Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Μανές Σπέρμπερ (Manès Sperber, 1905-1984) ήταν Αυστρογάλλος συγγραφέας. Υπήρξε στενός φίλος και συνεργάτης του ιδρυτή της Ατομικής Ψυχολογίας, Άλφρεντ Άντλερ.
Ο Μανές Σπέρμπερ γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1905, στο χωριό Ζαμπλότοφ, στην Ανατολική Γαλικία, που τότε ήταν τμήμα της Αυστροουγγαρίας (σήμερα το χωριό αυτό ονομάζεται Zabolotiv και ανήκει στην Ουκρανία). Προερχόταν από μια οικογένεια ραββίνων και από μικρή ηλικία μιλούσε πολλές γλώσσες (εβραϊκά, γερμανικά , πολωνικά, ουκρανικά και αραμαϊκά). Η οικογένειά του είχε οικονομική άνεση όμως λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αναγκάστηκε το καλοκαίρι του 1916 να καταφύγει στη Βιέννη. Εκεί ο Σπέρμπερ υπήρξε φοιτητής του Άλφρεντ Άντλερ και στη συνέχεια συνεργάτης του. Δεκαέξι χρόνια αργότερα οι διαφωνίες των δύο αντρών ως προς τη σύνδεση της Ατομικής Ψυχολογίας με τον Μαρξισμό έχει ως αποτέλεσμα να επέλθει ρίξη στη σχέση τους.
Το 1927 ο Σπέρμπερ έγινε μέλος της Κοινότητας των καλλιτεχνών (Künstlerkolonie), στο Βερολίνο και μέλος του γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Υπήρξε επίσης μέλος του παραρτήματος της Εταιρίας Ατομικής Ψυχολογίας στη γερμανική πρωτεύουσα, ενώ εργάστηκε για την Κεντρική Υπηρεσία Κοινωνικής Πρόνοιας καθώς και στο Διαρκές Σεμινάριο της Πρωσικής Ακαδημίας Πολιτικών Επιστημών.
Στις 30 Ιανουαρίου του 1933 ο Χίτλερ διορίστηκε Καγκελάριος στη Γερμανία. Ενάμισι μήνα αργότερα, στις 15 Μαρτίου ο Σπέρμπερ συνελήφθη και φυλακίστηκε. Στις 20 Απριλίου αφέθηκε ελεύθερος επειδή ήταν Αυστριακός πολίτης συγχρόνως όμως διατάχθηκε να εγκαταλείψει την Ναζιστική Γερμανία. Διέφυγε στη Γιουγκοσλαβία και την επόμενη χρονιά εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου συμμετείχε στο Ινστιτούτο Μελέτης του Φασισμού.
Το 1937 ο Σπέρμπερ αποχώρησε από το Κομμουνιστικό Κόμμα λόγω των σταλινικών εκκαθαρίσεων. Το 1939 κατατάχθηκε εθελοντής στην Λεγεώνα των Ξένων. Μετά τη γερμανική εισβολή στη Γαλλία και την κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους της χώρας από τα ναζιστικά στρατεύματα κατέφυγε στις Κάννες, στην λεγόμενη ελέυθερη ζώνη, και το 1942 διέφυγε στην Ελβετία. Μετά το τέλος επέστρεψε στο Παρίσι όπου εργάστηκε ως συγγραφέας και σύμβουλος των εκδόσεων Καλμάν –Λεβί.
Είχε δύο γιούς: τον ιστορικό Vladimir Sperber και τον ανθρωπολόγο Dan Sperber.
Από τα έργα του γνωστότερη είναι η τριλογία Δάκρυ στον Ωκεανό (Η Καμμένη Βάτος –Πιο βαθιά και από την άβυσσο –Χωρίς τέλος), που έχει έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία (έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά). Έχει γράψει επίσης δοκίμια για τη φιλοσοφία, την πολιτική και την ψυχολογία.
Για το έργο του τού απονεμήθηκαν πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το Βραβείο Λογοτεχνίας της Βαυαρικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών (1971), το Βραβείο Γκαίτε (1973), το Βραβείο Γκέοργκ Μπύχνερ (1975), το Μεγάλο βραβείο λογοτεχνίας του Αυστριακού κράτους (1977) και το Βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Συνδέσμου Εκδοτών (1983).
Το 1973 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρας του Πανεπιστημίου της Σορβώνης.
Ο Σπέρμπερ πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου του 1984 στο Παρίσι και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Μονπαρνάς. Την ίδια χρονιά καθιερώθηκε από την Αυστριακή Δημοκρατία βραβείο που φέρει το όνομά του, για έργα της γερμανόφωνης λογοτεχνίας και μεταφράσεις έργων από άλλες γλώσσες στα γερμανικά.
Ο Μανές Σπέρμπερ είχε χρησιμοποιήσει πολλά ψευδώνυμα μεταξύ των οποίων Jan Heger, N.A. Menlos, Jean Clemant, C.L. Chauverau κ.ά.
Για τη ζωή και το έργο του Μανές Σπέρμπερ χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από το χρονολόγιο που βρίσκεται στις σελ. 571 -574, στο βιβλίο του Σπέρμπερ Η καμένη βάτος, Δάκρυ στον Ωκεανό (εκδ. Καστανιώτη)