Κριστίν Ότο

Κριστίν Ότο
Προσωπικές Πληροφορίες
ΕθνικότηταΓερμανική
Γέννηση7 Φεβρουαρίου 1966 (1966-02-07) (58 ετών)
Λειψία, Ανατολική Γερμανία
Ύψος1,85 μ.
Βάρος70 κιλά
Άθλημα
ΆθλημαΚολύμβηση
Εθνική ομάδαΑνατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία
ΣτυλΕλεύθερο, πεταλούδα, ύπτιο
ΌμιλοςSportclub Deutsche Hochschule für Körperkultur Leipzig
Μετάλλια
Κολύμβηση γυναικών
Χώρα συμμετοχής: Ανατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία
Διοργάνωση 1ο 2ο 3ο
Ολυμπιακοί Αγώνες 6 0 0
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 7 2 0
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 9 1 1
Σύνολα 22 3 1

Η Κριστίν Ότο (Kristin Otto, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1966) είναι Γερμανίδα αθλήτρια της κολύμβησης. Έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε έξι χρυσά μετάλλια σε μια διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στη Σεούλ, με την αγωνιστική της παρουσία στη διοργάνωση να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της αθλητικής ιστορίας.[1][2] Ήταν επίσης η πρώτη γυναίκα που κολύμπησε το αγώνισμα των 100 μέτρων ύπτιο σε λιγότερο από ένα λεπτό, στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα το 1983.[3][4]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ότο γεννήθηκε στη Λειψία (επαρχία Λειψίας, στη σημερινή Σαξονία) της Ανατολικής Γερμανίας και ξεκίνησε την κολύμβηση στην ηλικία των 11, εκπαιδευόμενη σε Ανατολικογερμανική αθλητική Ακαδημία, έχοντας εντοπιστεί το ταλέντο της στο άθλημα. Στα δεκάξι της, συμμετείχε στο πρώτο της Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1982, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα ύπτιο, καθώς και δύο επιπλέον χρυσά μετάλλια στις σκυταλοδρομίες 4 επί 100 μέτρα για την ομάδα της Ανατολικής Γερμανίας.[5][6]

Μετά το 1982, ο Ότο άλλαξε προπονητές και αγωνιστικό στυλ προτιμώντας το ελεύθερο. Στο επόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 1983 στη Ρώμη, τερμάτισε δεύτερη στα 100 μέτρα ελεύθερο, ακολουθώντας την επίσης Ανατολικογερμανή Μπίργκιτ Μάινεκε.[7]

Το 1984, η Ότο έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μ. ελεύθερο. Ήταν αναμενόμενο να κερδίσει μετάλλια στους Ολυμπιακούς του 1984 στο Λος Άντζελες, αλλά δεν συμμετείχε λόγω του μποϊκοτάζ από 14 χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Γερμανίας. Στους Αγώνες Φιλίας που διοργανώθηκαν από τις χώρες αυτές κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια (100 και 200 μέτρα ελεύθερο και στα 4×100 σκυταλοδρομία ελεύθερο). Το 1985 υπέστη κάταγμα αυχενικού σπονδύλου και έμεινε εκτός διοργανώσεων για το μεγαλύτερο μέρος του έτους και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Επέστρεψε στην κολύμβηση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 στη Μαδρίτη, όπου και κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια (100 μέτρα ελεύθερο, 200 μέτρα σκυταλοδρομία, 4×100 μέτρα σκυταλοδρομία ελεύθερο και 4×100 μέτρα μικτή ομαδική) και δύο ασημένια (50 μ. ελεύθερο, 100 μ. πεταλούδα). Ο θρίαμβος της στα 100 μέτρα ελεύθερο έφτασε σε χρόνο παγκοσμίου ρεκόρ και η επίδοση άντεξε ως παγκόσμια για περισσότερα από πέντε χρόνια. Η επιτυχία της συνεχίστηκε και το επόμενο έτος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1987, όπου κέρδισε πέντε χρυσά μετάλλια.[6][8]

