Μαργαρίτα, Δούκισσα του Νόρφολκ

Μαργαρίτα, Δούκισσα του Νόρφολκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Margaret, Duchess of Norfolk (Αγγλικά)
Γέννηση1320
Framlingham Castle
Θάνατος24  Μαρτίου 1399
Τόπος ταφήςChrist Church Greyfriars
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςWalter de Manny, 1st Baron Manny (από 1354)[1]
John Segrave, 4th Baron Segrave[1]
ΤέκναAnne Hastings, Countess of Pembroke
Elizabeth Segrave
Thomas de Mauny[2]
Anne de Segrave[2]
ΓονείςΤόμας του Μπράδερτον και Alice Hayles[2]
ΑδέλφιαAlice of Norfolk
ΟικογένειαΟίκος των Πλανταγενετών
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου (έως άγνωστη τιμή)
Θυρεός
δεδομένα

Η Μαργαρίτα του Νόρφολκ, αγγλ.: Margaret of Brotherton, Douchess of Norfolk από μόνη της (μερικές φορές ονομαζόταν «Mαργαρίτα του Μάρσαλ»· π. 1322 – 24 Μαρτίου 1399), ήταν κόρη και τελικά μοναδική κληρονόμος του Tόμας του Μπράδερτον, πρωτότοκου γιου του Εδουάρδου Α΄ της Αγγλίας από τον δεύτερο γάμο του. Το 1338 αυτή διαδέχθηκε τον κόμη του Nόρφολκ και το αξίωμα του κόμη του Μάρσαλ. Το 1397 έγινε δούκισσα του Νόρφολκ ισόβια.

Καταγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένη γύρω στο 1322, η Μαργαρίτα ήταν κόρη του Thomas of Brotherton και της Αλίκης του Χέιλς, που απεβίωσε το 1330 ή λίγο πριν. Οι γονείς τού πατέρα της ήταν ο βασιλιάς Εδουάρδος Α' και η Μαργαρίτα της Γαλλίας, κόρη του βασιλιά Φιλίππου Γ' της Γαλλίας. [3] Οι γονείς τής μητέρας της ήταν ο σερ Ρότζερ του Χέιλς από το Hales Hall στο Λόντον του Nόρφολκ και η σύζυγός του Aλίκη Σκόγκαν. [4] [5] Η Μαργαρίτα είχε δύο αδέλφια:

Κάστρο Φράμλινγκχαμ.

Πιθανότατα γεννήθηκε στο Κάστρο Φράμγκλινγκχαμ στο Σάφολκ της Αγγλίας, ενώ ο πατέρας της Tόμας του Μπράδερτον ήταν ο 1ος κόμης του Nόρφολκ. Το κάστρο είχε δοθεί στον πατέρα της από τον θείο της, βασιλιά Εδουάρδο Β' πριν από τη γέννησή της και έτσι ήταν το σπίτι τής παιδικής της ηλικίας. Κληρονόμησε η ίδια το κάστρο με το τέλος τού πατέρα της

Γάμοι και θέμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Mαργαρίτα παντρεύτηκε αρχικά, π. το 1335, [5] Ιωάννη Σέργκρεϊβ, 4ο βαρόνο Σέργκρεϊβ, από τον οποίο απέκτησε δύο γιους και δύο κόρες: [8]

  • Ιωάννης του Σέργκρεϊβ, απεβ. νέος. [8]
  • Ιωάννης του Σέργκρεϊβ, δεύτερος με αυτό το όνομα, ο οποίος είχε αρχικά συμβόλαιο να νυμφευτεί τη Λευκή του Λάνκαστερ, νεότερη κόρη και συγκληρονόμο του Ερρίκου του Γκρόσμοντ, 1ου δούκα του Λάνκαστερ. Ωστόσο, το συμβόλαιο κηρύχθηκε αργότερα άκυρο [9] και η Λευκή παντρεύτηκε αργότερα τον Ιωάννη της Γάνδης, γιο του βασιλιά Eδουάρδου Γ΄. Περί το 1349 έγινε διπλός γάμος, στον οποίο ο Ιωάννης νυμφεύτηκε τη Λευκή Μώμπρεϋ, ενώ η αδελφή τού Ιωάννη, η Eλισάβετ, παντρεύτηκε τον αδελφό τής Λευκής, Τζον Μόουμπρεϋ. Ο πάπας Κλήμης ΣΤ' χορήγησε απαλλαγές για τους γάμους κατόπιν αιτήματος του Λάνκαστερ, προκειμένου να αποφευχθούν «διαμάχες μεταξύ των γονέων», οι οποίοι ήταν γείτονες. [10] [11] [9] Απεβίωσε την 1η Απριλίου 1353.
  • Eλισάβετ του Σέργκρεϊβ, 5η βαρόνη Σ¨εγκρεϊβ, η οποία παντρεύτηκε τον Τζον του Μόουμπρεϋ, 4ο βαρόνο Μόουμπρεϋ. [9]
  • Mαργαρίτα του Σέργκρεϊβ, η οποία απεβ. νέα, πριν από το 1353. [9]

