Συντεταγμένες: 54°33′46″N 18°6′11″E / 54.56278°N 18.10306°E
Λουζίνο | |
---|---|
54°33′46″N 18°6′11″E | |
Χώρα | Πολωνία |
Διοικητική υπαγωγή | Γκμίνα Λουζίνο |
Πληθυσμός | 8.019 (2021) |
Ταχ. κωδ. | 84-242 |
Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) |
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
Σχετικά πολυμέσα | |
Το Λουζίνο (πολωνικά: Luzino, κασουβικά: Lëzëno, πρώην γερμανικά: Lusin (1942-3), Freienau (1943-5): Lintzau) είναι χωριό του Πόβιατ Βεϊχερόβο, στο Βοεβοδάτο Πομερανίας της βόρειας Πολωνίας. Είναι η έδρα της Γκμίνα Λουζίνο.[1] Απέχει περίπου 11 χλμ. νοτιοδυτικά του Βεϊχερόβο και 41 χλμ. βορειοδυτικά της πρωτεύουσας του βοεβοδάτου, Γκντανσκ. Βρίσκεται στην εθνοπολιτισμική περιοχή της Κασουβίας, στην ιστορική περιοχή της Πομερανίας.
Το Λουζίνο ήταν ιδιωτικό εκκλησιαστικό χωριό του μοναστηριού στο Ζουκόβο, διοικητικά τοποθετημένο στο Πόβιατ Πουτσκ, στο Βοεβοδάτο Πομερανίας (1466-1772) του Στέμματος του Βασιλείου της Πολωνίας.[2] Προσαρτήθηκε από το Βασίλειο της Πρωσίας στον πρώτο διαμελισμό της Πολωνίας το 1772. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Πολωνία ανέκτησε την ανεξαρτησία και τον έλεγχο του χωριού.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Πολωνίας (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), οι κατακτητές πραγματοποίησαν εκτελέσεις αρκετών Πολωνών στο χωριό, ως μέρος του Ιντελιγκέντσακτιον.[3] Ο ντόπιος Πολωνός διευθυντής σχολείου δολοφονήθηκε το Νοέμβριο του 1939, κατά τη διάρκεια των σφαγών στην Πιασνίτσα.[4] Το 1940, οι κατακτητές πραγματοποίησαν επίσης απελάσεις Πολωνών, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε ένα προσωρινό στρατόπεδο διέλευσης στο Καρτούζι και στη συνέχεια απελάθηκαν στο Γενικό Κυβερνείο, στο ανατολικότερο τμήμα της κατεχόμενης από τους Γερμανούς Πολωνίας, ενώ τα σπίτια και οι φάρμες τους παραδόθηκαν στους Γερμανούς αποίκους ως μέρος της πολιτικής Lebensraum (Ζωτικός χώρος).[5] Το 1942, οι Γερμανοί μετονόμασαν το χωριό σε Φράιναου (Freienau) και το 1943 σε Λίντσαου (Lintzau). Η γερμανική κατοχή έληξε το 1945 και το ιστορικό όνομα αποκαταστάθηκε.