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 ήταν αναμενόμενο να κερδίσει πολλαπλές πρωτιές. Κέρδισε έξι χρυσά μετάλλια συνολικά σε τρία διαφορετικά στυλ κολύμβησης (50 μ. ελεύθερο, 100 μ. ελεύθερο, 100 μ. ύπτιο, 100 μ. πεταλούδα και στις δύο σκυταλοδρομίες), και κατέρριψε δύο ολυμπιακά ρεκόρ στα 100 μέτρα πεταλούδα και στα 50 μέτρα ελεύθερο.[1][9][10] Μέχρι τότε καμία κολυμβήτρια δεν είχε καταφέρει να κατακτήσει περισσότερα από τέσσερα χρυσά μετάλλια.[5][11] Τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 1988, μετά τη λήξη των αγώνων έλαβε χρυσό στέμμα από τοπικές εφημερίδες ως η πολυτιμότερη αθλήτρια των αγώνων της Σεούλ. Το στέμμα (Paek Sang), κατασκευασμένο από χρυσό 20 καρατίων και σχεδιασμένο σύμφωνα με τα καλύμματα κεφαλής των αρχαίων Κορεατών πολεμιστών, κόστισε 11.000 δολάρια σύμφωνα με τους δωρητές του. Αν και δεν ήταν επίσημο βραβείο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ο νικητής επιλέχθηκε από μια επιτροπή τεσσάρων μελών της ΔΟΕ.[12] Την ίδια χρονιά ψηφίστηκε ως αθλήτρια της χρονιάς στην Ευρώπη. Συνέχισε την καριέρα της για ένα ακόμη χρόνο μετά την Ολυμπιάδα κατακτώντας τέσσερα ακόμη μετάλλια με δύο χρυσά (100 ύπτιο και σκυταλοδρομία 400 μικτής) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1989 στη Βόννη.[7] Στη διάρκεια της καριέρας της διατήρησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τις παγκόσμιες επιδόσεις στα 100 μέτρα και 200 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης. Επίσης συμμετείχε στην κατάρριψη τεσσάρων παγκοσμίων ρεκόρ στα ομαδικά αγωνίσματα.[8]

Τον Οκτώβριο του 1986 τιμήθηκε από το κράτος με το Αστέρι Λαϊκής Φιλίας σε χρυσό (δεύτερη κλάση) για τις αθλητικές της επιτυχίες.[13] Αποσύρθηκε από την κολύμβηση το 1989.[14] Το 1993 εισήχθη στο Hall of Fame της FINA.[15] Εργάζεται ως αθλητική ρεπόρτερ για τη γερμανική τηλεόραση.[6][16]

Η καριέρα της συνοδεύτηκε από την εκτεταμένη επικράτηση των κολυμβητριών της Ανατολικής Γερμανίας στις μεγάλες διοργάνωσεις με επιστέγασμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 με την κατάκτηση των 10 από τα 25 χρυσά μετάλλια, γεγονός που έφερε ανησυχίες στην αμερικανική πλευρά που είδε στη Σεούλ τις αθλήτριες της να βρίσκονται σε δεινή θέση σε σύγκριση με τις προηγούμενες διοργανώσεις.[11][17] Επιπλέον, η Ανατολική Γερμανία στη διοργάνωση της Σεούλ κατέκτησε συνολικά 102 μετάλλια, δεύτερη σε αριθμό μετά τη Σοβιετική Ένωση, επιβεβαιώνοντας την άποψη ότι είχε αναπτύξει ένα μοναδικό αθλητικό μοντέλο, αναλογικά με τον πληθυσμό και τα μέσα, το καλύτερο που έχει δει ποτέ η ιστορία.[18] Όμως, οι μετέπειτα αποκαλύψεις για χρήση αναβολικών από κολυμβήτριες της Ανατολικής Γερμανίας διαφοροποίησαν την εικόνα: η πρώην συναθλήτριά της και χρυσή Ολυμπιονίκης της Μόσχας Πέτρα Σνάιντερ παραδέχθηκε το 1998 πως είχε κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών.[19][20] Ωστόσο, η Ότο δήλωσε ότι δεν έκανε χρήση απαγορευμένων ουσιών και πέρασε όλα τα τεστ ντόπινγκ κατά τη διάρκεια της καριέρας της, λέγοντας: «Τα μετάλλια είναι η μόνη υπενθύμιση του πόσο σκληρά δούλεψα. Δεν ήταν μόνο ντόπινγκ».[21] Παρά την έλλειψη αποδείξεων, καθώς ουδέποτε ασκήθηκε νομική ή άλλη κατηγορία εις βάρος της, το περιοδικό Swimming World της αφαίρεσε τη διάκριση της Κολυμβήτριας της Χρονιάς για τα έτη 1984, 1986 και 1988.[15]

