Τα λαζαρέτα ήταν χώροι υποδοχής όπου έμπαιναν σε καραντίνα επιβάτες, πληρώματα καθώς και εμπορεύματα που προέρχονταν από λιμάνια στα οποία άκμαζε η επιδημία της πανούκλας. Στη σημερινή Γαλλία, η συγκεκριμένη λέξη ορίζει ορισμένες θέσεις επί της μεσογειακής ακτογραμμής όπου ένα λαζαρέτο, σήμερα αφανισμένο, είχε ιδρυθεί (Νις, Σετ).
Ο προστάτης των πανουκλιασμένων είναι ο Άγιος Ροκ, εξού και η ονομασία Νοσοκομείο Αγίου Ροκ που δόθηκε σε κέντρα θεραπείας των πανουκλιασμένων. Για παρόμοιους λόγους, παρόμοια κέντρα με τον ίδιο σκοπό λειτουργείας τέθηκαν υπό την προστασία του Αγίου Λουδοβίκου, όπως συνέβη στην περίπτωση του Παρισιού, καθώς ο συγκεκριμένος βασιλιάς εικάζεται ότι πέθανε από πανούκλα εμπρός στα τείχη της Τύνιδας (στην πραγματικότητα πέθανε από ερυσίπελας).
Ήταν η επέκταση του λιμανιού μετά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα που οδήγησε στην κατεδάφιση του πρώτου λαζαρέτου το οποίο είχε ιδρυθεί στη Μασσαλία το 1526 και το οποίο λειτουργούσε για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δύο αιώνων. Λίγο καιρό νωρίτερα, είτις το χρονικό διάστημα μεταξύ 1823 και 1828, είχε ανεγερθεί πάνω στη νήσο Ρατονώ ένα λαζαρέτο που έλαβε την ονομασία Νοσοκομείο Καρολίν. Το λαζαρέτο αυτό είχε το πλεονέκτημα είναι πιο απομακρυσμένο από την πόλη και συνεπώς ανταποκρινόταν καλύτερα στις προαπαιτούμενες συνθήκες υγιεινής. Ένα λιμάνι καραντίνας δεν άργησε να δημιουργηθεί μεταξύ των νήσων Πομέγκ και Ρατονώ μέσω της κατασκευής ενός κυματοθραύστη.
Στα γερμανικά και τα ρωσικά η λέξη αυτή σημαίνει «στρατιωτικό νοσοκομείο» ή «περιοδεύον αναρρωτήριο».
Το λαζαρέτο της Σύρου, στην περιοχή Λαζαρέτα, το οποίο αργότερα λειτούργησε ως φυλακή και φρενοκομείο. Υπήρχαν ακόμα δυο χώροι στο νησί που λειτούργησαν ως λαζαρέτα, ενα επι της βραχονησίδας "Νησάκι" και το άλλο στο χώρο του "ταρσανά".
(Ιταλικά)Giovanni Bussolin. Delle istituzioni di sanità marittima nel bacino del Mediterraneo. Studio comparativo. Trieste : stabilimento tipografico di Herrmanstorfer, 1881. 345 p.
Daniel Panzac. Quarantaines et lazarets. L’Europe et la peste d’Orient, (XVIIe-XXe siècle).. Aix-en-Provence : Edisud, 1986. 219 p.
Pierre-Louis Laget « Les lazarets et l’émergence de nouvelles maladies pestilentielles au XIXe et au début du XX siècle» In Situ, Revue des patrimoines, N° 2 (2002). archive
Claire Etienne-Steiner « Quatre générations de lazarets au Havre » In Situ, revue des patrimoines, 2004, N° 2. archive
Nelli-Elena Vanzan Marchini [sous la direction de]. Rotte mediterranee e baluardi di sanità. Venezia e i lazzaretti mediterranei. Milan : Skira, 2004. 333 p.
(Ισπανικά)Joaquim Bonastra Tolós. Ciencia, sociedad y planificación territorial en la institución del lazareto. Tesis doctoral, Universitat de Barcelona, 2006. 547 p.-159 pl.-71 pl.
Beate Kiehn, Histoire du lazaret d’Aspretto, à Ajaccio, d’une quarantaine à l’autre. Ajaccio : éditions Colonna, 2008. 112 p.