Λόχος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Λόχος ονομάζεται μια τακτική υποδιαίρεση του στρατεύματος. Τον όρο αυτό τον συναντούμε από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα.
Αν και ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από τον αρχαίο ελληνικό όρο που σημαίνει αιφνιδιαστική επίθεση και αιφνιδιαστικά ορμώντα πολεμιστή, ο όρος χρησιμοποιήθηκε με την έννοια του πολεμικού σώματος, όπως την συναντούμε, π.χ., στον Ιερό Λόχο των Θηβών.
Ιστορική εξέλιξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά την διάρκεια της ιστορικής εξέλιξης της πολεμικής τέχνης των αρχαίων Ελλήνων από την εποχή των πρώτων φυλών έως την εποχή που άκμασε ο πολιτισμός, συναντούμε τον λόχο ως οργανωμένη δύναμη που κυμαίνεται ανάλογα με την πόλη από 100 έως 640 πολεμιστές. Ο Ξενοφών στο κείμενό του Κύρου Ανάβασις τον περιγράφει αναλυτικά, όπως θα πρέπει να ήταν στην Σπάρτη του 5ου αι. π.Χ.
Ο Λόχος στην Σπάρτη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα, στους Σπαρτιάτες ο Λόχος είχε δύναμη 640 πολεμιστών, αποτελείτο από 4 πεντηκοστύες 160 ανδρών η κάθε μία, ενώ η πεντηκοστύς είχε τέσσερις ενωμοτίες από 40 άνδρες η κάθε μια.
Δύο λόχοι σχημάτιζαν μια μόρα, που την διοικούσε ο πολέμαρχος. Ο στρατός των Σπαρτιατών διατηρούσε 6 μόρες. Διοικητής του λόχου ήταν ο λοχαγός.
Οι Σπαρτιάτες διέκριναν οκτώ κλάσεις (ηλικίες) πολιτών και κατάρτιζαν τις ενωμοτίες αν ήταν δυνατόν από πέντε πολίτες από κάθε κλάση. Σε περίπτωση όμως που οι κλάσεις είχαν εξασθενήσει λόγω πολέμου ή κακουχιών, η δύναμη των ενωμοτιών ήταν μικρότερη, και επακολούθως μικρότεη ήταν και η συνολική δύναμη των λόχων και των μορέων.[1]
Συνήθως, όμως, συναντούμε 300 άνδρες ως δύναμη του λόχου, όπως π.χ. στον Ιερό Λόχο των Θηβών, ή στην μάχη των Θερμοπυλών ή στην μάχη των 300 μεταξύ Άργους και Σπάρτης το 546 π.Χ.
Η δύναμη αυτή του λόχου επέτρεπε την διάταξη κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να σχηματίζεται αμυντική πρόσοψη περίπου 40 ασπίδων ή ζυγών και οκτώ σειρών, σχηματίζοντας έτσι την μικρότερη δυνατή φάλαγγα.
Ο Λόχος στο Βυζάντιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον Βυζαντινό στρατό, λόχος γενικά ονομάζονταν ο τρόπος διάταξης των στρατευμάτων σε βάθος. Ήταν μικρή υποδιαίρεση που αποτελείτο από οκτώ πολεμιστές, εκ των οποίων ένας ήταν ο λοχαγός. Κοιμόντουσαν όλοι μαζί στο ίδιο κατάλυμα ή στην ίδια σκηνή.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Hackett, John (1989). Warfare in the Ancient World
. Sidgwick and Jackson ltd. σελίδες 255. ISBN 0-283-99591-2.
