Λουδοβίκος του Σανσέρ


Λουδοβίκος του Σανσέρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Louis de Sancerre (Γαλλικά)
Γέννηση1342[1][2][3]
Sancerre
Θάνατος6  Φεβρουαρίου 1402[2][4]
Παρίσι
Τόπος ταφήςΒασιλική Σαιν-Ντενί
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Οικογένεια
ΓονείςLouis II de Sancerre
ΑδέλφιαJean III de Sancerre
Robert de Sancerre
Thibaud de Sancerre
Étienne de Sancerre
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΣτρατάρχης της Γαλλίας
Πόλεμοι/μάχεςΕκατονταετής Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚοντόσταβλος της Γαλλίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Λουδοβίκος, γαλλ. Louis (1341/42 - 6 Φεβρουαρίου 1404) από τον Οίκο του Μπλουά ήταν μαρεσάλης και κοντόσταυλος της Γαλλίας κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο.

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Λουδοβίκου Β΄ του Σανσέρ (εγγονού του Ιωάννη Α΄, που ήταν εγγονός του Γουλιέλμου Α΄ κόμη του Σανσέρ) και της Βεατρίκης του Ρουσύ. Ο πατέρας του είχε σκοτωθεί το 1346 στη μάχη του Κρεσύ. Τότε ο Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας όρισε ο Λουδοβίκος να εκπαιδευτεί μαζί με τα τέκνα τού Ιωάννη Β΄ (γιού τού βασιλιά). Ο Λουδοβίκος πολέμησε για πρώτη φορά στην πολιορκία του Μελύν το 1359, όπου κέρδισε την προσοχή του Μπερτράντ του Γκεκλέν κοντόσταυλου της Γαλλίας.

Υπηρεσία υπό τον Κάρολο Ε΄

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν έγινε βασιλιάς ο Κάρολος Ε΄ (γιος του Ιωάννη Β΄), ο Λουδοβίκος συμμετείχε στην κατάληψη του Γκυγιέν (Γασκώνης). Το 1368 ο βασιλιάς τον έκανε μαρεσάλη με διαταγή να προσέχει το Παρίσι. Το 1369 ο Λουδοβίκος ανάγκασε τον Ιωάννη Χάστινγκς κόμη του Πέμπροουκ να εγκαταλείψει το Πυυρενόν. Συνέδραμε τον Γκεκλέν στη νίκη του στη μάχη του Πονβαλλαίν. Κατά τα επόμενα έτη πολέμησε τους Άγγλους στο Λιμουζέν, Λανγκεντόκ και Γκυγιέν.

Το 1375 κατέλαβε το Κονιάκ και το Σαιν-Σωβέρ-λε-Βικόντ. Πολέμησε εναντίον των παρανόμων Ταρ-Βενύ και εναντίον των τοπικών κυρίων του Ωβέρν, που λήστευαν. Το 1377 ο Λουδοβίκος, στην εκστρατεία του εναντίον του Γκυγιέν, έλαβε μέρος στην πολιορκία του Μπερζεράκ, όπου διακρίθηκε, αιχμαλωτίζοντας αρκετούς τοπικούς κυρίους. Όταν απεβίωσε ο Γκεκλέν, η θέση του κοντόσταυλου προσφέρθηκε στον Ανγκερράν Η΄ κύριο του Κουσύ και στον Λουδοβίκο, που αρνήθηκαν. Η ιστορικός Μπάρμπαρα Τούχμαν θεωρεί, πως έβλεπαν την αυξανόμενη διανοητική ασθένεια του βασιλιά, πως θα αναλάμβαναν αντιβασιλείς οι δούκες του Ανζού, του Μπερρύ και της Βουργουνδίας και δεν ήθελαν να έλθουν σε αντιπαράθεση με αυτούς.

  • Froissart, Jean, "The Chronicles of Froissart." (from Harvard Classics).
  • Tuchman, Barbara. A Distant Mirror. New York: Alfred A. Knopf, 1978. ISBN 0-394-40026-7