Ο Κάχαμπερ «Κάχα» Καλάτζε (γεωργιανά: კახაბერ (კახა) კალაძე) (27 Φεβρουαρίου 1978) είναι Γεωργιανόςπολιτικός και πρώην ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως αμυντικός. Υπηρετεί ως Δήμαρχος της Τιφλίδας από το Νοέμβριο του 2017. Ήταν πολύπλευρος παίκτης, ικανός να παίξει είτε ως κεντρικός είτε ως αριστερός αμυντικός[8] ή ακόμα και ως πλάγιος μέσος.[9] Έπαιξε με την Εθνική Γεωργίας από το 1996 έως το 2011. Ψηφίστηκε Γεωργιανός Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς το 2001–2003, το 2006[10] και το 2011 και θεωρήθηκε ένας από τους σημαντικότερους παίκτες της Γεωργίας.[11][12]
Γεννημένος στη Σαμτρέντια, μια πόλη στην επαρχία Ιμερετία, ο Καλάτζε προέρχεται από ποδοσφαιρική οικογένεια, καθώς ο πατέρας του έπαιζε στη Λοκομοτίβ Σαμτρέντια και ήταν επίσης πρόεδρος της ομάδας για κάποιο διάστημα. Ο αδερφός του απήχθη σε μια υπόθεση υψηλού προφίλ το 2001 και κηρύχθηκε επισήμως νεκρός το 2006, με αποτέλεσμα δύο άνδρες να καταδικαστούν σε φυλάκιση για συνολικά 30 χρόνια. Εκτός ποδοσφαίρου, είναι ιδιοκτήτης μιας εταιρείας με την επωνυμία Kala Capital και ενός οργανισμού που ονομάζεται Kala Foundation, καθώς και πρεσβευτής των Παιδικών Χωριών SOS. Είναι παντρεμένος με την Ανούκι Αρεσίντζε, με την οποία έχουν τέσσερα παιδιά.
Ο Καλάτζε ενεπλάκη στην πολιτική της Γεωργίας ως μέλος του αντιπολιτευόμενου κόμματος Γεωργιανό Όνειρο-Δημοκρατική Γεωργία, που ιδρύθηκε από τον Μπιτζίνα Ιβανισβίλι το Φεβρουάριο του 2012. Εξελέγη στο Κοινοβούλιο της Γεωργίας την 1η Οκτωβρίου 2012 και εγκρίθηκε ως Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης καθώς και Υπουργός Ενέργειας στο υπουργικό συμβούλιο του Ιβανισβίλι στις 25 Οκτωβρίου 2012.[15] Συνέχισε να κατέχει και τις δύο θέσεις υπό το επόμενο υπουργικό συμβούλιο του Γκιόργκι Κβιρικασβίλι μέχρι τον Ιούλιο του 2017, όταν παραιτήθηκε για να θέσει υποψηφιότητα για Δήμαρχος της Τιφλίδας ως υποψήφιος του Γεωργιανού Ονείρου στις εκλογές του Οκτωβρίου 2017,[16] τις οποίες κέρδισε με 51,13%. Το 2021, επανεξελέγη Δήμαρχος της Τιφλίδας, κερδίζοντας το 55,61% των ψήφων στον δεύτερο γύρο των εκλογών.
