Λεόπολντ Σταφ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Leopold Staff (Πολωνικά) |
Γέννηση | 14 Νοεμβρίου 1878[1][2] Λβιβ[3][4] |
Θάνατος | 31 Μαΐου 1957[5][4][6] Σκαρζίσκο-Καμιένα[4] |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Ποβόνσκι |
Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Πολωνικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά[1][7] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Λβιβ |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποιητής[2] μεταφραστής[2] συγγραφέας θεατρικός συγγραφέας[2] |
Οικογένεια | |
Αδέλφια | Franciszek Staff Ludwik Maria Staff |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Αξιωματικός του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας[8] Διοικητής του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας[8] Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας, 1η τάξη[9] Χρυσός Σταυρός της Αξίας[10] Διοικητής με Αστέρι του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λεόπολντ Χένρικ Σταφ (πολωνικά: Leopold Henryk Staff) (14 Νοεμβρίου 1878 – 31 Μαΐου 1957) ήταν Πολωνός ποιητής, ένας καλλιτέχνης του ευρωπαϊκού μοντερνισμού, ο οποίος έλαβε δύο φορές το τιμητικό πτυχίο από πανεπιστήμια της Βαρσοβίας και της Κρακοβίας. Ήταν επίσης υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας από το Πολωνικό PEN Club.[11] Εκπρόσωπος του κλασικισμού και του συμβολισμού στην ποίηση της Νέας Πολωνίας, ήταν συγγραφέας πολλών φιλοσοφικών ποιημάτων επηρεασμένα από τη φιλοσοφία του Φρίντριχ Νίτσε (από τον οποίο μετέφρασε πολλά βιβλία στα πολωνικά), τις ιδέες της φραγκισκανικής τάξης, καθώς και από τα παράδοξα του Χριστιανισμού.
Ο Σταφ γεννήθηκε στο Λβουφ (τότε στον Αυστριακό Διαμελισμό, τώρα Λβιβ, Ουκρανία) κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών διαμελισμών της Πολωνίας. Ήταν ένα από τα τρία παιδιά ενός ντόπιου ζαχαροπλάστη τσέχικης και γερμανικής καταγωγής. Σπούδασε νομικά και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Λβουφ και το 1918 εγκαταστάθηκε στη Βαρσοβία στο κατώφλι της επιστροφής της Πολωνίας στην ανεξαρτησία. Πέθανε σε ηλικία 78 ετών στο Σκαρζίσκο-Καμιένα, αμέσως μετά το τέλος του σταλινισμού στη μεταπολεμική Πολωνία και ετάφη στη Βαρσοβία στο περίφημο Κοιμητήριο Ποβόνσκι.[12]
Ο Σταφ είχε μεγάλη επιρροή στην περίοδο του Μεσοπολέμου, συμπεριλαμβανομένης της λογοτεχνικής ζωής του Γιούλιαν Τούβιμ, ενός από τους πιο γνωστούς ποιητές της Πολωνίας. Υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της Πολωνικής Ακαδημίας Λογοτεχνίας από το 1933 και από το 1949 διέμενε στη Βαρσοβία.[12]
Η συγγραφή του Σταφ μπορεί να χωριστεί σε τρεις περιόδους: Νέα Πολωνία μέχρι το 1918, Μεσοπόλεμος (1918–39) και μεταπολεμική Πολωνία (μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου).
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Σταφ έγινε ίσως ο πιο διάσημος και σημαντικότερος Πολωνός ποιητής. Ονόμασε τη δημοτικότητά του μια αποσυρόμενη, απαλή δόξα. Ήταν επίσης το κύριο πρότυπο για την πολωνική ομάδα πειραματικών ποιητών με το όνομα Σκαμάντερ (ιδρύθηκε το 1918). Στη δεκαετία του 1950, κινήθηκε προς τον κενό στίχο, σύμφωνα με τα ιδανικά της πολωνικής αβάν-γκαρντ.
Μερικά από τα πιο γνωστά μικρά ποιήματά του περιλαμβάνουν τα: Γέφυρα ("Most"), Θεμέλια ("Podwaliny", μετάφραση του Τσέσουαφ Μίλος) και Τρεις Πόλεις ("Trzy miasta", 1954).