Λαρς Άλφορς

Λαρς Άλφορς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Lars Ahlfors (Φινλανδικά)
Γέννηση18 Απριλίου 1907
Ελσίνκι[1]
Θάνατος11  Οκτωβρίου 1996[2][3][4]
Pittsfield[5]
Αιτία θανάτουπνευμονία
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςκοιμητήριο Χιετανιέμι (60°10′7″ s. š., 24°55′6″ v. d.)[6][7][8]
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Φινλανδία
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΣουηδικά[9]
Ομιλούμενες γλώσσεςΣουηδικά
Αγγλικά[3][10]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Ελσίνκι (1924–1928)[9]
Nya svenska samskolan (έως 1924)[9]
Πανεπιστήμιο Ζυρίχης (1928–1929)[9]
Πανεπιστήμιο του Παρισιού (1930–1932)[9]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαθηματικός
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Χάρβαρντ (1935–1938)[9]
Πανεπιστήμιο Ζυρίχης (1944–1946)[9]
Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι (1933–1935)[9]
Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι (1938–1940)[9]
Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (1946–1977)[9]
Αξιοσημείωτο έργοSchwarz–Ahlfors–Pick theorem
Denjoy–Carleman–Ahlfors theorem
Ahlfors finiteness theorem
Ahlfors theory
Ahlfors measure conjecture
Ahlfors regular measure
Οικογένεια
ΓονείςAxel Ahlfors[9]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Βολφ Μαθηματικών (1981)[9]
μετάλλιο Φιλντς (1936)[9]
βραβείο Λιρόϊ Π. Στιλ (1982)[9][11]
Υποτροφία Γκούγκενχαϊμ (1971)[12]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λαρς Βαλεριάν Άλφορς (18 Απριλίου 1907 - 11 Οκτωβρίου 1996) ήταν Φινλανδός μαθηματικός, γνωστός για το έργο του στον τομέα των επιφανειών Ρίμαν και το κείμενό του για τη μιγαδική ανάλυση.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άλφορς γεννήθηκε στο Ελσίνκι της Φινλανδίας[13][14] Η μητέρα του, Sievä Helander, πέθανε κατά τη γέννησή του. Ο πατέρας του, ο Άξελ Άλφορς, ήταν καθηγητής μηχανικής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι. Η οικογένεια Άλφορς ήταν σουηδόφωνη, οπότε αρχικά φοίτησε στο ιδιωτικό σχολείο Nya svenska samskolan, όπου όλα τα μαθήματα διδάσκονταν στα σουηδικά. Ο Άλφορς σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι από το 1924 και αποφοίτησε το 1928 έχοντας σπουδάσει υπό τους Ερνστ Λίντελοφ και Ρολφ Νεβανλίννα[13]. το 1929 βοήθησε τον Νεβανλίννα στην εργασία του σχετικά με την εικασία του Ντεντζόι για τον αριθμό των ασυμπτωτικών τιμών μιας ακέραιης συνάρτησης. Το 1929 ο Άλφορς δημοσίευσε την πρώτη απόδειξη αυτής της εικασίας, η οποία σήμερα είναι γνωστή ως θεώρημα Denjoy-Carleman-Ahlfors[15],[16].

Ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι το 1930.

Σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άλφορς εργάστηκε ως αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι από το 1933 έως το 1936. Το 1936 ήταν ο ένας από τους δύο πρώτους ανθρώπους στους οποίους απονεμήθηκε το μετάλλιο Φιλντς[13][14] (ο άλλος ήταν ο Τζέσι Ντάγκλας). Το 1935 ο Άλφορς επισκέφθηκε το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ[14]. 1938 επέστρεψε στη Φινλανδία για να αναλαμβάνει θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι. Το ξέσπασμα του πολέμου το 1939 οδήγησε σε προβλήματα, αν και ο Άλφορς ήταν ακατάλληλος για στρατιωτική θητεία. Του προσφέρθηκε μια θέση στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης το 1944 και τελικά κατάφερε να ταξιδέψει εκεί τον Μάρτιο του 1945. Δεν του άρεσε η παραμονή του στην Ελβετία, οπότε το 1946 άδραξε την ευκαιρία να φύγει, επιστρέφοντας στην εργασία του στο Χάρβαρντ, όπου παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1977 [13][14] ήταν καθηγητής Μαθηματικών Ουίλιαμ Κάσπαρ Γκραουστέιν από το 1964. Ο Άλφορς ήταν επισκέπτης υπότροφος στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών το 1962 και ξανά το 1966[17]. Του απονεμήθηκε το Βραβείο Wihuri το 1968 και το Βραβείο Γουλφ στα Μαθηματικά το 1981. Διετέλεσε επίτιμος πρόεδρος του Διεθνούς Συνεδρίου Μαθηματικών το 1986 στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια, για τον εορτασμό των 50 χρόνων από την απονομή του μεταλλίου Φιλντς.

Το βιβλίο του περί Μιγαδικής Ανάλυσης (1953) είναι το κλασικό κείμενο επί του θέματος και είναι σχεδόν βέβαιο ότι αναφέρεται σε κάθε πιο πρόσφατο κείμενο που κάνει μεγάλη χρήση της μιγαδικής ανάλυσης. Ο Άλφορς έγραψε πολλά άλλα σημαντικά βιβλία, μεταξύ των οποίων οι επιφάνειες του Ρίμαν (1960)[18] και τα Conformal invariants (1973). Κατά τη διάρκεια της καριέρας του συνέβαλε αποφασιστικά στις μερομορφικές καμπύλες, στη θεωρία κατανομής τιμών, στις επιφάνειες Riemann, στη σύμμορφη γεωμετρία, στις οιονεί συμμορφικές απεικονίσεις και σε άλλους τομείς.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1933 παντρεύτηκε την Έρνα Λένερτ, μια Αυστριακή που μαζί με τους γονείς της είχαν εγκατασταθεί αρχικά στη Σουηδία και στη συνέχεια στη Φινλανδία. Το ζευγάρι απέκτησε τρεις κόρες. Ο Άλφορς πέθανε από πνευμονία στο γηροκομείο Γουίλοουγουντ στο Πίτσφιλντ της Μασαχουσέτης το 1996[13][14].

