Λουίτζι Περνιέ

Λουίτζι Περνιέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Luigi Pernier (Ιταλικά)
Γέννηση23  Νοεμβρίου 1874[1][2]
Ρώμη
Θάνατος18  Αυγούστου 1937[1][2]
Ρόδος
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Ιταλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[3]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Σαπιέντσα Ρώμης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταανθρωπολόγος
αρχαιολόγος
διδάσκων πανεπιστημίου
κλασικιστής
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Φλωρεντίας
Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςεπίτιμος διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

O Λουίτζι Περνιέ (Ρώμη, 23 Νοεμβρίου 1874 – Ρόδος, 18 Αυγούστου 1937) ήταν Ιταλός αρχαιολόγος ακαδημαϊκός, ευρύτερα γνωστός για την ανακάλυψη του δίσκου της Φαιστού.[4][5]

Σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Περνιέ καταγόταν από μια πλούσια οικογένεια: ο πατέρας του λεγόταν Τζουζέπε ήταν γιος ενός πλούσιου γαιοκτήμονα γαλλικής καταγωγής και η μητέρα του Ανιέζε Ρομανίνι ανήκε σε μια αριστοκρατική οικογένεια. Παρακολούθησε το Δυτικό Γυμνάσιο «Έννιο Κουριρίνο Βισκόντι» πριν από την αποφοίτησή του στα Γράμματα στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης το 1897. Ειδικεύθηκε στο Scuola di Archeologia di Roma, αποκτώντας δίπλωμα το 1901, αφότου σπούδασε κάποια περίοδο στην Κρήτη με την Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή υπό τον Φεντερίκο Χάλμπχερ.[6]

Από το 1902 έως το 1916 ήταν επιθεωρητής σε Μουσεία, πινακοθήκες και ανασκαφές Αρχαιοτήτων στη Φλωρεντία και πραγματοποιούσε έρευνες σε διάφορες κεντρικές ιταλικές περιοχές. Την ίδια στιγμή εντάχθηκε στην Ιταλική αποστολή στην Κρήτη, κατευθύνοντας τις δραστηριότητές της από το 1906 μέχρι το 1909 στη θέση του Χάλμπχερ, ενώ ο τελευταίος παρέμεινε στην Ιταλία. Ήταν αυτή τη στιγμή που ο Περνιέ ασχολήθηκε με την ανακάλυψη του δίσκου της Φαιστού.Tο 1904, παντρεύτηκε την Tonina Falchi, κόρη του Isidoro Falchi. Από 1909 ήταν ο πρώτος διευθυντής του της νεοσύστατης Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών.

Το 1914 έγινε διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου της Φλωρεντίας, παραιτούμενος από τη θέση του Διευθυντή της Σχολής Αθηνών. Το 1916 διορίστηκε έφορος των ανασκαφών και αρχαιολογικών μουσείων της Ετρουρίας, μια θέση που κράτησε μέχρι το 1922, όταν έγινε καθηγητής της Αρχαιολογίας και της ιστορίας της αρχαίας τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Ο Περνιέ πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό την περίοδο εκείνη, ειδικά το καλοκαίρι, στην Κρήτη ή στην Κυρήνη. Στην Κρήτη, από το 1928 έως το 1929, ολοκλήρωσε τις ανασκαφές στο παλάτι της Φαιστού πριν γίνει διευθυντής της ιταλικής αρχαιολογικής αποστολής μετά το θάνατο του Χάλμπχερ το 1930.

Στην Κυρήνη, από το 1925 έως το 1936, ο Περνιέ τέθηκε επικεφαλής δέκα ανασκαφικών εκστρατειών ως μέλος της ιταλικής αρχαιολογικής αποστολής και (με Carlo Anti) οδήγησε την αποστολή της ανασκαφής στο ιερό του Απόλλωνα. Τα καθήκοντα αυτά τον κράτησαν ενεργό μέχρι το τέλος του βίου του, στη Ρόδο, το 1937.[7]

Γνησιότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καλοκαίρι του 2008 ο Αμερικανός αρχαιοπώλης[8] (έχει κατηγορηθεί και για εμπόριο προϊόντων αρχαιοκαπηλίας) Τζερόμ Άιζενμπεργκ (Jerome Eisenberg), που περιγράφεται από τους βρετανικούς Τάιμς ως «ειδικός σε πλαστά αρχαία έργα τέχνης», διατύπωσε μια θεωρία (αναδημοσίευση από το περιοδικό «Μinerva» που εκδίδει) κατηγορώντας τον Περνιέ ότι το πιο γνωστό εύρημά του, ο πήλινος δίσκος που βρέθηκε στο ανάκτορο της Φαιστού, δεν πλάστηκε περί το 1700 π.Χ. και ως εκ τούτου δεν ήταν αυθεντικός, αλλά πως ήταν δημιούργημα του Ιταλού αρχαιολόγου, το 1908, στην προσπάθειά του να κατασκευάσει ένα νέο εύρημα, που θα το καθιστούσε πιο διάσημο από αυτά του Βρετανού σερ Άρθουρ Έβανς στην Κνωσό και θα γνώριζε την καταξίωση των συναδέλφων του, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του. Έτσι, είπε ο Άιζενμπεργκ, αποφάσισε ο Περνιέ να δημιουργήσει ένα ακατάληπτο κείμενο πάνω σε ένα κομμάτι πηλού, που δεν θα ήταν δυνατόν να μεταφραστεί, τυπωμένο με κινητά στοιχεία (σφραγίδες). Όμως δεν πρόσεξε και το έψησε άψογα και όχι άτεχνα, όπως οι μινωικές και μυκηναϊκές πινακίδες που ψήθηκαν τυχαία εξαιτίας πυρκαγιάς. Οι ισχυρισμοί του αποδείχτηκαν αίολοι και δεν έπεισαν την επιστημονική κοινότητα.[4]

Έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • A proposito di alcuni lavori eseguiti recentemente nell'interno del Teatro di Marcello. Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1901
  • Commemorazione del socio Federico Halbherr fatta dal corrispondente. Roma, Dott. Giovanni Bardi tipografo della Reale Accademia Nazionale dei Lincei, 1931
  • Di una citta ellenica arcaica scoperta a Creta dalla Missione italiana. Roma : Calzone, 1909
  • Heliogabalus : M. Aurelius Antoninus. Roma : L. Pasqualucci, 1911
  • Il disco di Phaestos con caratteri pittografici. Roma : tip. dell'Unione editrice, 1909
  • Il palazzo minoico di Festos : Scavi e studi della missione archeologica italiana a creta dal 1900 al 1934. Vol. I. Gli strati piu antichi e il primo palazzo. (r. Istituto d'archeologia e storia dell'arte). Roma : Ist. Poligr. Dello Stato, Libreria, 1935
  • Il palazzo minoico di Festos : scavi e studi della Missione archeologica italiana a Creta dal 1900 al 1934. Roma : Libreria dello Stato
  • Il tempio e l'altare di Apollo a Cirene : scavi e studi dal 1925 al 1934 : con 126 illustrazioni e dodici tavole fuori testo. Bergamo : Istituto italiano d'arti grafiche, 1935
  • L'Odeum dell'Agorà di Gortina presso il Leteo. Bergamo : Istituto Italiano d'Arti Grafiche, 1927
  • La raccolta archeologica Bargagli a Sarteano presso Chiusi. Siena : Stab. d'Arti grafiche S. Bernardino, 1920
  • Lavori eseguiti a Festos dalla Missione Archeologica Italiana dal 15 febbraio al 28 giugno 1901 : relazione. Roma : [s.n.], 1901
  • Lavori eseguiti dalla Missione Archeologica italiana nel palazzo di Phaestos dal 10 Febbraio al 28 maggio 1902 : relazione. Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1903
  • Lavori eseguiti dalla missione archeologica italiana in Creta dal 2 aprile al 12 settembre 1906 : relazione di Luigi Pernier al prof. Ettore De Ruggiero .... Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1907
  • Luigi Savignoni e la sua opera scientifica. Firenze : Stab. tip. E. Ariani, 1918
  • Mura laterizie e terrecotte figurate di Arezzo antica. Roma : Tipografia della Reale Accademia naz. dei Lincei, 1920
  • Nuove scoperte archeologiche a Tarquinii : (1904-1906). Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1907
  • Per lo studio del tempio etrusco. Roma : Nuova Antologia, 1927
  • Recenti scoperte archeologiche degl'italiani a Creta. Roma : Nuova Antologia, 1927
  • Ricognizioni archeologiche nelle sporadi. Roma : E. Calzone, 1914, Tip. Ed. Romana
  • Ricordi di storia etrusca e di arte greca della città di Vetulonia. Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1914
  • Scavi della missione archeologica italiana in Creta nel 1907. Roma : Calzone, 1907
  • Scavi della missione italiana a Phaestos, 1900-1901 : rapporto preliminare. Roma : Tipgrafia della Reale Accademia dei Lincei, 1902
  • Studi sul teatro di Marcello. Roma : Tipografia Cuggiani, 1928
  • Templi arcaici sulla Patela di Prinias : contributo allo studio dell'arte dedalica. Bergamo : Istituto Italiano d'Arti Grafiche, 1914
  • Tombe eneolitiche del Viterbese (Roma). Parma : Stab. tipo-litografico L. Battei, 1905
  • Tumulo con tomba monumentale al Sodo presso Cortona. Roma : Bardi, 1925
  • Un singolare monumento della scrittura pittografica cretese. Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1909
  • Vestigia di una Citta ellenica arcaica in Creta. Milano : U. Hoepli, 1912

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6z64qpr. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 10974304b.
  3. ↑ CONOR.SI. 190084195.
  4. ↑ 4,0 4,1 «PrintArticle». www.tanea.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2016. 
  5. ↑ Hidden History[νεκρός σύνδεσμος] by Brian Haughton (2006), p. 115, ISBN 1-56414-897-1, accessed 8 March 2009
  6. ↑ Greece. «inotos.gr – Μια ματιά στο Ηράκλειο στις αρχές του 1900 [ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ]». iNotos - Ενημέρωση από την Κρήτη. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2016. [νεκρός σύνδεσμος]
  7. ↑ Prof. Luigi Pernier, Nature 140, 495-496 (18 September 1937), accessed March 2009
  8. ↑ «ROYAL-ATHENA GALLERIES - Art of the Ancient World». www.royalathena.com. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Luigi Pernier στο Wikimedia Commons