Κοσμάς Β΄ Αττικός
| Κοσμάς Β΄ Αττικός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11ος αιώνας Αίγινα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
Ο Κοσμάς Β΄ Αττικός ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από τον Απρίλιο του 1146 έως τον Φεβρουάριο του 1147.
Η καταγωγή του ήταν από την Αίγινα[1]. Τον Απρίλιο του 1146, επί Αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού, ήταν διάκονος στην Αγία Σοφία όταν εξελέγη Πατριάρχης, διαδεχόμενος τον Μιχαήλ Β΄ Κουρκούα.
Υπάρχουν εγκωμιαστικές αναφορές στο πρόσωπό του για τις γνώσεις και τον χαρακτήρα του[2], καθώς περιγράφεται ως πεπαιδευμένος[1], ενάρετος και ορθοδόξων φρονημάτων[3]. Εντούτοις κατηγορήθηκε ως αιρετικός[4] και συνωμότης κατά του Αυτοκράτορα. Οι κατηγορίες ξεκίνησαν από το ότι προσκάλεσε στην οικία και στο τραπέζι του κάποιον μοναχό Νήφωνα, καταδικασμένο για Βογομιλισμό[5]. Έτσι, μια Σύνοδος που συνήλθε στο Παλάτι των Βλαχερνών τον καθαίρεσε στις 26 Φεβρουαρίου του 1147.
Οι ακριβείς λόγοι της καθαίρεσης και απομάκρυνσής του δεν έχουν διαλευκανθεί. Ίσως υπήρξε θύμα πολιτικών μηχανορραφιών[6]. Είναι πάντως σίγουρο ότι ο Αυτοκράτορας Μανουήλ Κομνηνός παρενέβη ευθέως στη Σύνοδο που τον καθαίρεσε, συνομιλώντας ιδιαιτέρως με αυτούς που τον κατηγορούσαν, αλλά και εξετάζοντας τον ίδιο τον Κοσμά για τις απόψεις του σχετικά με τον αιρετικό Νήφωνα[7]. Η υπόθεση αυτή είναι χαρακτηριστική τόσο των δογματικών αντιπαραθέσεων που ήταν συχνές κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μανουήλ Κομνηνού, όσο και της ετοιμότητας του Αυτοκράτορα να αναμειχθεί ενεργά σε αυτές[8].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Μανουήλ Γεδεών, σελ. 353.
- ↑ Kinnamos 1976, σελ. 56.
- ↑ Ζήσης 1978, σελ. 247.
- ↑ Runciman 2005, σελ. 131.
- ↑ Lysimachos Oeconomos, La vie religieuse dans l'empire byzantin au temps des Comnènes et des Anges 1918, réédition 1972, σελ. 44–45
- ↑ Dimtri Obolensky, A study in Balkan Neo-Manichaeism «Byzantine Bogomilism», Cambridge University Press 1948, σελ. 221–222
- ↑ Magdalino 2002, σελ. 277.
- ↑ Hussey 1986, σελ. 151.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.
- Ζήσης, Θεόδωρος (1978). «Ο Πατριάρχης Νικόλαος Δ' Μουζάλων». Επιστημονική Επετηρίδα Θεολογικής Θεσσαλονίκης 23: 233-330. https://www.imdlibrary.gr/publications/%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%cf%80%ce%b5%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%af%ce%b4%ce%b1-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%83-15/. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2022.
- Runciman, Steven (2005). Η Βυζαντινή Θεοκρατία. Εκδόσεις Δόμος. ISBN 9607217225.
- Kinnamos, John (1976). Deeds of John and Manuel Comnenus. Μετάφραση Charles M. Brand. Columbia University Press.
- Lysimachos Oeconomos, La vie religieuse dans l'empire byzantin au temps des Comnènes et des Anges 1918, réédition 1972
- Dimtri Obolensky, A study in Balkan Neo-Manichaeism «Byzantine Bogomilism», Cambridge University Press 1948
- Magdalino, Paul (2002) [1993]. The empire of Manuel I Komnenos: 1143 - 1180 (1. paperback έκδοση). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-52653-1.
- Hussey, Joan Mervyn (1990). The Orthodox Church in the Byzantine Empire (στα Αγγλικά) (1. publ. as a Clarendon Paperback έκδοση). Oxford: Clarendon Press. ISBN 978-0-19-826456-9.
.svg)