Η Λίμνη Γεωργίου (Lake George) ή Λίμνη Ντουέρου (Lake Dweru) είναι λίμνη στη νοτιοδυτική Ουγκάντα, με έκταση 250 τ.χλμ.. Ανήκει στο σύστημα των Μεγάλων Λιμνών της Αφρικής, αν και η ίδια δεν θεωρείται ως μία από τις Μεγάλες Λίμνες. Πήρε το «ευρωπαϊκό» όνομά της, όπως και οι άλλες λίμνες της περιοχής, από ένα μέλος της βρετανικής βασιλικής οικογένειας, σε αυτή την περίπτωση τον μετέπειτα βασιλέα Γεώργιο Ε΄. Τα νερά της Λίμνης Γεωργίου παροχετεύονται προς τα νοτιοδυτικά, στη μεγαλύτερή της Λίμνη Εδουάρδου, μέσα από το φυσικό κανάλι Καζίνγκα.
Ο πρώτος Ευρωπαίος που είδε τη λίμνη ήταν ο εξερευνητής Χένρυ Μόρτον Στάνλεϋ, το 1875, έχοντας ακολουθήσει τον ρου του ποταμού Κατόνγκα από τη Λίμνη Βικτώρια. Νομίζοντας ότι ήταν μέρος της Λίμνης Αλβέρτου, την ονόμασε «Κόλπο της Βεατρίκης» (Beatrice Gulf).[1] Τα εξερευνητικά του σχέδια εγκαταλείφθηκαν τότε εξαιτίας της απειλής συρράξεως με το Βασίλειο Μπουνιόρο. Κατά τη δεύτερη επίσκεψή του στην περιοχή, το 1888, στα πλαίσια της εκστρατείας για τη στήριξη του Εμίν Πασά, ο Στάνλεϋ ανεκάλυψε και τη Λίμνη Εδουάρδου. Συνειδητοποιώντας τότε ότι αμφότερες ήταν ανεξάρτητες λίμνες, τους έδωσε τα ονόματα αυτά.
Η Λίμνη Γεωργίου διασχίζεται από τον ισημερινό της Γης (γεωγραφικό πλάτος 0° ± 5΄), με λίγο μεγαλύτερο μέρος της να βρίσκεται στο Βόρειο Ημισφαίριο. Το γεωγραφικό μήκος της εκτείνεται από 30°02΄ έως 30°18΄, δηλαδή οι διαστάσεις της είναι 23 επί 18 χιλιόμετρα. Το μέσο υψόμετρο της λίμνης πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας είναι 914 μέτρα. Η Λίμνη Γεωργίου είναι αβαθής, με μέγιστο βάθος 7 μέτρα και μέσο βάθος μόλις 2,4 μέτρα, οπότε ο μέσος όγκος νερού της εκτιμάται σε περίπου 0,8 κ.χλμ.. Η λεκάνη απορροής της έχει έκταση περίπου 9.000 τ.χλμ.
Στις 4 Μαρτίου 1988 η λίμνη εντάχθηκε στη Σύμβαση Ραμσάρ ως Υγροβιότοπος Διεθνούς Σημασίας.