Λίγο πριν από τις 30 Μαΐου 1354, η Μαργαρίτα παντρεύτηκε για 2η φοράν, και χωρίς την άδεια του βασιλιά, τον σερ Γουόλτερ του Μέινυ, 1ο βαρόν Μέινυ, [12] από τον οποίο απέκτησε έναν γιο και δύο κόρες: [9]

  • Tόμας Μέινυ, ο οποίος πνίγηκε σε ένα πηγάδι στο Ντέπτφορντ σε ηλικία πέντε ετών. [9]
  • Άννα Μέινυ, 2η βαρόνη Mέινυ, παντρεύτηκε τον Τζον Χέιστινγκς, 2ο κόμη του Πέμπροκ. [9] Απέκτησαν έναν γιο, τον Τζον Χέιστινγκς, 3ο κόμη του Πέμπροκ, ο οποίος νυμφεύτηκε πρώτα την Eλισάβετ του Λάνκαστερ, την κόρη του Ιωάννη της Γάνδης το 1380, αλλά ο γάμος απςκυρώθηκε έξι χρόνια αργότερα. Έπειτα, νυμφεύτηκε τη Φιλίππα Μόρτιμερ, κόρη του Έντμουντ Μόρτιμερ, 3ου κόμη του Μα. Απεβίωσε σε ηλικία 17 ετών σε τροχαίο ατύχημα, χωρίς απογόνους. Με το τέλος του, η κομητεία του Πέμπροκ και η βαρονεία του Μέινυ εξαφανίστηκαν, ενώ η βαρονία του Χέιστινγκς πέρασε στον εξάδελφό του, Ιωάννη Χέιστινγκς, 6ο βαρόν Χέιστινγκς.
  • Ισαβέλλα Μέινυ, η οποία ζούσε το 1358, αλλά απεβίωσε χωρίς απογόνους πριν από τις 30 Νοεμβρίου 1371. [9]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 p10689.htm#i106882. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. ↑ Waugh 2004.
  4. ↑ Richardson II 2011, σελ. 631.
  5. ↑ 5,0 5,1 Archer II 2004.
  6. ↑ Richardson II 2011, σελ. 634.
  7. ↑ Richardson II 2011.
  8. ↑ 8,0 8,1 Richardson II 2011, σελ. 639.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 Richardson II 2011, σελ. 640.
  10. ↑ Cokayne 1936, σελ. 384.
  11. ↑ Archer I 2004.
  12. ↑ Sumption 2004.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Archer, Rowena E. (2004). "Mowbray, John (III), fourth Lord Mowbray (1340–1368)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/19452.
  • Archer, Rowena E. (2004). "'Brotherton, Margaret, suo jure duchess of Norfolk (c. 1320–1399)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/53070.
  • Cokayne, George Edward (1936). The Complete Peerage, edited by H.A. Doubleday and Lord Howard de Walden. IX. London: St. Catherine Press. σελίδες 380–385. 
  • Cokayne, George Edward (1949). The Complete Peerage, edited by Geoffrey H. White. XI. London: St. Catherine Press. σελίδες 609–610. 
  • Richardson, Douglas (2011). Everingham, Kimball G., επιμ. Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families. III (2nd έκδοση). Salt Lake City. ISBN 978-1449966393. 
  • Richardson, Douglas (2011). Everingham, Kimball G., επιμ. Plantagenet Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families. II (2nd έκδοση). Salt Lake City. ISBN 978-1449966348. 
  • Sumption, Jonathan (2004). "Mauny, Sir Walter (c.1310–1372)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/17985.

Waugh, Scott L. (2004). "Thomas, first earl of Norfolk (1300–1338)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/27196.

  • Calendar Inquisitions Miscellaneous, vol. 3, 1937
  • Calendar of Entries in the Papal Registers: Letters, 4 (1902)
  • Segrave, Charles, The Segrave Family: 1066 to 1935