Μαρία Μίτσελ | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Maria Mitchell (Αγγλικά) |
Γέννηση | 1 Αυγούστου 1818[1][2][3] Nantucket[4] |
Θάνατος | 29 Ιουνίου 1889[1][2][3] Λιν |
Υπηκοότητα | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Σπουδές | Κολέγιο Βασάρ |
Γονείς | William Mitchell και Lydia Mitchell |
Βραβεύσεις | National Women's Hall of Fame (1994) και μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών |
Ιστοσελίδα | |
https://www.mariamitchell.org/ | |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Ερευνητικός τομέας | αστρονομία, βιβλιοθηκονομία, φυσική επιστήμη και παιδαγωγική |
Ιδιότητα | αστρονόμος, βιβλιοθηκονόμος, διδάσκων πανεπιστημίου, συγγραφέας και φυσιοδίφης |
Υπογραφή | |
δεδομένα ( ) |
Η Μαρία Μίτσελ (Maria Mitchell, 1 Αυγούστου 1818 – 28 Ιουνίου 1889) ήταν Αμερικανίδα αστρονόμος, η οποία το 1847, με τη χρήση τηλεσκοπίου, ανεκάλυψε έναν κομήτη, που ως αποτέλεσμα έγινε γνωστός ως «ο Κομήτης της Δεσποινίδος Μίτσελ» («Miss Mitchell's Comet», C/1847 T1).[5] Υπήρξε έτσι η τρίτη χρονολογικά γυναίκα στην ιστορία που κατεγεγραμμένα ανεκάλυψε κομήτη, και η πρώτη Αμερικανίδα. Υπήρξε επίσης η πρώτη Αμερικανίδα γυναίκα που εργάσθηκε ως επαγγελματίας αστρονόμος.[6]
Η Μαρία Μίτσελ γεννήθηκε στο Ναντάκετ της Μασαχουσέτης και ήταν μακρινή συγγενής του Βενιαμίν Φραγκλίνου. Είχε εννέα αδέλφια. Οι γονείς της, Γουίλιαμ και Λύντια Μίτσελ, ήταν πιστοί Κουάκεροι και έδιναν ιδιαίτερη αξία στη μόρφωση, τόσο για τα αγόρια, όσο και για τα κορίτσια.
Η Μίτσελ πήγε στο νεοϊδρυθέν γυμνάσιο όπου διευθυντής ήταν ο πατέρας της. Δύο χρόνια ωστόσο μετά την ίδρυση αυτού του σχολείου, και όταν η Μαρία ήταν 11 ετών, ο πατέρας της έκτισε το δικό του σχολείο, στην οδό Χάουαρντ. Εκεί η Μαρία ήταν μαθήτρια και ταυτοχρόνως βοηθούσε τον πατέρα της στη διδασκαλία.[8] Στο σπίτι, ο πατέρας δίδασκε τη Μαρία αστρονομία, χρησιμοποιώντας το δικό του τηλεσκόπιο.[9] Σε ηλικία 12,5 ετών, η Μαρία βοήθησε τον πατέρα της στον ακριβή υπολογισμό της ώρας που θα συνέβαινε μία δακτυλιοειδής έκλειψη Ηλίου.[10]
Το σχολείο του πατέρα της έκλεισε και η Μαρία παρακολούθησε το μικρό γυμνάσιο θηλέων του πάστορα των Ουνιταριανών Σάιρους Πιρς (Cyrus Peirce, 1790-1860). Αργότερα εργάσθηκε ως βοηθός διδασκαλίας και του Πιρς, προτού ανοίξει το δικό της σχολείο. Αποφάσισε να επιτρέπει να παρακολουθούν το σχολείο της και μαύρα παιδιά, μία αμφιλεγόμενη κίνηση, καθώς το τοπικό δημοσίο σχολείο εκείνη την εποχή ήταν μόνο για λευκά παιδιά.[11] Το 1836 τής προσφέρθηκε μία θέση βιβλιοθηκονόμου στο «Nantucket Atheneum»[11], όπου εργάσθηκε επί 20 χρόνια.[12]
Με χρήση τηλεσκοπίου η Μίτσελ ανεκάλυψε τον ομώνυμο κομήτη («Κομήτης της Δεσποινίδος Μίτσελ», «Miss Mitchell's Comet»), του οποίου πάντως το αστρονομικό όνομα (για την αποφυγή συγχύσεων) ήταν 1847 VI και με τη σύγχρονη ονοματολογία C/1847 T1. Η ανακάλυψη έγινε την 1η Οκτωβρίου του 1847, στις 22:30 τοπική ώρα.[13]
Μερικά χρόνια νωρίτερα ο βασιλιάς Φρειδερίκος ΣΤ΄ της Δανίας είχε θεσμοθετήσει χρυσά μετάλλια ως έπαθλα για κάθε άνθρωπο που ανεκάλυπτε «τηλεσκοπικό κομήτη», δηλαδή αόρατο με γυμνό μάτι. Το έπαθλο θα δινόταν στον πρώτο ανακαλύψαντα τον κάθε κομήτη (σημειώστε ότι οι κομήτες ανακαλύπτονται συχνά από περισσότερους του ενός παρατηρητές, που παρατηρούν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο). Η Μίτσελ κέρδισε λοιπόν ένα από αυτά τα μετάλλια, κάτι που την κατέστησε παγκοσμίως γνωστή, αφού οι μόνες γυναίκες που αποδεδειγμένα είχαν ανακαλύψει κομήτη ως τότε ήταν η Καρολάιν Χέρσελ και η Μαρία Μαργκαρέτε Κιρχ.
