Μαρκ Ραβαλομανάνα

Μαρκ Ραβαλομανάνα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Marc Ravalomanana (Μαλγασικά)
Γέννηση12  Δεκεμβρίου 1949[1][2][3]
Μαδαγασκάρη
Χώρα πολιτογράφησηςΜαδαγασκάρη
ΘρησκείαChurch of Jesus Christ in Madagascar
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΜαλαγασική γλώσσα[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαTiako I Madagasikara
Οικογένεια
ΣύζυγοςLalao Ravalomanana[5]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Μαδαγασκάρης (2002–2009)
ΒραβεύσειςGrand Commander of the Order of the Star and Key of the Indian Ocean (2008)
Μεγαλόσταυρος Ειδικής Τάξης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (7  Απριλίου 2006)[6]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο εκατομμυριούχος Μαρκ Ραβαλομανάνα (Marc Ravalomanana, 12 Δεκεμβρίου 1949) είναι πολιτικός από τη Μαδαγασκάρη, που ήταν Πρόεδρος από το 2002 έως το 2009, οπότε εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, έπειτα από ταραχές που στοίχισαν τη ζωή σε περισσότερα από 135 άτομα. Υπηρέτησε ως δήμαρχος του Ανταναναρίβο προτού ανέλθει στην προεδρία. Ανακηρύχθηκε νικητής στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 16 Δεκεμβρίου του 2001, όπως έκανε και ο μέχρι τότε Πρόεδρος και μέγας αντίπαλός του, Ντιντιέ Ρατσιράκα. Οι υποστηρικτές του τελευταίου έβαλαν οδοφράγματα στην πόλη. Τελικά, ο Ραβαλομανάνα αυτοανακηρύχθηκε Πρόεδρος στις 22 Φεβρουαρίου 2002. Έπειτα από επανακαταμέτρηση των ψήφων, στις 29 Απριλίου του 2002 το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο τον ανακήρυξε νικητή των εκλογών και ο Ραβαλομανάνα ανέλαβε καθήκοντα στις 6 Μαΐου του 2002. Ωστόσο, το προεδρικό αξίωμα έμεινε υπό αμφισβήτηση και η διαμάχη για το ποιος ήταν Πρόεδρος τερματίστηκε με την αναγκαστική αυτοεξορία του Ρατσιράκα, έπειτα από συγκρούσεις. Ο Ρατσιράκα εγκατέλειψε τη χώρα στις 5 Ιουλίου του 2002, χάνοντας τον έλεγχο όλων των επαρχιών του νησιού. Ο Ραβαλομανάνα επανεξελέγη πρόεδρος κερδίζοντας ξανά από τον πρώτο γύρο τις προεδρικές εκλογές του 2006. Ωστόσο, η απόφασή του να διακόψει τη λειτουργία του ιδιωτικού δικτύου του πολιτικού αντιπάλου του, Αντρί Ραζοελίνα, πυροδότησε πολύνεκρες ταραχές το 2009 και μία διένεξη με τον αντίπαλό του, που έμοιαζε με εκείνη του 2002. Έπειτα από μήνες αντιπαράθεσης, εκατέρωθεν διαδηλώσεων, την εκτέλεση δεκάδων διαδηλωτών από τον στρατό, μια ανταρσία από τις ένοπλες δυνάμεις και την τελική υποστήριξη των ενόπλων δυνάμεων προς τον αρχηγό της Αντιπολίτευσης, ο Ραβαλομανάνα παραιτήθηκε και παρέδωσε την εξουσία στον στρατό, στις 17 Μαρτίου του 2009.

Προφίλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Ιμερινκασινινά[7][8] στις 12 Δεκεμβρίου του 1949[9][10]. Ανήκει στη φυλή των Μερινά. Είναι παντρεμένος και έχει έναν γιο, ο οποίος το 2004 παντρεύτηκε τη Βουλγάρα Γκεργκάνα Γκεοργκίεβα. Ξεκίνησε από πωλητής γιαουρτιών με ποδήλατο και μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να γίνει επιχειρηματίας, διευθύνοντας μια μεγάλη επιχείρηση γαλακτοκομικών προϊόντων στο νησί. Τον Νοέμβριο του 1999 κέρδισε τις δημοτικές εκλογές και σημειώθηκε η κάθοδός του στην πολιτική. Εξελέγη δήμαρχος της πρωτεύουσας, Ανταναναρίβο, το 1999 και διεκδίκησε το προεδρικό αξίωμα το 2001. Στη νίκη του Ραβαλομανάνα στις εκλογές σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και η συμμετοχή στην προεκλογική εκστρατεία της Ομοσπονδίας των Χριστιανικών Εκκλησιών της Μαδαγασκάρης (FFKM), η οποία διαθέτει τεράστια επιρροή στην ύπαιθρο[11]. Ο Ραβαλομανάνα τιμήθηκε με τον τίτλο του Τάγματος του Αστέρα και του Κλειδιού του Ινδικού Ωκεανού από τη Δημοκρατία του Μαυρίκιου.[12]

