Λιπαριά | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Alosa macedonica (Λιπαριά)
| ||||||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Διώνυμο | ||||||||||||||
Alosa macedonica (Αλόζη η μακεδονική) (Vinciguerra, 1921) |
Η λιπαριά (επιστ. ονομ. Alosa macedonica) είναι ενδημικό είδος ψαριού της λίμνης Βόλβης. Παρά το γεγονός ότι η Βόλβη επικοινωνεί με τη θάλασσα μέσω του ποταμού Ρήχειου και βρίσκεται σε μικρή απόσταση από αυτήν, η λιπαριά δεν μεταναστεύει στη θάλασσα, σε αντίθεση με τα συγγενικά της είδη που είναι κατά κανόνα μεταναστευτικά.
Η περιγραφή της λιπαριάς καθώς και η ονομασία της έγινε για πρώτη φορά το 1921 από τον Ιταλό ιχθυολόγο Decio Vinciguerra, μαζί με το Αττικόψαρο (Leucaspius marathonicus, σήμερα Pseudophoxinus marathonicus) και τον Θεσσολογωβιό (Knipowitschia thessala).[1] Ο Decio Vinciguerra είχε έλθει στην Ελλάδα τη δεύτερη δεκαετία του 1900 κι είχε περιοδεύσει ως εμπειρογνώμονας για τα αλιευτικά μας πράγματα, συλλέγοντας ταυτόχρονα και ψάρια.[2]
Η λιπαριά ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα είδη του γένους Alosa από την παρουσία μικρών δοντιών στα υπερώια, 48 έως 50 σπόνδυλους και 106 ώς 128 μακριές και πυκνές βραγχιακές άκανθες πάνω στο πρώτο βραγχιακό τόξο. Το ολικό μέγιστο μήκος της μπορεί να φτάσει τα 35 cm.[3]
Αναπαράγεται μια φορά το χρόνο και η αναπαραγωγική περίοδος διαρκεί από τα μέσα Ιουνίου μέχρι τα μέσα Αυγούστου.
Η λιπαριά τρέφεται κυρίως με ζωοπλαγκτικούς οργανισμούς ασκώντας επιλεκτική θήρευση. Ωστόσο, τα μεγαλύτερα σε μέγεθος άτομα εκδηλώνουν προτίμηση στην ιχθυοφαγία, καταναλώνοντας ψάρια όπως Knipowitschia caucasica και Rhodeus amarus. [4][5]
Το ψάρι αυτό συναντάται μόνο στην συγκεκριμένη λίμνη και πουθενά αλλού παγκοσμίως. Οι ντόπιοι κάτοικοι το παστώνουν και το απολαμβάνουν σαν μεζέ μαζί με το τσίπουρό τους. Κάθε χρόνο στις αρχές του καλοκαιριού στη λίμνη Βόλβη, στο χώρο της Ιχθυόσκαλας στην παραλία της Μικρής Βόλβης γίνεται η "Γιορτή Λιπαριάς".[6][7]