Καπελάνος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Ο καπελάνος (λατινικά: capellanus "κληρικός διορισμένος σε ένα παρεκκλήσι της αυλής") είναι εφημέριος στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και την Αγγλικανική Εκκλησία. Στα μεσαιωνικά λατινικά, ο capellanus είναι βοηθός ιερέα.
Σύμφωνα με το 564–572 CIC σημαίνει ιερέας με εξωεδαφικό χώρο ποιμαντικής φροντίδας για μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, όπως σε νοσοκομεία, φυλακές ή στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Στις περισσότερες γερμανικές επισκοπές, ωστόσο, συνηθίζεται να δίνεται σε αυτούς τους πάστορες ο ιδιαίτερος τίτλος του (π.χ. ιερέας νοσοκομείου, ιερέας φυλακής ή στρατιωτικός ιερέας ), χωρίς να προκύπτουν ποιμαντικά δικαιώματα από αυτόν τον τίτλο.
Στον γερμανόφωνο χώρο, ο όρος ιερέας χρησιμοποιείται επίσης για έναν εφημέριο της ενορίας που υπάγεται σε πάστορα τα πρώτα χρόνια μετά τη χειροτονία του και δεν φέρει ακόμη την αποκλειστική ευθύνη για μια ενορία . Υποτίθεται ότι θα συγκεντρώσει την απαραίτητη εμπειρία σε αυτό το διάστημα και ως εκ τούτου αναλαμβάνει ορισμένα από τα καθήκοντα του ποιμένα. Μέχρι το δεύτερο μισό του 20ου Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, οι περισσότερες ενορίες είχαν έναν ιερέα και οι μεγάλες ενορίες είχαν πολλούς. Σήμερα, λόγω του μειωμένου αριθμού νέων ιερέων, συναντώνται σπάνια.
Ανάλογα με τα τοπικά έθιμα, ο ιερέας που εργάζεται για έναν πάστορα ονομάζεται εφημέριος σε ορισμένες επισκοπές – μια ονομασία που ο Codex Iuris Canonici 1983 προβλέπει για αυτή τη λειτουργία: vicarius paroecialis . Στη βαυαρική γλωσσική περιοχή και στην Επισκοπή του Τρίερ συνήθως χρησιμοποιείται ο όρος Kooperator (υπάλληλος του ποιμένα). Στην Αρχιεπισκοπή της Βιέννης, οι έφοροι στις ενορίες ονομάζονταν συνεργάτες ή συνεργάτες μέχρι το 1938. Με απόφαση της Αυστριακής Επισκοπικής Διάσκεψης της 28. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1938 υιοθετήθηκε το γερμανικό όνομα Kaplan. Οι όροι adjunct και supernumerarius έχουν γίνει αρκετά ασυνήθιστοι. Σε εκκλησίες με αρκετούς βοηθούς ιερείς, ο νεότερος στην υπηρεσία αναφέρονταν ως «επικουρικός», ένας άλλος ως «εφημέριος» και ο πιο πρεσβύτερος ως ιερέας.
Οι ιερείς των επισκόπων της επισκοπής είναι όλοι ταυτόχρονα μυστικοί γραμματείς, γιατί εργάζονται για λογαριασμό του επισκόπου και υπό αυτή την έννοια υπόκεινται σε μυστικότητα. Σε αντίθεση με τις ενορίες, ωστόσο, δεν πρόκειται συνήθως για νέους ιερείς που αναλαμβάνουν αυτό το αξίωμα για εκπαιδευτικούς σκοπούς, αλλά για έμπειρους κληρικούς.