Ο Καλάτζε κέρδισε την πρώτη του συμμετοχή εναντίον της Κύπρου, σε φιλικό αγώνα στις 27 Μαρτίου 1996,[17] μπαίνοντας ως αλλαγή στο 72ο λεπτό.[18] Αργότερα την ίδια χρονιά, αποβλήθηκε για πρώτη φορά στη διεθνή του καριέρα εναντίον του Λιβάνου σε φιλικό αγώνα.[18] Με την ομάδα του κέρδισε το Διεθνές Τουρνουά Ποδοσφαίρου της Μάλτας το 1998.[19] Στη συνέχεια συμμετείχε στις προκριματικές εκστρατείες της χώρας του για τα Παγκόσμια Κύπελλα του 1998, του 2002, του 2006 και του 2010, καθώς και για τα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 2000, του 2004 και του 2008. Η Γεωργία, ωστόσο, δεν προκρίθηκε ποτέ στο Παγκόσμιο Κύπελλο ή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα από τότε που χωρίστηκε από τη Σοβιετική Ένωση.[20] Το ανταγωνιστικό του ντεμπούτο ήταν εναντίον της Πολωνίας στις 14 Ιουνίου 1997, σε προκριματικό αγώνα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Η Γεωργία έχασε τον αγώνα με 4-1.[18] Μόλις δύο αγώνες αργότερα, ο Καλάτζε αποβλήθηκε για δεύτερη φορά παίζοντας για τη Γεωργία, εναντίον της Μολδαβίας σε έναν άλλο προκριματικό για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998.[18] Η Γεωργία τερμάτισε στην τέταρτη θέση του ομίλου και δεν κατάφερε να προκριθεί.[21] Στα προκριματικά για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, η Γεωργία τερμάτισε στον πάτο του ομίλου (2ος Όμιλος) στην έκτη θέση, με μόλις μία νίκη.[22] Ο Καλάτζε ήταν περιστασιακά αρχηγός της ομάδας κατά τη διάρκεια αυτών των προκριματικών, απουσία του Γκεόργκι Νεμσάντζε.[18]
Τα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 ολοκληρώθηκαν με τη Γεωργία να τερματίζει στην τρίτη θέση, μπροστά από την Ουγγαρία και τη Λιθουανία.[23] Ο Καλάτζε έπαιξε σε όλους τους αγώνες και συχνά έχανε τα φιλικά ενδιάμεσα.[18] Ο Καλάτζε έπαιξε μόνο σε τρεις αγώνες κατά τη διάρκεια των προκριματικών για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004, όπου η Γεωργία τερμάτισε στην τελευταία θέση του ομίλου.[24] Ωστόσο, συμμετείχε στη νίκη με 1–0 επί της γειτονικής Ρωσίας, μια νίκη που θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Γεωργίας.[11][18] Ο Καλάτζε έπαιξε σε όλους, εκτός ενός, τους προκριματικούς αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006,[18] όπου η Γεωργία τερμάτισε έκτη στον όμιλο, με το Καζακστάν να είναι η μόνη ομάδα που τερμάτισε κάτω από αυτή.[25] Έπαιξε λιγότερους αγώνες κατά τη διάρκεια των προκριματικών για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 και για άλλη μια φορά η Γεωργία απέτυχε να προκριθεί, καθώς τερμάτισε στην έκτη θέση, παρόλο που ξεκίνησε την εκστρατεία της με μια νίκη 6–0 επί των Νήσων Φερόε.[18][26]
