Καικιλία Γιόχανσντοττερ της Σουηδίας

Καικιλία Γιόχανσντοττερ της Σουηδίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1145
Θάνατος1193
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμοναχή
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚνούτος Α΄ της Σουηδίας
ΤέκναΕρρίκος Ι΄ της Σουηδίας
Sigrid Knutsdotter[1]
ΓονείςΙωάννης, πρίγκιπας της Σουηδίας (12ος αι.) και NN[2]
δεδομένα

Καικιλία Γιόχανσντοττερ της Σουηδίας (σουηδικά: Cecilia Johansdotter) είναι το πιθανότερο όνομα της συζύγου του Κνούτου Α΄ της Σουηδίας και της μητέρας του Ερρίκου Ι΄ της Σουηδίας, αφού παρά το γεγονός ότι ήταν βασίλισσα της Σουηδίας για περισσότερα από 20 χρόνια, οι πληροφορίες για την ίδια είναι ελάχιστες, ενώ δεν είναι γνωστά ούτε τα ονόματα των γονέων της ούτε οι ημερομηνίες γέννησης και θανάτου της. Ο Κνούτος Α΄ σε επιστολή του στον Πάπα Κλήμη Γ΄ ανέφερε ότι η σύζυγος του ανήκε στην υψηλότερη τάξη, κάτι που σημαίνει ότι πιθανότατα ήταν μέλος κάποιας από τις δύο αντίπαλες βασιλικές δυναστείες.[3]

Αμφισβητούμενη καταγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μερικές πηγές την αναφέρουν ως κόρη του Ιωάννη, γιου του Σβέρκερ Α΄ της Σουηδίας σύμφωνα με μια υπόθεση που αναδείχτηκε τον 14ο αιώνα,[4] όπου το κείμενο αναφέρει ότι η μητέρα του Ερρίκου του Αγίου του πεθερού της, επίσης ονομαζόμενη Καικιλία, ήταν αδελφή του Ουλφ Γιαρλ και του Κολ και κόρη πιθανότατα του Μπλοτ-Σβεν. Το γενεαλογικό δέντρο έκανε σύγκριση με τους γιους του Γιόχαν Σβέρκενσον Ουλφ, Κολ και Βορισλάβ, όπου αναφερόταν και μια κόρη Καικιλία, η οποία ήταν πιθανότατα η σύζυγος του Κνούτου Α΄ και μητέρα του Ερρίκου Ι΄.[5] Άλλοι ιστορικοί αναφέρουν ότι ένας γάμος ανάμεσα στις δυο αντίπαλες βασιλικές οικογένειες ήταν απίθανο να γίνει τότε στη Σουηδία και σύμφωνα με μια εναλλακτική υπόθεση η Καικιλία ήταν κόρη κάποιου Κνούτου, γιου της Ίνγκεμποργκ, κόρης του Σίνγκβαρντ, με τα ονόματα και των τριών αυτών προσώπων να καταγράφονται ως δωρητές στο αββαείο του Βάρφρουμπεργκ[6]. Άλλοι νεώτεροι συγγραφείς καταγράφουν την Καικιλία ως κόρη του Γιαρλ Μπίργιερ Μπρόσα.[7]

Βασίλισσα της Σουηδίας και περιστατικό ασθένειας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παντρεύτηκε τον Σουηδό πρίγκιπα Κνούτο Έρικσον (1160), αλλά η δολοφονία του πεθερού της Ερρίκου του Αγίου την ίδια χρονιά την ανάγκασε να δραπετεύσει σε μοναστήρι, ενώ επτά χρόνια αργότερα με την άνοδο του συζύγου της στον θρόνο της Σουηδίας, έγινε βασίλισσα της Σουηδίας. Δεν υπάρχει τίποτα γνωστό γύρω από την ίδια κατά τη μακρά περίοδο που ήταν βασίλισσα, αφού καταγράφεται μόνο ένα περιστατικό γύρω στο 1190, όπου αρρώστησε πολύ βαριά και ικέτευε τον θεό να μην πεθάνει, με όρκο να περάσει την υπόλοιπη ζωή της σε μοναστήρι. Η Καικιλία τελικά έγινε καλά, αλλά δεν ήθελε ούτε η ίδια ούτε ο σύζυγος της να πάει σε μοναστήρι, οπότε ο Κνούτος έστειλε αίτημα στον Πάπα Κελεστίνο Γ΄ (1193)[8] προκειμένου να επιτρέψει στην Καικιλία να απαλλαγεί από τον όρκο της, επειδή χρειαζόταν τη συμμαχία της οικογένειας της για να πολεμήσει τους παγανιστές στη Βαλτική Θάλασσα.[9] Το περιεχόμενο της επιστολής δεν ήταν σαφές και ο Πάπας ζήτησε περισσότερες διευκρινίσεις.[10] Η μετέπειτα τύχη της Καικιλίας είναι άγνωστη, όπως και το έτος θανάτου της. Με τον σύζυγό της, βασιλιά Κνούτο απέκτησε τέσσερις γιους, από τους οποίους οι τρεις σκοτώθηκαν σε μάχη κατά του σφετεριστή βασιλιά Σβέρκερ Β΄ της Σουηδίας, ενώ ο μοναδικός γιος της που επέζησε ήταν ο Ερρίκος, ο οποίος ανέτρεψε τον Σβέρκερ και έγινε βασιλιάς ως Ερρίκος Ι΄ της Σουηδίας.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 2  Οκτωβρίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  3. ↑ Philip Line, Kingship and state formation in Sweden 1130-1290. Leiden: Brill, 2007, pp. 495-6.
  4. ↑ Ahnlund, "Vreta klosters äldsta donatorer", p. 345
  5. ↑ Schück, "Från Viby till Bjälbo", pp. 198-9
  6. ↑ Philip Line, Kingship and State Formation in Sweden 1130-1290. Leiden: Brill, 2007, p. 495
  7. ↑ Kjellberg, "Erik den heliges ättlingar", p. 369
  8. ↑ Lars O. Lagerqvist (1982). "Sverige och dess regenter under 1.000 år",("Sweden and its rulers during 1000 years"), (σουηδ.), Albert Bonniers Förlag AB.
  9. ↑ Hans Gillingstam, "Knut Eriksson", Svenskt biografiskt lexikon
  10. ↑ Nils Ahnlund, "Vreta klosters äldsta donatorer", Historisk tidskrift 65, 1945, p. 308

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Adolfsson, Mats När borgarna brann - svenska uppror (Stockholm: Natur & Kultur, 2007)
  • Larsson, Mats G. Götarnas riken: upptäcktsfärder ill Sveriges enande (Bokförlaget Atlantis AB. 2002)