Υπήρξε ένα προσωρινό ζήτημα πρωτιάς, καθώς ο Ιταλός ιερέας και αστρονόμος Φραντσέσκο ντε Βίκο είχε ανακαλύψει ανεξάρτητα τον ίδιο κομήτη δύο ημέρες αργότερα, αλλά είχε αναφέρει την ανακάλυψή του στην Ευρώπη πριν από τη Μίτσελ. Ωστόσο, το ζήτημα διευθετήθηκε υπέρ της Μίτσελ. Το μετάλλιο απονεμήθηκε το 1848 από τον νέο βασιλιά της Δανίας Χριστιανός Η΄.[14]
Το ίδιο έτος, το 1848, η Μίτσελ έγινε η πρώτη γυναίκα που εκλέχθηκε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών[15]. Υπήρξε επίσης η πρώτη γυναίκα που εκλέχθηκε ποτέ μέλος της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης (το 1850), αλλά και μία από τις πρώτες που εκλέχθηκαν μέλη της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας (το 1869, στην ίδια συνεδρίαση που ανακηρύχθηκαν μέλη οι Μαίρη Σόμερβιλ και Ελίζαμπεθ Κάμποτ Αγκασίζ).[16]
Αργότερα η Μίτσελ εργάσθηκε στο «Γραφείο του Ναυτικού Αλμανάκ», υπολογίζοντας πίνακες με τις θέσεις του πλανήτη Αφροδίτη, ενώ ταξίδεψε και στην Ευρώπη με τον Ναθάνιελ Χόθορν και την οικογένειά του.
Τέλος, το 1865 έγινε καθηγήτρια της αστρονομίας στο Κολέγιο Βάσαρ, ένα κολέγιο θηλέων στην κωμόπολη Πουκίπσι της Νέας Υόρκης.[17] Ορίσθηκε επίσης διευθύντρια του Αστεροσκοπείου του Κολεγίου. Δίδαξε στο κολέγιο μέχρι τη συνταξιοδότησή της το 1888, ένα έτος πριν από τον θάνατό της.
Το 1842 η Μαρία Μίτσελ εγκατέλειψε τους Κουάκερους και ακολούθησε το δόγμα του Ουνιταριανισμού. Διαμαρτυρόμενη κατά της δουλείας, σταμάτησε να φορά βαμβακερά ρούχα επειδή στις βαμβακοφυτείες απασχολούνταν δούλοι. Είχε φιλία με διάφορες υποστηρίκτριες του δικαιώματος ψήφου για τις γυναίκες, όπως με την Ελίζαμπεθ Κ. Στάντον, και συμμετέσχε στην ίδρυση της «Αμερικανικής Ενώσεως για την Πρόοδο των Γυναικών».
Η Μίτσελ δεν παντρεύτηκε ποτέ, μένοντας κοντά στην εκ γενετής οικογένειά της σε όλη της τη ζωή. Μετά τη συνταξιοδότησή της έζησε στο Λυν (Μασαχουσέτη) με την αδελφή της Κειτ και την οικογένεια της τελευταίας.[18] Πολύ λίγα προσωπικά της έγγραφα της προ του 1846 περιόδου σώζονται[19]
Η Μαρία Μίτσελ απεβίωσε σε ηλικία 70 ετών στο Λυν και τάφηκε στο Κοιμητήριο του Πρόσπεκτ Χιλ του Ναντάκετ.[20] Το «Αστεροσκοπείο Μαρία Μίτσελ» στο Ναντάκετ ονομάσθηκε έτσι προς τιμή της.[21] Το αστεροσκοπείο αυτό ανήκει στην «Ένωση Μαρία Μίτσελ» (Maria Mitchell Association) του Ναντάκετ, η οποία έχει σκοπό τη «διατήρηση των επιστημών στο νησί» και (εκτός του αστεροσκοπείου) διατηρεί: Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, το σπίτι-μουσείο της Μ. Μίτσελ και επιστημονική βιβλιοθήκη. Εισάχθηκε επίσης στο «Εθνικό Hall of Fame Γυναικών» των ΗΠΑ. Το όνομά της έχει δοθεί σε πλοίο τύπου Λίμπερτυ και σε τρένο του προαστιακού της Νέας Υόρκης («The Maria Mitchell Comet»), ενώ την 1η Αυγούστου 2013 η μηχανή αναζήτησης Google την τίμησε με΄ένα «Google doodle».[22]
Professional experience: Nantucket Atheneum, librarian (1836–1856)
Great Fire of 1846 and seeing personal documents