Κνούτος Β΄ της Σουηδίας

Κνούτος Β΄ της Σουηδίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1η χιλιετία
Θάνατος1234[1][2]
Χώρα πολιτογράφησηςΣουηδία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕλένα Πέντερσντατερ Στράνγκε
Ελένη Έρικσντοττερ[3]
ΤέκναΧόλμγκερ Κνούτσον
Filip Knutsson
ΓονείςHolmger Filipsson
ΟικογένειαΟίκος του Έρικ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΜονάρχης της Σουηδίας (1229–1234)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Κνούτος Β΄ της Σουηδίας ή Κνούτος ο Υψηλός (απεβ. το 1234) ήταν βασιλιάς της Σουηδίας (1229 - 1234).

Ήταν γιος του Όλμγκερ [4], ο οποίος αναφερόταν σαν ανιψιός του Κνούτου Α΄ της Σουηδίας, πιθανότατα ο Κνούτος ήταν δισεγγονός τού Έρικ Θ΄ του Αγίου και εγγονός από πατέρα του Φίλιπ Έρικσον, ο οποίος ήταν νεώτερος γιος του Έρικ Θ΄ του Αγίου. Ήταν σύμμαχος των Φόλκουνγκ, οι οποίοι ήθελαν να περιορίσουν τις δυνάμεις της εκκλησίας και του βασιλιά.

Ο Κνούτος ήταν μέλος του βασιλικού συμβουλίου, που κυβέρνησε τη Σουηδία την εποχή που ο Ερρίκος ΙΑ΄ της Σουηδίας ήταν ανήλικος (1222 - 1229). Όταν ο Έρικ ανατράπηκε μετά την ήττα του στη μάχη του Ολούστρα (1229), ο Κνούτος Β΄ στέφθηκε βασιλιάς (1231), αλλά απεβίωσε γρήγορα (1234) και ο Έρικ ο Χωλός επέστρεψε στον θρόνο για να κυβερνήσει μέχρι το δικό του τέλος (1250).

Νυμφεύτηκε την Έλενα (απεβ. πριν το 1227), κόρη του Γιαρλ Φόλκε Μπίργκερσον. Οι δύο τους γιοι:

  1. «Knut långe». (Σουηδικά) Dictionary of Swedish National Biography. 11662.
  2. p11308.htm#i113077.
  3. p11308.htm#i113077. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. Lars O. Lagerqvist & Nils Åberg Litet lexikon över Sveriges regenter Vincent förlag, Boda kyrkby 2004 ISBN 91-87064-43-X, p. 14
  5. https://runeberg.org/sqvinnor/0209.html
  • Adolfsson, Mats När borgarna brann - svenska uppror (Stockholm: Natur & Kultur, 2007)
  • Larsson, Mats G. Götarnas riken : upptäcktsfärder ill Sveriges enande (Bokförlaget Atlantis AB. 2002)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κνούτος Β΄ της Σουηδίας
 Θάνατος: 1234
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Έρικ ο Χωλός
Βασιλιάς της Σουηδίας

1229-1234
Διάδοχος
Έρικ ο Χωλός