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ἀρθρα

  • Ahlfors, Lars V. An extension of Schwarz's lemma. Trans. Amer. Math. Soc. 43 (1938), no. 3, 359–364. doi:10.2307/1990065
  • Ahlfors, Lars; Beurling, Arne. Conformal invariants and function-theoretic null-sets. Acta Math. 83 (1950), 101–129. doi:10.1007/BF02392634
  • Beurling, A.; Ahlfors, L. The boundary correspondence under quasiconformal mappings. Acta Math. 96 (1956), 125–142. doi:10.1007/BF02392360
  • Ahlfors, Lars; Bers, Lipman. Riemann's mapping theorem for variable metrics. Ann. of Math. (2) 72 (1960), 385–404. doi:10.2307/1970141
  • Ahlfors, Lars Valerian. Collected papers. Vol. 1. 1929–1955. Edited with the assistance of Rae Michael Shortt. Contemporary Mathematicians. Birkhäuser, Boston, Mass., 1982. xix+520 pp. (ISBN 3-7643-3075-9)
  • Ahlfors, Lars Valerian. Collected papers. Vol. 2. 1954–1979. Edited with the assistance of Rae Michael Shortt. Contemporary Mathematicians. Birkhäuser, Boston, Mass., 1982. xix+515 pp. (ISBN 3-7643-3076-7)

Βιβλία

  • [19] Ahlfors, Lars V. Complex analysis. An introduction to the theory of analytic functions of one complex variable. Third edition. International Series in Pure and Applied Mathematics. McGraw-Hill Book Co., New York, 1978. xi+331 pp. (ISBN 0-07-000657-1)
  • Ahlfors, Lars V. Conformal invariants. Topics in geometric function theory. Reprint of the 1973 original. With a foreword by Peter Duren, F. W. Gehring and Brad Osgood. AMS Chelsea Publishing, Providence, RI, 2010. xii+162 pp. (ISBN 978-0-8218-5270-5)
  • Ahlfors, Lars V. Lectures on quasiconformal mappings. Second edition. With supplemental chapters by C. J. Earle, I. Kra, M. Shishikura and J. H. Hubbard. University Lecture Series, 38. American Mathematical Society, Providence, RI, 2006. viii+162 pp. (ISBN 0-8218-3644-7)
  • Ahlfors, Lars V. Möbius transformations in several dimensions. Ordway Professorship Lectures in Mathematics. University of Minnesota, School of Mathematics, Minneapolis, Minn., 1981. ii+150 pp.
  • Ahlfors, Lars V.; Sario, Leo. Riemann surfaces. Princeton Mathematical Series, No. 26 Princeton University Press, Princeton, N.J. 1960 xi+382 pp.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  3. ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 122990166. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ MacTutor History of Mathematics archive. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2017.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ 6,0 6,1 (Αγγλικά) Find A Grave.
  7. ↑ 7,0 7,1 books.google.cat/books?id=WxQCCgAAQBAJ&pg=PA25. σελ. 112.
  8. ↑ 8,0 8,1 www.hautahaku.fi/en.
  9. ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 9,11 9,12 9,13 9,14 MacTutor History of Mathematics archive.
  10. ↑ CONOR.SI. 60726627.
  11. ↑ www.ams.org/prizes-awards/pabrowse.cgi?parent_id=28.
  12. ↑ lars-v-ahlfors.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 «Lars V. Ahlfors, Mathematician Who Won First Fields Medal; 89». The Boston Globe (Boston, MA): σελ. 87. October 17, 1996. https://www.newspapers.com/clip/107571003/lars-ahlfors-1907-1996/. Ανακτήθηκε στις August 14, 2022.  open access
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 «Lars Ahlfors, Leading Mathematician in Complex Analysis, Dies at 89». The Fresno Bee (Fresno, CA): σελ. 42. October 23, 1996. https://www.newspapers.com/clip/107574120/lars-ahlfors-1907-1996/. Ανακτήθηκε στις August 14, 2022.  open access
  15. ↑ Segal, Sanford L. (10 Οκτωβρίου 2007). Nine Introductions in Complex Analysis - Revised Edition. Elsevier. ISBN 978-0-08-055076-3. 
  16. ↑ Ahlfors, Lars Valerian (8 Δεκεμβρίου 2015). Analytic Functions. Princeton University Press. ISBN 978-1-4008-7670-9. 
  17. ↑ Institute for Advanced Study: A Community of Scholars
  18. ↑ Springer, George. «Review of Riemann surfaces. By Lars V. Ahlfors and Leo Sario». Bull. Amer. Math. Soc. 67 (2): 170–171. doi:10.1090/S0002-9904-1961-10548-X. https://www.ams.org/journals/bull/1961-67-02/S0002-9904-1961-10548-X/S0002-9904-1961-10548-X.pdf. 
  19. ↑ Schaeffer, A. C. (1953). «Review: Complex analysis. By Lars V. Ahlfors». Bull. Amer. Math. Soc. 59 (5): 464–467. doi:10.1090/S0002-9904-1953-09722-1. https://www.ams.org/journals/bull/1953-59-05/S0002-9904-1953-09722-1/S0002-9904-1953-09722-1.pdf. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Lars Ahlfors στο Wikimedia Commons