Σκόραρε το πρώτο του διεθνές γκολ εναντίον της Λετονίας στις 6 Φεβρουαρίου 2008, σε ένα φιλικό που η Γεωργία έχασε με 3–1.[27] Στις 5 Σεπτεμβρίου 2009, ο Καλάτζε σημείωσε δύο αυτογκόλ σε έναν αγώνα για τα προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 εναντίον της Ιταλίας μέσα σε διάστημα 11 λεπτών. Ο αγώνας έληξε με 2-0 υπέρ της Ιταλίας.[28] Ο Καλάτζε ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας[29][30] μέχρι τις 11 Δεκεμβρίου 2011, όταν ανακοίνωσε την αποχώρησή του.[31] Ο δημοσιογράφος της La Gazzetta dello Sport και πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Αθλητικού Τύπου, Τζιάνι Μέρλο είπε: «Ο Κάκα Καλάτζε είναι ένας άνθρωπος της ιστορίας του ποδοσφαίρου στη Γεωργία. Στη Μίλαν ήταν πυλώνας της άμυνας και επίσης ωραίος και ευγενικός άνθρωπος».[32]
Στις 23 Μαΐου 2001, ο μικρότερος αδερφός του Κάχα Καλάτζε, Λέβαν, φοιτητής ιατρικής, απήχθη στη Γεωργία, με τους απαγωγείς να ζητούν λύτρα 600.000 δολαρίων.[33][34][35] Ο τότε πρόεδρος της Γεωργίας, Έντβαρντ Σεβαρντνάτζε, υποσχέθηκε ότι «γίνονται τα πάντα για τον εντοπισμό του».[36] Παρά τη διαβεβαίωση αυτή, η μόνη φορά που ο Λέβαν εθεάθη ποτέ ήταν σε ένα βίντεο όπου εμφανίστηκε με δεμένα μάτια και να εκλιπαρεί για βοήθεια.[37] Μετά την απαγωγή, ο Καλάτζε απείλησε να πάρει την ουκρανική υπηκοότητα,[38] αλλά επανέλαβε την απόφασή του, δηλώνοντας, «Υπήρχε μια στιγμή που σκέφτηκα να εγκαταλείψω εντελώς την εθνική πλευρά, αλλά δεν μπορούσα να το κάνω από σεβασμό προς το λαό της Γεωργίας και τους οπαδούς που έρχονται και μας δίνουν τέτοια υποστήριξη».[39] Περίπου τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 6 Μαΐου 2005, οι Γεωργιανοί αστυνομικοί βρήκαν οκτώ πτώματα στην περιοχή Σβανέτι και εικάστηκε ότι ο Λέβαν ήταν μεταξύ των νεκρών.[40][41] Στις 21 Φεβρουαρίου 2006, ο Λέβαν αναγνωρίστηκε επίσημα μεταξύ των νεκρών,[35] μετά από ελέγχους από ειδικούς του FBI.[42] Τα τοπικά μέσα ισχυρίστηκαν ότι τα λύτρα πλήρωσε η οικογένεια του Καλάτζε,[42] αν και άλλη πηγή λέει ότι ο πατέρας του Καλάτζε προσπάθησε να συναντήσει τους απαγωγείς, οι οποίοι τράπηκαν σε φυγή καθώς πίστευαν ότι τον ακολούθησε η αστυνομία.[43] Δύο άνδρες καταδικάστηκαν σε φυλάκιση για τη δολοφονία: ο Ντάβιντ Ασατιάνι για 25 χρόνια και ο Μέραμπ Αμισουλασβίλι για πέντε χρόνια.[42] Στις 14 Ιουλίου 2009, η σύζυγος του Καλάτζε, Ανούκι, γέννησε τον πρωτότοκο γιο τους στο Μιλάνο. Το ζευγάρι ονόμασε τον γιο του Λέβαν, στη μνήμη του αδελφού του Καλάτζε.[44]
Ο Καλάτζε έχει επίσης δραστηριοποιηθεί σε φιλανθρωπικούς σκοπούς και είναι πρεσβευτής της FIFA για τα Παιδικά Χωριά SOS.[30] Μέσω του Kala Foundation,[45] μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης που ιδρύθηκε το 2008, ο Καλάτζε συγκέντρωσε 50.000 ευρώ για να ωφελήσει τους πρόσφυγες της Νότιας Οσετίας κατά τη διάρκεια της ρωσικής εισβολής στη Γεωργία.[43] Ο Καλάτζε σχεδιάζει επίσης να κυκλοφορήσει μια αυτοβιογραφία, με τα έσοδα να διατίθενται στο Kala Foundation.[46]
