Λουί Αλεξάντρ Μπερτιέ

Λουί Αλεξάντρ Μπερτιέ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	20  Νοεμβρίου 1753[1][2][3] Βερσαλλίες[4][5]
Θάνατος	1  Ιουνίου 1815[6][1][2] Μπάμπεργκ[7][5]
Αιτία θανάτου	alleged suicide
Συνθήκες θανάτου	αυτοκτονία
Τόπος ταφής	Αββαείο του Τέγκερνζεε
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	γλύπτης πολιτικός στρατιωτικός μηχανικός
Περίοδος ακμής	1764
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαρία Ελισάβετ της Βαυαρίας
Τέκνα	Ναπολέον Μπερτιέ ντε Βαγκράμ Caroline Josephine Berthier de Wagram Anne Berthier de Wagram
Γονείς	Ζαν Μπατίστ Μπερτιέ και Μαρί Φρανσουάζ Λ'Ουιλλιέ ντε Λα Σερ
Αδέλφια	Léopold Berthier
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Στρατάρχης της Αυτοκρατορίας/Γαλλικές Ένοπλες Δυνάμεις
Πόλεμοι/μάχες	Ναπολεόντειοι Πόλεμοι
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Πολέμου Μέλος της Βουλής των Ομοτίμων της Γαλλίας
Βραβεύσεις	Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής Στρατάρχης της Αυτοκρατορίας Ταξιάρχης του Βασιλικού και Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Λουδοβίκου Στρατάρχης της Γαλλίας Ονόματα χαραγμένα στην Αψίδα του Θριάμβου Τάγμα του Μαύρου Αετού Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι τάγμα του Αγίου Ανδρέα Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής τάγμα του στέμματος της Βυρτεμβέργης Τάγμα του Αγίου Ιωσήφ Military Order of Max Joseph Order of the Rue Crown Στρατιωτικό Τάγμα του Αγίου Ερρίκου τάγμα του Λουδοβίκου της Έσσης Τάγμα της Πίστεως Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη Τάγμα του Σιδηρού Στέμματος Τάγμα του Αγίου Λουδοβίκου Τάγμα του Αγίου Στεφάνου της Ουγγαρίας
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λουί Αλεξάντρ Μπερτιέ (Louis-Alexandre Berthier, 20 Νοεμβρίου 1753 – 1 Ιουνίου 1815), πρίγκηπας του Neuchâtel, ήταν στρατάρχης της Γαλλίας, αντικοντόσταυλος της Γαλλίας από το 1808 και αρχηγός του επιτελείου του Ναπολέοντα Α΄.

Βιογραφία

Απόγονος φιλοβασιλικής οικογένειας, ταλαντούχος μαθηματικός και γεωγράφος, σταδιοδρόμησε από 17 ετών ως αξιωματικός του μηχανικού. Απεδείχθη ο κυριότερος διοικητικός και οργανωτικός νους πίσω από τις επιτυχίες του Ναπολέοντα, ο οποίος εξεπλάγη από την ικανότητά του να αναλύει τις πολυπλοκότερες αναπτύξεις στρατευμάτων και να διεκπεραιώνει μόνος του ολόκληρο τον εφοδιασμό του στρατού, προσόντα που του χάρισαν τη θέση του επιτελάρχη. Πολλοί τον αποκαλούσαν “σκιά του Ναπολέοντα”, αφού σε μία περίπτωση τον κάλεσε να παρουσιαστεί μπροστά του 17 φορές κατά τη διάρκεια μίας νύκτας για να συντονίσει τις προετοιμασίες των επιχειρήσεων της επόμενης μέρας! Οι σχέσεις τους ωστόσο ήλθαν σε ρήξη κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στη Ρωσία και ο Μπερτιέ αποχώρησε οριστικά από το πλευρό του αυτοκράτορα μετά την πτώση της Γαλλίας.

Μετά την επάνοδο από την Έλβα, ο Ναπολέων τον προσκάλεσε πάλι να προσφέρει τις υπηρεσίες του, αλλά εκείνος δεν παρουσιάστηκε. Λίγο αργότερα βρέθηε νεκρός, μετά από πτώση από ένα παράθυρό του πύργου του. Αν και ο θάνατος έμοιαζε με αυτοκτονία οι υποψίες εστιάσθηκαν σε δύο πιθανές αιτίες δολοφονιάς: είτε κάποια προσωπική οικογενειακή υπόθεση (αντιζηλία μεταξύ συζύγου και ερωμένης) ή δολοφονία από άτομα του βασιλικού κύκλου προκειμένου να στερήσουν από τον Ναπολέοντα εκείνο το πρόσωπο το οποίο ο ίδιος χαρακτήρισε ως τον πολυτιμότερο βοηθό του.

Τιμητικές διακρίσεις

Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Νότιο πυλώνα, Στήλη 23).

Παραπομπές

1. (Αγγλικά) SNAC. w6w09hvq. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
2. (Αγγλικά) Find A Grave. 44898354. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. berthier-louis-alexandre. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 25  Φεβρουαρίου 2017.
6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12459791d. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.

Πηγές

• https://web.archive.org/web/20070116103828/http://imansolas.freeservers.com/Angelos/The%20Napoleon%20Generals.html Το άρθρο βασίζεται σε κείμενο των Ιωάννη Μανσόλα και Άγγελου Δαλασσηνού]