Κρασνίσταφ

Συντεταγμένες: 51°0′N 23°10′E / 51.000°N 23.167°E / 51.000; 23.167

Κρασνίσταφ

Σημαία

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Κρασνίσταφ
51°0′0″N 23°10′0″E
ΧώραΠολωνία
Διοικητική υπαγωγήΠόβιατ Κρασνίσταφ
Έκταση23,07 km²
Πληθυσμός17.519 (31  Δεκεμβρίου 2023)[1]
Ταχ. κωδ.22-300
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Κρασνίσταφ (πολωνικά: Krasnystaw‎‎) είναι πόλη και η έδρα του Πόβιατ Κρασνίσταφ, στο Βοεβοδάτο Λούμπλιν της νοτιοανατολικής Πολωνίας. Βρίσκεται 55 χλμ. από το Λούμπλιν, 30 χλμ. από το Χέουμ και 60 χλμ. από τα σύνορα με την Ουκρανία. Ο πληθυσμός του είναι 18.169 κάτοικοι (2023).[2]

Η πόλη είναι διάσημη για το φεστιβάλ μπύρας της που ονομάζεται Chmielaki (στα πολωνικά το chmiel σημαίνει λυκίσκος), και για τα γαλακτοκομικά προϊόντα της όπως το γιαούρτι και το κεφίρ. Ο ποταμός Βιεπς ρέει μέσα από το Κρασνίσταφ.

Το Κάστρο του Κρασνίσταφ σε πίνακα του Ζίγκμουντ Βόγκελ από το 1794.

Το Κρασνίσταφ έλαβε το χάρτη πόλης του από τον Βασιλιά Βλαδίσλαο Β΄ Γιαγκέλο, ο οποίος υπέγραψε το έγγραφο στην Κρακοβία, την 1η Μαρτίου 1394. Η νέα πόλη βρισκόταν στην τοποθεσία του προηγούμενου χωριού Στσεκάζεφ (Szczekarzew), και τα έτη 1490-1826, ήταν ιδιοκτησία των Επισκόπων του Χέουμ και έδρα ενός σταρόστα. Λόγω της βολικής τοποθεσίας κατά μήκος της εμπορικής οδού από το Λούμπλιν προς το Λβουφ, ευημέρησε τον 16ο αιώνα.

Η περίοδος που είναι γνωστή ως Κατακλυσμός (1655-1660) έφερε καταστροφή τόσο στην πόλη όσο και στο Κάστρο του Κρασνίσταφ. Η 4η Πολωνική Εθνική Ταξιαρχία Ιππικού στάθμευσε στο Κρασνίσταφ το 1790.[3] Μετά το τρίτο διαμελισμό της Πολωνίας, το Κρασνίσταφ προσαρτήθηκε το 1795 στη Μοναρχία των Αψβούργων. Μετά την πολωνική νίκη στον Αυστροπολωνικό Πόλεμο του 1809, ήταν μέρος του βραχύβιου Πολωνικού Δουκάτου της Βαρσοβίας, και μετά την διάλυσή του το 1815, μέχρι το 1916, ήταν μέρος της υπό ρωσικού ελέγχου Πολωνίας του Συνεδρίου. Κατά τη διάρκεια της Ιανουαριανής Εξέγερσης, η πόλη και η περιοχή της είδαν έντονες μάχες μεταξύ Πολωνών ανταρτών και ρωσικών στρατευμάτων.

Το 1916, το Κρασνίσταφ έλαβε σιδηροδρομική σύνδεση και το 1919, ήδη στη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία, η πόλη έγινε έδρα ενός πόβιατ.

Στις 18-19 Σεπτεμβρίου 1939, κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Πολωνία, τα πολωνικά στρατεύματα της 39ης Διμοιρίας Πεζικού πολέμησαν εδώ με τις προελαύνοντες μονάδες της Βέρμαχτ. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλές μονάδες του Εσωτερικού Στρατού, καθώς και άλλες, επιχείρησαν στην περιοχή. Οι Γερμανοί κατηγόρησαν τους Εβραίους για την αντίσταση, και κρεμάσαν 7 από αυτούς. Στη συνέχεια, έβαλαν 40 Εβραίους στη γερμανική πρώτη γραμμή. Περίπου το ένα τρίτο σκοτώθηκε. Κατά τους πρώτους μήνες της κατοχής τους, οι Γερμανοί δολοφόνησαν τόσο τους Χριστιανούς όσο και τους Εβραίους Πολωνούς.

Εκκλησία του Αγίου Φράνσις Σαβιέρ και Κολέγιο των Ιησουιτών.

Το 1940, οι Γερμανοί εγκατέστησαν ένα γκέτο στο φτωχότερο μέρος της πόλης. Κατά τα επόμενα χρόνια, Εβραίοι από άλλες κοινότητες μεταφέρθηκαν στο γκέτο και άλλοι μεταφέρθηκαν από εκεί σε άλλα στρατόπεδα και γκέτο. Τελικά, τον Μάιο του 1942, έγινε ένα γκέτο διέλευσης όπου Εβραίοι μετακινούνταν εκεί στον δρόμο τους για το στρατόπεδο εξόντωσης Μαϊντάνεκ ή το στρατόπεδο εξόντωσης Σομπίμπουρ, όπου όλοι δολοφονήθηκαν αμέσως. Αργότερα το 1942, μερικοί από τους υπόλοιπους Εβραίους του Κρασνίσταφ στάλθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης Μπέλζεκ. Μόνο λίγοι από τον πληθυσμό του Κρασνίσταφ των περίπου 2.500 Εβραίων επιβίωσαν.[4]

Το 1943, έγινε επιδρομή σε μία τοπική γερμανική φυλακή και 300 κρατούμενοι απελευθερώθηκαν. Την άνοιξη του 1944, πολλά γερμανικά τρένα καταστράφηκαν. Μετά τον πόλεμο, αντικομμουνιστικές μονάδες λειτουργούσαν εδώ μέχρι το 1950.

Από το 1975 έως το 1998, ήταν διοικητικά μέρος του Βοεβοδάτου Χέουμ.

  1. pop-stat.mashke.org/poland-cities.htm.
  2. «Krasnystaw w liczbach» [Κρασνίσταφ σε αριθμούς]. polskawliczbach.pl (στα Πολωνικά). 
  3. Gembarzewski, Bronisław (1925). Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831 (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej. σελ. 8. 
  4. Megargee, Geoffrey (2012). Encyclopedia of Camps and Ghettos. Μπλούμινγκτον, Ιντιάνα: University of Indiana Press. σελ. Volume II 663–665. ISBN 978-0-253-35599-7.