Κέικ καρότου
.jpg) | |
| Προέλευση | |
|---|---|
| Περιοχή | Δυτική Ευρώπη |
| Πληροφορίες | |
| Είδος | Κέικ |
| Κύρια συστατικά | Αλεύρι, αυγά, ζάχαρη, καρότα και μπέικιν πάουντερ |
| Παραλλαγές | Φουντούκια, λεμόνι, κιρς, κανέλα, αμύγδαλα, καρύδια |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το κέικ καρότου είναι κέικ που περιέχει τριμμένα καρότα ανακατεμένα στο κουρκούτι.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η προέλευση του κέικ καρότου αμφισβητείται. Δημοσιευμένη το 1591, υπάρχει μια αγγλική συνταγή για την pudding in a Carret [sic] root («πουτίγκα σε ρίζα καρότου»),[1] που είναι ουσιαστικά ένα γεμιστό καρότο με κρέας, αλλά περιλαμβάνει πολλά στοιχεία κοινά στο σύγχρονο επιδόρπιο: μαγειρικό λίπος, κρέμα γάλακτος, αυγά, σταφίδες, γλυκαντικό (χουρμάδες και ζάχαρη), μπαχαρικά (γαρύφαλλο και μοσχοκάρυδο), τριμμένο καρότο και τριμμένη φρυγανιά (στη θέση του αλευριού). Πολλοί ιστορικοί τροφίμων πιστεύουν ότι το κέικ καρότου προήλθε από τέτοιες πουτίγκες καρότου που έτρωγαν οι Ευρωπαίοι τον Μεσαίωνα, όταν η ζάχαρη και τα γλυκαντικά ήταν ακριβά και πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα καρότα ως υποκατάστατο της ζάχαρης.[2] Οι παραλλαγές της πουτίγκας καρότου εξελίχθηκαν ώστε να περιλαμβάνουν το ψήσιμο με κρούστα (σαν την κολοκυθόπιτα), στον ατμό με σάλτσα ή πλάσιμο σε τηγάνια (ως πουτίγκα δαμάσκηνου) με γλάσο.[2]
Στον δεύτερο τόμο του L'art du cuisinier (1814) του Αντουάν Μποβιλιέ, πρώην σεφ του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ της Γαλλίας,[3] περιλαμβάνεται μια συνταγή για ένα «Gâteau de Carottes»,[4] το οποίο ήταν αρκετά δημοφιλές ώστε να αντιγραφεί αυτολεξεί στα βιβλία μαγειρικής των ανταγωνιστών.[5][6] Το 1824, ο Μποβιλιέ είχε δημοσιεύσει στο Λονδίνο μια αγγλική έκδοση του βιβλίου μαγειρικής του που περιλαμβάνει μια συνταγή για τα «κέι καρότου» σε μια κυριολεκτική μετάφραση της προηγούμενης συνταγής του.[7][8]
Μια άλλη συνταγή του 19ου αιώνα προέρχεται από τη σχολή οικοκυρικής του Κάιζεραουγκστ (Καντόνι του Άαργκαου, Ελβετία).[9] Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Γαστρονομική Κληρονομιά της Ελβετίας, είναι μια από τις πιο δημοφιλείς τούρτες στην Ελβετία, ειδικά για τα γενέθλια των παιδιών.[9]
Η δημοτικότητα του κέικ καρότου αναβίωσε στο Ηνωμένο Βασίλειο λόγω του δελτίου τροφίμων κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.[10]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ A. W. (1591). A Book of Cookrye: Very Necessary for All Such as Delight Therin. Edward Allde.
- ↑ 2,0 2,1 «The History of Carrot Cake». www.carrotmuseum.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ Furlaud, Alice (12 July 1989). «What Do You Do Apres la Revolution? Go Out to Eat». https://www.nytimes.com/1989/07/12/garden/what-do-you-do-apres-la-revolution-go-out-to-eat.html.
- ↑ Beauvilliers, Antoine Auteur du texte (31 Ιουλίου 1814). «L'art du cuisinier. T. 2 / par A. Beauvilliers,...». σελίδες 127–128.
- ↑ A. Viard· Fouret (1820). Le cuisinier royal: ou l'Art de faire la cuisine, la patisserie et tout ce qui concerne l'office, pour toutes les fortunes. J.-N. Barba. σελίδες 405–.
- ↑ Colburn's New Monthly Magazine. 1842. σελ. 12.
- ↑ «The art of French cookery». London : Printed for Longman, Hurst, Rees, Orme, Brown, and Green. 31 Ιουλίου 1824.
- ↑ Antoine B. Beauvilliers, The Art of French Cookery …, 3rd ed. (London, England: Longman, 1827), page 227.
- ↑ 9,0 9,1 (in γαλλική) Véronique Zbinden "Patrimoine culiraire suisse (9/14). Rueblitorte, gâteau végétal et fédéral", Le Temps, Thursday 31 July 2014, page 10.
- ↑ Olver, Lynne. «Cake History Notes». The Food Timeline. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2012.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Alton Brown, I'm Just Here for More Food: Food × Mixing + Heat = Baking, Νέα Υόρκη: Stewart, Tabori & Chang, 2002 ((ISBN 1-58479-341-4) ).
- Άλαν Ντέιβιντσον, Oxford Companion to Food, δεύτερη έκδοση, εικονογραφήσεις από τον Soun Vannithone, Λονδίνο: Oxford University Press, 2006 ((ISBN 0-19-280681-5) ).
