants' Union |
Σύζυγος | Joana Griniuvienė |
Σπουδές | Marijampolė Gymnasium Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μόσχας |
Επάγγελμα | πολιτικός δημοσιογράφος ιατρός[5] καθηγητής publicist βιβλιοπώλης ανθρωπιστής |
Βραβεύσεις | Life Saving Cross Δίκαιοι των Εθνών (21 Σεπτεμβρίου 2015)[5] |
Αξίωμα | Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Λιθουανίας και Πρωθυπουργός της Λιθουανίας |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κάζις Γκρίνιους (λιθ. Kazys Grinius) ήταν ο 3ος Πρόεδρος της Λιθουανίας, καταλαμβάνοντας αυτή τη θέση από τις 7 Ιουνίου 1926 μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου 1926.[6] Διετέλεσε, επίσης, Πρωθυπουργός της Λιθουανίας από τις 19 Ιουνίου 1920 μέχρι τις 18 Ιανουαρίου 1922.
Ο Κάζις Γκρίνιους γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1866 στη Σελέμα, κοντά στη Μαριγιάμπολε, η οποία ανήκε στο Κυβερνείο Αουγκούστοφ του Βασιλείου της Πολωνίας, τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Σπούδασε ιατρική στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας και έγινε ιατρός. Στα νιάτα του δραστηριοποιούνταν πολιτικά στη Λιθουανία, ενώ είχε υποστεί διώξεις από το τσαρικό καθεστώς. Το 1896 ήταν εκ των ιδρυτών του Λιθουανικού Δημοκρατικού Κόμματος και της Λιθουανικής Λαϊκής Ένωσης Χωρικών.
Το ίδιο έτος παντρεύτηκε τη Γιοάνα Παβαλκίτε, με την οποία ζούσε για ένα διάστημα στο Βιρμπάλις. Το 1899 γεννήθηκε ο γιος τους Κάζις και το 1902 η κόρη τους Γκραζίνα. Η σύζυγός του και η κόρη του σκοτώθηκαν σε μία επίθεση του Κόκκινου Στρατού και ετάφησαν στο νεκροταφείο Κισλοβόντσκ.
Με την ανεξαρτησία της Λιθουανίας το 1918, ο Γκρίνιους έγινε μέλος της Συντακτικής Συνέλευσης της Λιθουανίας ως μέλος της Λιθουανικής Λαϊκής Ένωσης Χωρικών. Διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας από το 1920 μέχρι το 1922, ενώ υπέγραψε και συνθήκη με τη Σοβιετική Ένωση.
Εξελέγη πρόεδρος της χώρας από την Τρίτη Σέιμας της Λιθουανίας, όμως παρέμεινε στη θέση αυτή για μόλις έξι μήνες, καθώς ανατράπηκε με πραξικόπημα από τον Αντάνας Σμετόνα με το πρόσχημα της κομμουνιστικής απειλής για τον έλεγχο της Λιθουανίας.
Όταν η Ναζιστική Γερμανία εισέβαλλε στη Λιθουανία το 1941, ο Γκρίνιους αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους Γερμανούς λόγω της αντίθεσής του σε κάθε είδους κατοχή της Λιθουανίας από οποιαδήποτε ξένη δύναμη. Ο ίδιος κατέφυγε στη Δύση όταν η Σοβιετική Ένωση εισέβαλλε στη Λιθουανία το 1944 και μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1947.[6]
Πέθανε στο Σικάγο του Ιλινόι στις 4 Ιουνίου 1950.[6] Τα απομεινάρια του επέστρεψαν στη Λιθουανία το 1990 μετά την ανεξαρτησία της χώρας.