Οι Κροατικοί Σιδηρόδρομοι (κροατικά: Hrvatske Željeznice) είναι η εθνική εταιρεία που διαχειρίζεται τους σιδηρόδρομους της Κροατίας.[1][2] Η Κροατία είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Σιδηροδρόμων (UIC), με κωδικό χώρας το 78.[3][4]
Το σιδηροδρομικό σύστημα της Κροατίας αποτελείται από 2.974 χιλιόμετρα ραγών (εκ των οποίων τα 248 χιλιόμετρα είναι διπλές ράγες).[5][6] Τα 1.228 χιλιόμετρα του δικτύου (41,3% του συνόλου) είναι ηλεκτροφόρα.[7]
Υπάρχουν πολλές μεγάλες σιδηροδρομικές διαδρομές στη χώρα:[8][9][10]
Υπάρχουν και άλλες διαδρομές προς Σλοβενία, Ουγγαρία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη και Σερβία, καθώς και τακτικά τρένα προς την Αυστρία και τη Γερμανία (και πιο συγκεκριμένα τη Βαυαρία).[11][12]
Το δίκτυο βελτιώθηκε σε ένα περιορισμένο βαθμό, κατά τη δεκαετία του 2000, όπως με την αύξηση της μέγιστης ταχύτητας της γραμμής Ζάγκρεμπ-Νόβσκα-Βινκόβτσι. Ο εκσυγχρονισμός των σιδηροδρόμων σχεδιάζεται να επεκταθεί περαιτέρω, μέσω ενός σιδηροδρομικού επενδυτικού σχεδίου. Ωστόσο, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009, το σχέδιο δεν έχει ακόμη αποδώσει καρπούς.[13]
Η αρχική απόφαση στην πρώην Γιουγκοσλαβία ήταν να χρησιμοποιηθούν 3 kV DC (υψηλής τάσεως συνεχές ρεύμα) για την ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρομικού δικτύου.[7] Αυτό έγινε στη γραμμή Ριέκα-Ζάγκρεμπ, όπου η ορεινή περιοχή Γκόρσκι Κόταρ είχε ανάγκη για πιο ισχυρά τρένα από τα παραδοσιακά ντιζελοκίνητα.[7]
Για τον εκσυγχρονισμό της σιδηροδρομικής γραμμής Ζάγκρεμπ-Βελιγραδίου χρησιμοποιήθηκε ένα σύστημα ηλεκτροδότησης των 25 kV/50 Hz. Η ηλεκτροδότηση σε άλλες γραμμές της Κροατίας, στη συνέχεια, έγινε αποκλειστικά με 25 kV/50 Hz.[7] Αργότερα, το μεγαλύτερο μέρος της γραμμής Ζάγκρεμπ-Ριέκα επανηλεκτροδοτήθηκε με 25 kV/50 Hz, αν και μέχρι το Δεκέμβριο του 2012 εξακολουθούσε να υπάρχει ένα μέρος του δικτύου που χρησιμοποιούσε ενέργεια κάτω των 3 kV DC.[7]
Όλα τα συστήματα σιδηροδρομικής ισχύος στην Κροατία είναι αποκλειστικά του τύπου εναέριας αλυσοειδούς γραμμής.[7]
|