Παράλληλα με την ποδοσφαιρική του καριέρα, ο Καλάτζε επένδυσε στις Γεωργία, Ιταλία, Ουκρανία και Καζακστάν.[47] Ο Καλάτζε είναι ιδιοκτήτης της Kala Capital, μιας επενδυτικής εταιρείας που ιδρύθηκε το 2008 στη Γεωργία με εστίαση στις ενεργειακές επιχειρήσεις[48] και διευθύνων σύμβουλος της οποίας είναι ο πρώην πρωθυπουργός της Γεωργίας, Ζουράμπ Νογκαϊντέλι.[49]
Οι άλλες επιχειρήσεις του Καλάτζε περιλαμβάνουν το Buddha Bar στο Κίεβο, που άνοιξε το 2008.[50][51] Ο Καλάτζε είναι επίσης ιδιοκτήτης ενός εστιατορίου που ονομάζεται Giannino, που ιδρύθηκε το 1899 από τον Τζιανίνο Μπίντι, το οποίο εδρεύει στο Μιλάνο.[52][53] Το εστιατόριο είχε ένα αστέρι Michelin και ο υπεύθυνος σεφ ήταν ο Ρομπέρτο Μολινάρι.[54][55][56]
Η Kala Capital κατείχε το 45% της εταιρείας Georgia Hydropower Construction Company SakHidroEnergoMsheni, μιας μετοχικής εταιρείας που συστάθηκε στη Γεωργία το 1998. Η υποψηφιότητά του ως Υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων τον Οκτώβριο του 2012 επισκιάστηκε επομένως από ανησυχίες για σοβαρό κίνδυνο να προκύψει σύγκρουση συμφερόντων.[57] Οι αναφορές της ίδιας ημέρας έδειξαν ότι ο Καλάτζε ενδέχεται να αρνηθεί το ενεργειακό χαρτοφυλάκιο ή να πουλήσει τις μετοχές του στη Georgia Hydropower Construction Company εντός 10 ημερών από τον διορισμό του.[58]
Ο Καλάτζε ενεπλάκη στην πολιτική της Γεωργίας ως μέλος του αντιπολιτευόμενου κόμματος Γεωργιανό Όνειρο-Δημοκρατική Γεωργία που ιδρύθηκε από τον δισεκατομμυριούχο Μπιτζίνα Ιβανισβίλι το Φεβρουάριο του 2012. Εξελέγη στο Κοινοβούλιο της Γεωργίας την 1η Οκτωβρίου 2012 ως πλειοψηφών της εκλογικής περιφέρειας Σαμτρέντια. Εγκρίθηκε ως αναπληρωτής πρωθυπουργός καθώς και υπουργός Ενέργειας στο υπουργικό συμβούλιο του Μπιτζίνα Ιβανισβίλι στις 25 Οκτωβρίου 2012.[15] Το ραντεβού αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό στους επαγγελματικούς ενεργειακούς κύκλους.[59][60] Το πιο σημαντικό, προκάλεσε έντονη συζήτηση σχετικά με μια σύγκρουση συμφερόντων που προέκυψε από τα επιχειρηματικά συμφέροντα του Καλάτζε στην κατασκευαστική εταιρεία Georgia Hydropower Construction Company, στην οποία η Kala Capital κατείχε το 45%.[61] Η Kala Capital πούλησε τις μετοχές στον Όμιλο GMC το Νοέμβριο του 2012, αλλά οι ανησυχίες για το αν είχαν εγκαταλειφθεί τα έμμεσα εμπορικά του συμφέροντα παρέμειναν.[62]
Τον Ιούλιο του 2017, ο Καλάτζε παραιτήθηκε από υπουργός Ενέργειας προκειμένου να θέσει υποψηφιότητα για δήμαρχος Τιφλίδας στις επερχόμενες τοπικές εκλογές. Στις 22 Οκτωβρίου εξελέγη δήμαρχος ως υποψήφιος του Γεωργιανού Ονείρου, κερδίζοντας τις εκλογές με το 51% των ψήφων. Ορκίστηκε στις 13 Νοεμβρίου 2017.[63]
Η θητεία έληξε το 2021. Ο Καλάτζε αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα για δεύτερη θητεία ως δήμαρχος της Τιφλίδας και να κερδίσει τις εκλογές το 2021. Ο Καλάτζε ξεκίνησε την εκστρατεία στις 20 Ιουλίου.