Εξώφυλλο έκδοσης του 2002 | |
Συγγραφέας | Φρανσουάζ Σαγκάν |
---|---|
Τίτλος | Bonjour tristesse |
Γλώσσα | Γαλλικά |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1954 |
Μορφή | μυθιστόρημα |
Βραβεία | Τα 100 βιβλία του Αιώνα[1] Prix des Critiques[2] |
Πρώτη έκδοση | John Murray |
Επόμενο | A Certain Smile |
δεδομένα ( ) |
Καλημέρα θλίψη (γαλλικός τίτλος: Bonjour Tristesse) είναι μυθιστόρημα της Φρανσουάζ Σαγκάν. Δημοσιεύτηκε το 1954, όταν η συγγραφέας ήταν μόλις 18 ετών. Το έργο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και τιμήθηκε με το Βραβείο Κριτικών την ίδια χρονιά. Ο τίτλος προέρχεται από ένα ποίημα του Πωλ Ελυάρ.[3][4]
Το 1999 το μυθιστόρημα κατατάχθηκε στην 41η θέση στον κατάλογο των 100 βιβλίων του αιώνα της εφημερίδας Le Monde.
Η 17χρονη Σεσίλ περνά τις καλοκαιρινές διακοπές της σε μια βίλα στην Κυανή Ακτή με τον πατέρα της Ρεϊμόν και την ερωμένη του, τη νεαρή, επιπόλαιη, κοσμική Έλσα, που έχει καλές σχέσεις με τη Σεσίλ. Ο πατέρας της είναι ένας 40χρονος άνδρας, χήρος από 15 χρόνια, ελκυστικός, κοσμικός, πλούσιος που έχει μια σειρά από κατακτήσεις. [5]Οι τρεις τους, απολαμβάνουν τον ήλιο, τη θάλασσα, τις νυχτερινές εξόδους και διασκεδάσεις. Ο πατέρας της, που δεν έχει πνευματικά ενδιαφέροντα, δεν ενδιαφέρεται αν θα σπουδάσει η Σεσίλ, η οποία μόλις έχει αποτύχει στις εξετάσεις εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο. Την κακομαθαίνει, της επιτρέπει να ζει και να διασκεδάζει ελεύθερα σε επιφανειακές σχέσεις και κοινωνικές συγκεντρώσεις. Η ερωτική της ζωή είναι ανύπαρκτη μέχρι που γνωρίζει τον Σιρίλ, έναν 26χρονο φοιτητή νομικής που μένει στη διπλανή βίλα.[6]
Η ατμόσφαιρα αλλάζει ριζικά όταν ο Ρεϊμόν ανακοινώνει τον ερχομό της Αν. Αυτή είναι μια καλλιεργημένη, με αρχές, έξυπνη, σκληρά εργαζόμενη γυναίκα, συνομήλικη του Ρεϊμόν που ήταν φίλη της γυναίκας του, η Αν θεωρεί τον εαυτό της περίπου σαν νονά της Σεσίλ. Οι τρεις γυναίκες έχουν όλες αξιώσεις στην προσοχή του Ρεϊμόν. Η απομακρυσμένη, αινιγματική Αν γίνεται σύντομα ερωμένη του Ρεϊμόν, που πιστεύει ότι έχει βρει την αληθινή αγάπη, και πολύ σύντομα αποφασίζουν να παντρευτούν. Η Έλσα φεύγει και η Αν προσπαθεί να αναλάβει την ανατροφή της Σεσίλ, της απαγορεύει να βλέπει τον Σιρίλ και την προτρέπει να επιστρέψει στα σχολικά της βιβλία για να ξαναδώσει εξετάσεις. Η Σεσίλ θαυμάζει την Αν αλλά τρομοκρατείται με την ιδέα ότι θα χάσει την «ελευθερία», την ανέμελη ζωή και τις διασκεδάσεις της ως λατρεμένη του πατέρα της, ειδικά όταν η Αν γίνεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντός του. Καταστρώνει έτσι ένα σχέδιο για να αποτρέψει τον γάμο, αν και διατηρεί κάποιες αμφιβολίες σχετικά με τις δολοπλοκίες της.[4]
Για να κάνει τον πατέρα της να ζηλέψει, η Σεσίλ πείθει τον Σιρίλ να προσποιηθεί ότι είναι ζευγάρι με την Αν και να εμφανίζονται μαζί σε συγκεκριμένες στιγμές. Όταν ο Ρεϊμόν, όπως ήταν αναμενόμενο, τους βλέπει, ζηλεύει τον νεότερο Σιρίλ, διακόπτει τη σχέση τους και αναζητά την Έλσα. Αλλά η Σεσίλ δεν έχει εκτιμήσει σωστά την ευαισθησία της Αν, η οποία αφού βλέπει τον Ρεϊμόν και την Έλσα μαζί στο δάσος, με τον άνδρα να βγάζει πευκοβελόνες από το κοστούμι του, φεύγει κλαίγοντας και το αυτοκίνητό της πέφτει σε έναν γκρεμό, πιθανόν να πρόκειται για αυτοκτονία.[7]
Η Σεσίλ και ο πατέρας της επιστρέφουν στην άδεια, βαρετή ζωή που ζούσαν πριν η Αν διακόψει το καλοκαίρι τους και σκέφτονται τον αντίκτυπο που είχε η γυναίκα στη ζωή τους. Η Σεσίλ έχει επίγνωση ότι οι χειρισμοί της οδήγησαν στον θάνατο της Αν και βυθίζεται στη θλίψη με την οποία πρέπει να μάθει να ζει.[8]
Το μυθιστόρημα Καλημέρα θλίψη, που έγραψε η Φρανσουάζ Σαγκάν σε λίγες μόνο εβδομάδες σε ηλικία 18 ετών, έγινε γρήγορα μπεστ σέλερ, μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες, πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα, έλαβε πολλά βραβεία και έγινε ταινία το 1958. Έκανε τη συγγραφέα του ξαφνικά διάσημη, αλλά της ασκήθηκε και έντονη κριτική λόγω «ανηθικότητας». Η εικόνα μιας νεαρής κοπέλας που ελεύθερα και για την καθαρή της ευχαρίστηση καθορίζει τη ζωή της και ζει τη σεξουαλικότητά της χωρίς ανησυχίες ή αισθήματα ενοχής, σοκάρισε. Ο καθολικός συγγραφέας Φρανσουά Μωριάκ δημοσίευσε μια καυστική κριτική στο πρωτοσέλιδο της Le Figaro, αποκαλώντας την συγγραφέα «γοητευτικό μικρό τέρας των δεκαοκτώ», προκαλώντας πολυάριθμες συζητήσεις και εκτοξεύοντας την συγγραφέα στον πλούτο και τη φήμη σε χρόνο ρεκόρ.
Το μυθιστόρημα μεταφέρθηκε σε αγγλόφωνη κινηματογραφική ταινία το 1958 σε σκηνοθεσία Ότο Πρέμινγκερ με τη Τζιν Σίμπεργκ, τη Ντέμπορα Κερ και τον Ντέιβιντ Νίβεν.[9]Έχει διασκευαστεί σε τηλεοπτική ταινία δύο φορές, το 1965 και το 1995, σε κόμικς και ραδιοφωνικές διασκευές.[10]