Σε φωτογραφία του 2018

Τίτλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1988 χρυσό μετάλλιο (6) : 50 μ. ελεύθερο, 100 μ. ελεύθερο, 100 μ. ύπτιο, 100 μ. πεταλούδα, 4×100 μ. ελεύθερο, 4×100 μ. ελεύθερο
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1982 χρυσό μετάλλιο (3) : 100 μ. ύπτιο, 4×100 μ. ελεύθερο, 4×100 μ. μικτή
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1986 χρυσό μετάλλιο (4) : 100 μ. ελεύθερο, 200 μ. μικτή ατομική, 4×100 μ. ελεύθερο, 4×100 μ. μικτή
    • αργυρό μετάλλιο (2) : 50 μ. ελεύθερο, 100 μ. πεταλούδα
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1983 χρυσό μετάλλιο (2) : 4×100 μ. ελεύθερο, 4×200 μ. ελεύθερο
    • αργυρό μετάλλιο : 100 μ. ελεύθερο
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1987 χρυσό μετάλλιο (5) : 100 μ. ελεύθερο, 100 μ. πεταλούδα, 100 μ. ύπτιο, 4×100 μ. ελεύθερο, 4×100 μ. μικτή
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1989 χρυσό μετάλλιο (2) : 100 μ. ύπτιο, 4×100 μ. μικτή
    • χάλκινο μετάλλιο : 200 μ. ύπτιο
  • Αγώνες Φιλίας 1984 χρυσό μετάλλιο (3) : 100 μ. ελεύθερο, 200 μ. ελεύθερο, 4×100 μ. ελεύθερο
    • αργυρό μετάλλιο : 100 μ. ύπτιο
    • χάλκινο μετάλλιο : 200 μ. ύπτιο

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : KRISTIN OTTO». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2022. 
  2. ↑ «KRISTIN OTTO IN DER LISTE DER TOP 100 DER OLYMPISCHEN ATHLETEN». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  3. ↑ "Ότο, Κρίστιν." The Hutchinson Chronology of World History. Abington: Helicon, 2010. Credo Reference Web. 2 Ιουλίου 2011.
  4. ↑ «The New York Times : SWIM MARK FOR EAST GERMAN». 9 Ιανουαρίου 1983. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Encyclopædia Britannica : Kristin Otto». Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 «A Star Swimmer from Germany: Kristin Otto Story». Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «EUROPEAN SWIMMING CHAMPIONSHIPS (WOMEN)». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Kubatko, Justin. «Kristin Otto Biography and Olympic Results». Olympics at Sports-reference.com. Sports Reference LLC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2010. 
  9. ↑ «Swimming at the 1988 Seoul Summer Games». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  10. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : Séoul 1988». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «The New York Times : THE SEOUL OLYMPICS; Otto Takes 6th Gold; One More For Biondi». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  12. ↑ «AP WAS THERE: 1988 Seoul Olympics». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  13. ↑ «Hohe staatliche Auszeichnungen verliehen» (στα γερμανικά). Neues Deutschland 42 (243): σελ. 6. 15 Οκτωβρίου 1986. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-09-23. https://web.archive.org/web/20180923052818/http://zefys.staatsbibliothek-berlin.de/ddr-presse/ergebnisanzeige/?purl=SNP26120215-19861015-0-6-65-0. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2018. 
  14. ↑ «Swimmer to Retire». The New York Times. 19 Νοεμβρίου 1989. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1989/11/19/sports/sports-people-swimmer-to-retire.html. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2011. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «STRIPPED! Swimming World Vacates Awards of GDR Drug-Fueled Swimmers». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2022. 
  16. ↑ «Kristin Otto». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  17. ↑ «THE SEOUL GAMES / DAY 8 : Swimming : Biondi and Friends Help U.S. Swimmers Through Dark Hour». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  18. ↑ «Muro di Berlino e grandezza della Germania Est». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2022. 
  19. ↑ «Doping and an Olympic Crisis of Idealism». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022. 
  20. ↑ «Schneider Fesses Up». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  21. ↑ «THE TIMES : Germans bid to purge themselves from their doping past». Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]