Μάλκολμ του Αλεξάνδρου

Μάλκολμ του Αλεξάνδρου
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος12ος αιώνας[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Σκωτίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΓονείςΑλέξανδρος Α΄ της Σκωτίας
δεδομένα

Ο Μάλκολμ του Αλεξάνδρου (Máel Coluim mac Alaxandair, πριν το 1124 - 1134) μέλος του Οίκου του Ντάνκελντ και διεκδικητής του θρόνου της Σκωτίας ήταν γιος του Αλέξανδρου Α΄ της Σκωτίας. Είναι σκοτεινή ιστορική φυσιογνωμία λόγω της μεγάλης έλλειψης πηγών που χαρακτηρίζει την εποχή προ Δαυίδ Α΄, οι ελάχιστες πηγές που έχουν διασωθεί τον χαρακτηρίζουν "κακοποιό. Όταν πέθανε ο πατέρας του ο θείος του Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας σφετερίστηκε τον θρόνο της Σκωτίας με την βοήθεια του Ερρίκου Α΄ της Αγγλίας και των Νορμανδών οπαδών του. Ο Όρντερικ Βιτάλις αναφέρει ότι ο Μάλκολμ του Αλεξάνδρου "πολέμησε σε πολλές μάχες εναντίον του Δαυίδ Α΄ αλλά ο θείος του αρκετά ισχυρότερος σε στρατό και χρήμα ήταν πάντοτε ο νικητής".[2]

Εμφύλιες συγκρούσεις με τον Δαυίδ Α΄

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πόλεμοι του Μάλκολμ με τον Δαυίδ Α΄ και του Ερρίκου Α΄ επέφεραν τον θάνατο του μεγαλύτερου γιου του Δαυίδ. Ο Όρντερικ Βιτάλις αναφέρει ότι ο μεγαλύτερος γιος του Δαυίδ Α΄ δολοφονήθηκε από έναν εξοργισμένο ιερέα που ανήκε στον βασιλικό οίκο, ο θάνατος του σχετίζεται με τις ουρές τεσσάρων αλόγων αλλά οι πληροφορίες του Βιτάλις δεν είναι αξιόπιστες.[3] Ο Μάλκολμ του Αλεξάνδρου δραπέτευσε σε περιοχές της Σκωτίας που δεν ανήκαν στον έλεγχο του Δαυίδ Α΄, στα καταφύγια συγκέντρωσε χρήματα και στρατό, σε έξι χρόνια επανήλθε σε πόλεμο εναντίον του θείου του με την βοήθεια του βασιλιά του Μόρεϊ.[4]

Ο Μάλκολμ εμφανίζεται ξανά στις φτωχές πηγές μετά το 1130, συμμάχησε με τον Όνγκους του Μόρεϊ τον ισχυρότερο ευγενή του Δαυίδ Α΄ και διεκδικητή του Σκωτσέζικου θρόνου επειδή ήταν εγγονός του Λούλαχ της Σκωτίας. Οι δυνάμεις του Όνγκους και του Μάλκολμ συναντήθηκαν στο Άνγκους με τις δυνάμεις του Μερκιανού κοντόσταυλου του Δαυίδ Εδουάρδου. Ακολούθησε η μάχη του Στρακάθρο κοντά στο Μπρέχιν, σύμφωνα με τα Χρονικά του Ούλστερ σκοτώθηκαν 1000 από τον στρατό του Εδουάρδου και 4000 από τον στρατό των συμμάχων, ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο ίδιος ο Όνγκους.[5] Μετά τον θρίαμβο σύμφωνα με τον Όρντερικ Βιτάλις ο Εδουάρδος προχώρησε στο Μόρεϊ που είχε μείνει ανυπεράσπιστο και κατέκτησε με μεγάλη ευκολία ολόκληρη την περιοχή.[6] Η μάχη του Στρακάθρο δεν ήταν ωστόσο το τέλος του πολέμου, ο Μάλκολμ δραπέτευσε και επανήλθε ξανά σε τέσσερα χρόνια επαναλαμβάνοντας τις εχθροπραξίες, οι συνεχείς ενοχλήσεις του Μάλκολμ έγιναν για τον Δαυίδ "αγώνας επιβίωσης".[7] Ο Δαυίδ Α΄ είχε αποκτήσει σημαντική στρατιωτική υποστήριξη από τον προστάτη του Ερρίκο Α΄ της Αγγλίας. Ο Ελρέ του Ριελβώ αναφέρει ότι ένας μεγάλος στόλος και στρατός Νορμανδών ιπποτών μαζί με τον Βάλτερ λ' Εσπέκ έφτασε στο Καρλάιλ για να βοηθήσει τον Δαυίδ να υποτάξει τους εχθρούς του.[8] Ο στόλος αντίστοιχα διέσχισε την Ιρλανδική θάλασσα, τον κόλπο του Κλάιντ και ολόκληρη την ακτή του Άργκιλ στην οποία είχαν συγκεντρωθεί οι οπαδοί του Μάλκολμ, από το 1134 ο Μάλκολμ φυλακίστηκε στο κάστρο του Ρόξμπουρζ.[9] Η μετέπειτα τύχη του Μάλκολμ είναι άγνωστη, πολλοί τον συγχέουν με τον Μάλκολμ μακ Έντ μετέπειτα μορμάρο του Ρος.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 27  Νοεμβρίου 2018.
  2. ↑ A.O. Anderson, Scottish Annals, p. 158.
  3. ↑ A.O. Anderson, Scottish Annals, p. 157; Duncan, The Kingship of the Scots, p 59, doubts the existence of this son on the basis that David is not known to have commemorated this supposed child, as he did to his other dead relatives.
  4. ↑ Oram, David: The King Who Made Scotland, pp. 84-5.
  5. ↑ Annals of Ulster, s.a. U1130.4
  6. ↑ A.O. Anderson, Scottish Annals, p. 167; Anderson uses the word "earldom", but Orderic in fact used the word ducatum
  7. ↑ Oram, David: The King Who Made Scotland, p. 88.
  8. ↑ A.O. Anderson, Scottish Annals, pp. 193-4; see also Oram, David: The King Who Made Scotland, p. 86.
  9. ↑ A.O. Anderson, Early Sources, vol. ii, p. 183.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Anderson, Alan Orr (ed.), Early Sources of Scottish History: AD 500-1286, 2 Vols, (Edinburgh, 1922)
  • Anderson, Alan Orr (ed.), Scottish Annals from English Chroniclers: AD 500-1286, (London, 1908), republished, Marjorie Anderson (ed.) (Stamford, 1991)
  • Duncan, A. A. M., The Kingship of the Scots 842-1292: Succession and Independence, (Edinburgh, 2002)
  • Oram, Richard, David: The King Who Made Scotland, (Gloucestershire, 2004)
  • McDonald, R. Andrew, Outlaws of Medieval Scotland: Challenges to the Canmore Kings, 1058-1266, East Linton, 2003.