Καταδύσεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Καταδύσεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες
Διοικητική αρχήFINA
Αγωνίσματα8 (άνδρες: 4, γυναίκες: 4)
Αγώνες
  • 1896
  • 1900
  • 1904
  • 1908
  • 1912
  • 1920
  • 1924
  • 1928
  • 1932
  • 1936
  • 1948
  • 1952
  • 1956
  • 1960
  • 1964
  • 1968
  • 1972
  • 1976
  • 1980
  • 1984
  • 1988
  • 1992
  • 1996
  • 2000
  • 2004
  • 2008
  • 2012
  • 2016
  • 2020
  • 2024

Ολυμπιονίκες

Οι καταδύσεις είναι από τα παλαιότερα ολυμπιακά αθλήματα. Εισήχθη στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1904 στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ. Τα αγωνίσματα γυναικών ξεκίνησαν το 1912 στη Στοκχόλμη. Καταδύσεις διεξήχθησαν και στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα.

Οι καταδύσεις ανήκουν στα αθλήματα του υγρού στίβου, μαζί με την υδατοσφαίριση και τη συγχρονισμένη κολύμβηση.

Αγωνίσματα καταδύσεων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως το 1996 τα αγωνίσματα των καταδύσεων ήταν τέσσερα, δύο ανδρικά και δύο γυναικεία. Από το 2000 προστέθηκε και η συγχρονισμένη κατάδυση ζευγών. Οι ολυμπιάδες που άρχισαν να διεξάγονται τα διάφορα αγωνίσματα είναι:

Αγώνισμα Ανδρών Γυναικών
Βατήρας 10 μ.* 1904 ως 2008 1912 ως 2008
Αναπηδητήρας 3 μ.* 1908 ως 2008 1920 ως 2008
Συγχρονισμένη 10 μ. 2000 ως 2008 2000 ως 2008
Συγχρονισμένη 3 μ. 2000 ως 2008 2000 ως 2008
Συνδυασμός* 1912 ως 1924
Βουτιά σε απόσταση* 1904
  1. Το 1924 οι καταδύσεις αναπηδητήρα έγιναν από 3 μ. και 1 μ. και οι καταδύσεις βατήρα από 10 μ. και 5 μ.
  2. Ο συνδυασμός καταδύσεων ανδρών (Plain high diving) διεξήχθη από το 1912 ως το 1924. Συνδύαζε καταδύσεις από δύο βατήρες 10 μ. και 5 μ. (ή 4 μ.)
  3. Η βουτιά σε απόσταση ανδρών (Plunge for distance) διεξήχθη μόνο το 1904. Περιλάμβανε βουτιά με φόρα και υποβρύχια κατάδυση σε απόσταση μέχρι να βγει στην επιφάνεια ο αθλητής (ή 60 δευτερόλεπτα το πολύ), χωρίς να επιτρέπεται να κολυμπάει κάτω από το νερό. Νικητής ήταν ο Αμερικανός Γουίλιαμ Ντίκεϊ που διέτρεξε υποβρυχίως 19,05 μ.

Μεγάλες φυσιογνωμίες των καταδύσεων με μετάλλια σε διαδοχικές Ολυμπιάδες, υπήρξαν:

  • Φου Μινχξία: 4 χρυσά – 1 ασημένιο (1992, 1996, 2000)
  • Πατ Μακόρμικ: 4 χρυσά (1952, 1956)
  • Ίνγκριντ Κρέμερ-Γκούλμπιν: 3 χρυσά – 1 ασημένιο (1960, 1964)
  • Ντόροθι Πόιντον-Χιλ: 2 χρυσά - 1 ασημένιο – 1 χάλκινο (1928, 1932, 1936)
  • Γκάο Μιν: 2 χρυσά (1988, 1992)