Λεντίνι | |
---|---|
37°17′0″N 15°0′0″E | |
Χώρα | Ιταλία |
Διοικητική υπαγωγή | Free Municipal Consortium of Syracuse |
Προστάτης | Alphius, Philadelphus and Cyrinus |
Έκταση | 216,78 km²[1] |
Υψόμετρο | 53 μέτρα |
Πληθυσμός | 21.646 (1 Ιανουαρίου 2023)[2] |
Ταχ. κωδ. | 96016 |
Τηλ. κωδ. | 095 |
Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) |
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
Σχετικά πολυμέσα | |
Το Λεντίνι (ιταλικά: Lentini, αρχ. ελλ.: Λεοντῖνοι, λατινικά: Leontium, σικελικά: Lintini) είναι Δήμος στην Ιταλική Επαρχία των Συρακουσών στις ανατολικές ακτές της Περιφέρειας της Σικελίας στη νότια Ιταλία.
Η πόλη ιδρύθηκε στην αρχαιότητα με το όνομα Λεοντίνοι (729 π.Χ.) με κατοίκους από τη Σικελική Νάξο που είχε ιδρυθεί πέντε χρόνια παλαιότερα με εποίκους από τη Χαλκίδα.[3] Οι Λεοντίνοι ήταν αρχαία ελληνική αποικία στη Σικελία που δεν ιδρύθηκε στις ακτές (όλες οι σημαντικές αποικίες της αρχαϊκής περιόδου αυτής ήταν παράκτιες με εξαίρεση τους Λεοντίνους και την Κυρήνη στη Λιβύη) αλλά περίπου πέντε χιλιόμετρα προς το εσωτερικό του νησιού. Στην περιοχή κατοικούσαν αρχικά οι Σικελοί, έγινε Ελληνικός στόχος χάρη στην εύφορη πεδιάδα που υπήρχε στα βόρεια.[3] Η πόλη έχασε την ελευθερία της όταν ο Ιπποκράτης ο Γελαίος τοποθέτησε σαν Τύραννο τον σύμμαχο του Αινησίδημο (494 π.Χ.).[4] Ο Ιέρων Α΄ ο Συρακούσιος μετακίνησε κατοίκους από την Κατάνια και τη Νάξο στους Λεοντίνους.[3][5]
Οι Λεοντίνοι απέκτησαν αργότερα ξανά την ανεξαρτησία τους, στην προσπάθεια τους να τη διατηρήσουν κάλεσαν πολλές φορές τη βοήθεια των Αθηναίων.[5] Ο ρήτορας Γοργίας με τον συγκλονιστικό του λόγο προκάλεσε την αποτυχημένη Αθηναϊκή εκστρατεία του 427 π.Χ.[3][5] Οι Συρακούσες υποστήριξαν τους αριστοκράτες στη διαμάχη τους με τον λαό και τους κάλεσαν να τους κάνουν πολίτες, οι Λεοντίνοι σταδιακά ερημώθηκαν. Οι εξόριστοι των Λεοντίνων συμμάχησαν με τους απεσταλμένους από τη Σέγεστα και έπεισαν τους Αθηναίους να ξεκινήσουν τη μεγάλη Εκστρατεία στη Σικελία (415 π.Χ.).[3]
Μετά την αποτυχία της Αθηναϊκής εκστρατείας, οι Λεοντίνοι υποτάχθηκαν ξανά στις Συρακούσες, η ανεξαρτησία επανήλθε με τη συνθήκη που έκλεισε ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος αλλά σύντομα χάθηκε πάλι.[6] Η Ρωμαϊκή Δημοκρατία κατέλαβε οριστικά τους Λεοντίνους με τον στρατηγό Μάρκο Κλαύδιο Μάρκελλο (214 π.Χ.).[3] Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι Λεοντίνοι έγιναν μικρή ασήμαντη πόλη.[5] Την κατέστρεψαν οι Σαρακηνοί (847) και στα νεώτερα χρόνια ο μεγάλος σεισμός του 1693.[5] Στα μέσα του 20ου αιώνα υποτιμήθηκε σημαντικά από τους τουρίστες σαν ένας ελώδης τόπος στον δρόμο για τις Συρακούσες.[7]
Ο Πολύβιος περιγράφει την πόλη να βρίσκεται σε μία κοιλάδα ανάμεσα σε δύο λόφους με θέα προς τα βόρεια.[6] Στη δεξιά πλευρά της κοιλάδας ρέει ένας ποταμός με μια σειρά από σπίτια στη δυτική πλευρά της όχθης, στους πρόποδες του λόφου. Σε κάθε πλευρά της πόλης υπήρχε μια πύλη, η βόρεια οδηγούσε στην πεδιάδα και η νότια στις Συρακούσες. Ο ανατολικός λόφος είχε ερείπια ενός μεγάλου Μεσαιωνικού κάστρου που έχει αναγνωριστεί με Ελληνική αρχιτεκτονική.[3] Οι ανασκαφές (1899) βρήκαν μία Σικελική Νεκρόπολη που χρονολογείται από την τρίτη περίοδο, στις Ελληνικές Νεκροπόλεις βρέθηκαν μπρούτζινα αντικείμενα και ένας λέβητας.[3]
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Ιταλίας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |