![]() Ο Μίμης Δομάζος με τη φανέλα του Παναθηναϊκού στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971 | |||
Προσωπικές πληροφορίες | |||
---|---|---|---|
Πλήρες όνομα | Δημήτριος Δομάζος | ||
Ημερ. γέννησης | 22 Ιανουαρίου 1942 | ||
Τόπος γέννησης | Αθήνα | ||
Ημερ. θανάτου | 24 Ιανουαρίου 2025 (83 ετών) | ||
Τόπος θανάτου | Αθήνα | ||
Ύψος | 1,68 μ. | ||
Θέση | Μέσος | ||
Επαγγελματική καριέρα* | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1953-1959 | Άμυνα Αμπελοκήπων | ||
1959-1978 | Παναθηναϊκός | 490 | (134) |
1978-1979 | Α.Ε.Κ. | 34 | (5) |
1980 | Παναθηναϊκός | 12 | (0) |
Σύνολο | 536 | (139) | |
Εθνική ομάδα | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1959 | Ελλάδα Κ19 | 1 | (0) |
1959-1980 | Ελλάδα | 50 | (4) |
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Ο Μίμης (Δημήτρης) Δομάζος (Αθήνα, 22 Ιανουαρίου 1942 - Αθήνα, 24 Ιανουαρίου 2025) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του επιθετικού μέσου. Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.[1][2] Το 2003 ψηφίστηκε ως ο δεύτερος καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής από την ΕΠΟ για τον εορτασμό των 50 χρόνων της ΟΥΕΦΑ.[3] Η IFFHS τον επέλεξε στην καλύτερη 11άδα όλων των εποχών του ελληνικού ποδοσφαίρου το 2021.[4] Ήταν ένας από τους λαμπαδηδρόμους που μετέφεραν τη φλόγα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο, για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στις αλάνες της περιοχής δίπλα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού και στα 13 του έβγαλε δελτίο στην Άμυνα Αμπελοκήπων,[5] δηλώνοντας ψεύτικη ηλικία για να μπορεί ν’ αγωνίζεται. Ο πατέρας του ήταν υγειονομικός υπάλληλος με καταγωγή από τη Σάμο και η μητέρα του νοσοκόμα μικρασιάτικης καταγωγής. Σύντομα το όνομά του άρχισε ν’ ακούγεται στους ποδοσφαιρικούς κύκλους και προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού. Η ανεπίσημη πρεμιέρα του Δομάζου με τα πράσινα ως δεξί εξτρέμ έγινε σε φιλικό αγώνα εναντίον της ΑΕΚ (0-2) για το Κύπελλο των Χριστουγέννων, που διεξήχθη στις 26 Δεκεμβρίου 1958. To 1959 ο τότε προπονητής των «πρασίνων», Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς εισηγήθηκε την απόκτησή του, και σε ηλικία 17 ετών μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό.[6]
Στο "τριφύλλι" έκανε σπουδαία καριέρα και δικαίως θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που φόρεσαν τη φανέλα του αθηναϊκού συλλόγου. Στον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε συνολικά σε 502 αγώνες πρωταθλήματος, επίδοση που τον κατατάσσει πρώτο σε συμμετοχές στην ιστορία των "πρασίνων". Κορυφαία του στιγμή υπήρξε η συμμετοχή του στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 στο Γουέμπλεϊ, απέναντι στην κορυφαία ομάδα της εποχής στην Ευρώπη, Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ.Εκείνη τη χρονιά ψηφίστηκε δέκατος καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη με πρώτο τον Γιόχαν Κρόιφ.
Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε συνολικά 13 τίτλους και ήταν αρχηγός της ομάδας για περίπου 15 χρόνια.
Τη διετία 1978-1980 αγωνίστηκε στην ΑΕΚ κατακτώντας ένα πρωτάθλημα. Το 1980 επέστρεψε στον Παναθηναϊκό με τη φανέλα του οποίου ήθελε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Συνολικά έχει καταγράψει 536 συμμετοχές στο πρωτάθλημα (με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ) και βρίσκεται στην πρώτη θέση όλων των εποχών σε παρουσίες και παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πλέον περισσότερα από 30 χρόνια, παραμένει στην κορυφή του σχετικού πίνακα. Με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ κατέκτησε συνολικά 14 τίτλους.
Είναι 50 φορές διεθνής με την Ελλάδα και έχει σημειώσει 4 τέρματα, ενώ για αρκετά χρόνια είχε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Το ντεμπούτο του με τη γαλανόλευκη φανέλα πραγματοποιήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1959 στο Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης εναντίον της Δανίας.
Στις 11 Νοεμβρίου 1980 στο ίδιο γήπεδο διεξήχθη φιλικός αγώνας εναντίον της Αυστραλίας, στον οποίο τιμήθηκε για την πολυετή προσφορά του στο εθνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα.[7] Στον συγκεκριμένο αγώνα χρίστηκε σκόρερ, γεγονός που τον καθιστά τον μεγαλύτερο σε ηλικία παίκτη που σκόραρε ποτέ με τη φανέλα της Ελλάδας (σε λιγότερο από τρεις μήνες θα συμπλήρωνε τα 39 του χρόνια). Την εποχή εκείνη ήταν δεύτερος σε συμμετοχές στην ιστορία της εθνικής Ελλάδας, πίσω από τον Μίμη Παπαϊωάννου.
Περίοδος | Ομάδα | Συμμετοχές | Τέρματα |
---|---|---|---|
1960 | Παναθηναϊκός | 29 | 7 |
1961 | Παναθηναϊκός | 30 | 8 |
1962 | Παναθηναϊκός | 27 | 16 |
1963 | Παναθηναϊκός | 28 | 7 |
1964 | Παναθηναϊκός | 27 | 5 |
1965 | Παναθηναϊκός | 19 | 5 |
1966 | Παναθηναϊκός | 30 | 11 |
1967 | Παναθηναϊκός | 19 | 6 |
1968 | Παναθηναϊκός | 34 | 9 |
1969 | Παναθηναϊκός | 32 | 5 |
1970 | Παναθηναϊκός | 30 | 6 |
1971 | Παναθηναϊκός | 32 | 20 |
1972 | Παναθηναϊκός | 30 | 5 |
1973 | Παναθηναϊκός | 21 | 6 |
1974 | Παναθηναϊκός | 27 | 7 |
1975 | Παναθηναϊκός | 29 | 6 |
1976 | Παναθηναϊκός | 15 | 3 |
1977 | Παναθηναϊκός | 26 | 2 |
1978 | Παναθηναϊκός | 5 | - |
1979 | AEK | 29 | 5 |
1980 | AEK | 5 | - |
1980 | Παναθηναϊκός | 12 | - |
Σύνολο | 536 | 139 |
Από το 1967 ως το 1979 υπήρξε παντρεμένος με τη λαϊκή τραγουδίστρια Βίκυ Μοσχολιού, με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, την Ράνια (Ουρανία) το 1967 και την Ευαγγελία το 1968. Το ζευγάρι παντρεύτηκε την Πρωτομαγιά του 1967 στην Μητρόπολη Αθηνών.Το ζευγάρι χώρισε το 1979.
Το 1978 γνώρισε την Αργυρώ (Ηώ) Θεοδώρου και μετά από 4 χρόνια παντρεύτηκαν στον ιερό ναό της Αγίας Φιλοθέης σε κλειστό οικογενειακό κύκλο με κουμπάρους την Ντίνα και τον Γιάννη Πάριο καθώς και τον καπετάνιο Φίλιππα Αξιώτη. Απέκτησαν μια κόρη τη δημοσιογράφο και δημοτική σύμβουλο Αθηναίων από το 2019, πρώην Πρόεδρο της ΔΑΕΜ και πρώην Πρόεδρο του Αθήνα 98.4 Θεόπη (Πόπη) Δομάζου.
Το 2016 παρουσίασε το βιβλίο - λεύκωμα με τίτλο «Μίμης Δομάζος: Μυστικά και άλλες αποκαλύψεις», στο οποίο αναφέρονται πολλά περιστατικά από τη μεγάλη καριέρα του, ενώ είναι γεμάτο από σπάνιες φωτογραφίες.[8] Με το βιβλίο αυτό - που έγινε best seller - ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα μαζί με την κόρη του Θεόπη (Πόπη) Δομάζου όπου και το παρουσίαζε.
Ανήμερα των γενεθλίων του στις 22 Ιανουαρίου 2025, ευρισκόμενος σε ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο για προγραμματισμένες ιατρικές εξετάσεις διαγνώστηκε με πνευμονικό οίδημα και λίγο αργότερα υπέστη ανακοπή καρδιάς. Μεταφέρθηκε στον νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός, όπου και απεβίωσε δύο ημέρες αργότερα, συνεπεία πολυοργανικής ανεπάρκειας.[9] Η σορός του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα το πρωί της 27ης Ιανουαρίου, στο παρεκκλήσι του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών πριν την κηδεία του, ενώ νωρίτερα η νεκροφόρα που περιείχε τη σορό του σταμάτησε έξω από το Γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης» για ολιγόλεπτη στάση. Ενταφιάστηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.