Κάρλο Τσέζαρε Μαλβαζία | |
---|---|
Πορτρέτο του Κάρλο Τσέζαρε Μαλβαζία (πριν από το 1693), Biblioteca Universitaria di Bologna - BUB | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 18 Δεκεμβρίου 1616[1][2] Μπολόνια[3] |
Θάνατος | 10 Μαρτίου 1693[3][4][2] Μπολόνια[5] |
Τόπος ταφής | San Giacomo Maggiore[6] |
Ψευδώνυμο | Ascoso |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[1] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Μπολόνια[6] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ιστορικός της τέχνης[6] αρχαιόφιλος[6] |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Μπολόνια |
Περίοδος ακμής | 1636[7] - 1693[7] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κάρλο Τσέζαρε Μαλβαζία (Carlo Cesare Malvasia) (Μπολόνια, 18 Δεκεμβρίου 1616 - Μπολόνια, 9 Μαρτίου 1693) ήταν Ιταλός ιστορικός τέχνης, γνωστός για τη βιογραφική σειρά καλλιτεχνών της Μπολόνια με τίτλο Felsina Pittrice (1678)[8].
Από οικογένεια ευγενών της Μπολόνια, σε νεαρή ηλικία ήταν μαθητής των ζωγράφων Τζιατσίντο Καμπάνα (Giacinto Campana) και Τζιάκομο Καβεντόνε: ερασιτέχνης ποιητής, συμμετείχε σε πολλούς λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής του. Το 1639 γνώρισε στη Ρώμη τον καρδινάλιο Μπερναρντίνο Σπάντα, μεγάλο προστάτη των τεχνών και συλλέκτη, και τον γλύπτη Αλεσσάντρο Αλγκάρντι (Alessandro Algardi).Τα αρχεία αποδεικνύουν ότι πέρασε αρκετό καιρό ως εθελοντής ιππείς κατά τον Πρώτο Πόλεμο του Κάστρο, υπό την προτροπή του ξαδέλφου του Κορνέλιο Μαλβαζία, στρατηγού του ιππικού του παπικού στρατού.[9]
Καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, το 1653 έλαβε πτυχίο θεολογίας και διορίστηκε ιερέας στον καθεδρικό ναό της Μπολόνια το 1662.
Ο Μαλβαζία ήταν επίσης συλλέκτης και εργάστηκε ως αντιπρόσωπος του Λουδοβίκου ΙΔ΄ για την απόκτηση έργων τέχνης από την Μπολόνια με σκοπό να κοσμήσουν τις βασιλικές συλλογές.
Η Felsina pittrice, vite de 'pittori bolognesi είναι μια μείζονος σημασίας πηγή για τη ζωγραφική σχολή της Μπολόνια από τον 14ο μέχρι τον 17ο αιώνα, ενώ για μερικούς από τους καλλιτέχνες αποτελεί τη μόνη πηγή πληροφοριών. Το κείμενο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες: η πρώτη αφιερώνεται στους ζωγράφους του 14ου αιώνα, η δεύτερη εστιάζει στον Φραντσέσκο Φράντσα, η τρίτη στους αδελφούς Carracci, και η τέταρτη (και πλέον σημαντική σήμερα) παρέχει λεπτομερείς, από πρώτο χέρι, αφηγήσεις για τις ζωές και τη σταδιοδρομία των καλλιτεχνών που πρωτοστάτησαν κατά τον 17ο αιώνα, μετά τη μεταρρύθμιση των Carracci, συμπεριλαμβανομένων των Γκουίντο Ρένι, Γκουερτσίνο, Ντομενικίνο, Λανφράνκο και Ελιζαμπέτα Σιράνι.
Η Felsina pittrice επικρίθηκε για τις ανακρίβειες του συγγραφέα της και συγκρίθηκε δυσμενώς με το Le vite de 'pittori, scultori et architetti moderni (1672) από τον σύγχρονο του Μαλβαζία, Τζοβάνι Πιέτρο Μπελλόρι, με το σκεπτικό ότι το κείμενο του Μαλβαζία είναι μία απλή συλλογή γεγονότων διακοσμημένων με ποιητική γλώσσα, που δεν έχει κριτική αξιολόγηση και δεν διέπεται από κανένα θεωρητικό πλαίσιο πέραν της επαρχιακής προσκόλλησης στη γενέτειρά του. Η πρόσφατη έρευνα έχει πάρει περισσότερο στα σοβαρά τον Μαλβαζία ως ιστορικό τέχνης και το Κέντρο Προηγμένων Μελετών στις Εικαστικές Τέχνες (Center for Advanced Study in the Visual Arts) προετοιμάζει την πρώτη επιστημονική-κριτική έκδοση από το 1841, συνοδευόμενη από την πρώτη αγγλική μετάφραση του πλήρους κειμένου της Felsina pittrice (τρεις από τους δεκαέξι προγραμματισμένους τόμους των οποίων έχουν ήδη δημοσιευθεί).[10]