Λεπιδοτευθίς | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Θηλυκή λεπιδοτευθίς βάρους 4 κιλών από τα ανοικτά της Νέας Ζηλανδίας
| ||||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||
| ||||||||||||
Συνώνυμα | ||||||||||||
Enoptroteuthis spinicauda (Berry, 1920) |
Η λεπιδοτευθίς (Lepidoteuthis) είναι γένος θαλάσσιων μαλακίων, που ταξινομούνται στην υπέρταξη δεκαποδόμορφα, έχουν δηλαδή τη χαρακτηριστική μορφή των καλαμαριών. Περιλαμβάνει το μοναδικό είδος Lepidoteuthis grimaldii (κοινώς «καλαμάρι των Γκριμάλντι»).
Η λεπιδοτευθίς είναι μεγαλόσωμο ζώο, του οποίου ο μανδύας φθάνει σε μήκος τα 86 εκατοστόμετρα[1], ενώ με τα πλοκάμια του τεντωμένα υπερβαίνει συνολικά το ένα μέτρο. Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στα περιεχόμενα του στομαχιού ενός φυσητήρα[2] και μεταγενέστερα αλιεύθηκε και ζωντανό. Χαρακτηρίζεται από τις δερματικές δομές του, που μοιάζουν με λέπια ψαριού, αλλά στην πραγματικότητα είναι πλησιέστερα προς τις φολίδες των ερπετών. Το καλαμάρι αυτό έχει ευρύτατη γεωγραφική κατανομή στις τροπικές και στις υποτροπικές περιοχές των κυριότερων ωκεανών της Γης: του Βόρειου και Νότιου Ατλαντικού, του νότιου Ινδικού Ωκεανού και του Ειρηνικού Ωκεανού. Στον τελευταίο έχει βρεθεί τόσο στα ανοικτά της Ιαπωνίας, όσο και πολύ νοτιότερα στον δυτικό Ειρηνικό, έως και τα ανοικτά της Νέας Ζηλανδίας.[3]
Η λεπιδοτευθίς αποτελεί το μοναδικό γένος της ομώνυμης οικογένειας λεπιδοτευθίδες και με τη σειρά του το γένος αυτό περιλαμβάνει το μοναδικό είδος Lepidoteuthis grimaldii. Η ονομασία της οικογένειας και του γένους είναι σύνθετη, από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις (τριτόκλιτα ουσιαστικά) λεπίς και τευθίς, και μπορεί να αποδοθεί στη νεοελληνική με τη φράση «καλαμάρι με λέπια»: Οφείλεται στις χαρακτηριστικές δερματικές δομές του ζώου, που μοιάζουν με λέπια ψαριού. Η ονομασία του είδους, που μπορεί να μεταφρασθεί ως «καλαμάρι των Γκριμάλντι», δόθηκε από τον Γάλλο μαλακιολόγο Λουί Ζουμπέν προς τιμη του Οίκου των Γκριμάλντι, της δυναστείας του Μονακό. Η αιτία είναι ότι ο Πρίγκιπας Αλβέρτος Α΄ του Μονακό (όχι ο σημερινός), ο οποίος ήταν ερασιτέχνης μελετητής των κεφαλόποδων, πρωτοπόρησε στη έρευνα των καλαμαριών των βαθέων υδάτων με την ερευνητική μέθοδο της συλλογής και μελέτης των περιεχομένων του στομαχιού των φυσητήρων.