Νικητής στις εκλογές και κρίση 2002

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Δεκέμβριο του 2001 διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές στις οποίες και οι δύο κύριοι υποψήφιοι κήρυξαν εαυτούς νικητές. Στον πρώτο γύρο στις 16 Δεκεμβρίου του 2001, προηγήθηκε με διαφορά (46,4%) από τον Πρόεδρο Ρατσιράκα ο δήμαρχος του Ανταναναρίβο, Μαρκ Ραβαλομανάνα. Ο Ρατσιράκα έλαβε 40,6%, ο πρώην Πρόεδρος Αλμπέρ Ζαφί 5,3% και ο Ερίζο Ραζαφιμαχαλέο 4,3%. Η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 66,9%. Το Υπουργείο Εσωτερικών ανακήρυξε νικητή των εκλογών τον Ρατσιράκα και το κόμμα του, AREMA. Ο συνυποψήφιός του, Ραβαλομανάνα, αμφισβήτησε τα αποτελέσματα και κήρυξε εαυτόν νικητή. Ακολούθησε πολιτική κρίση, στη διάρκεια της οποίας οι υποστηρικτές του Ρατσιράκα απέκοψαν όλους τους διαύλους μεταφοράς από το κύριο λιμάνι ως την πρωτεύουσα, που ήταν προπύργιο των υποστηρικτών του Ραβαλομανάνα. Ο δεύτερος γύρος ανεβλήθη και οι 2 πλευρές ισχυρίζονταν ότι είχαν κερδίσει άνω του 50% των ψήφων. Ορκίστηκαν και οι δύο στις 22 Φεβρουαρίου του 2002[13]. Ο Ρατσιράκα χαρακτήρισε "πραξικόπημα" την αυτοαναγόρευση του αντιπάλου του στην προεδρία[14]. Οι 2 κυβερνήσεις πολέμησαν για τον έλεγχο της χώρας, με δεκάδες νεκρούς και ανθρωπιστική κρίση στο νησί, λόγω της έλλειψης τροφίμων και καυσίμων[15].

Στις 22 Φεβρουαρίου του 2002 ο Ρατσιράκα κήρυξε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και την ίδια στιγμή αυτοανακηρύχθηκε Πρόεδρος ο Ραβαλομανάνα. Στις 4 Μαρτίου ο τελευταίος ανέλαβε τη διοίκηση του Στρατού και όρκισε Υπουργό Άμυνας. Στις 18 Απριλίου του 2002, έπειτα από μεσολαβητική προσπάθεια της Σενεγάλης, οι πρωταγωνιστές της κρίσης υπέγραψαν συμφωνία στο Ντακάρ, ενώ ήδη τα θύματα ξεπερνούσαν τα 35. Βάσει της συμφωνίας, θα γινόταν επαναληπτική καταμέτρηση των ψήφων από τις προεδρικές εκλογές του Δεκεμβρίου του 2001. Εάν δεν έβγαινε νικητής με απόλυτη πλειοψηφία, τότε σε έξι μήνες θα διεξαγόταν δημοψήφισμα για το θέμα στο νησί. Ο Ραβαλομανάνα σεβάστηκε τη συμφωνία και παραιτήθηκε από την προεδρία, όμως ο Ρατσιράκα αρνήθηκε να αναγνωρίσει τα αποτελέσματα της επαναληπτικής καταμέτρησης των ψήφων και ζήτησε δημοψήφισμα αντί αυτού. Το Συνταγματικό Δικαστήριο ανακήρυξε στις 29 Απριλίου νικητή του πρώτου γύρου των εκλογών τον Ραβαλομανάνα, με 51,5% έναντι 35,9% για τον Πρόεδρο Ντιντιέ Ρατσιράκα. Ο Ρατσιράκα ζήτησε δημοψήφισμα, κάνοντας λόγο για μεροληψία των δικαστών σε βάρος του. Στις 6 Μαΐου ορκίστηκε νόμιμα και για δεύτερη φορά Πρόεδρος ο Ραβαλομανάνα.

Σποραδικές συγκρούσεις και η οικονομική κρίση συνεχίστηκαν ως τον Ιούλιο του 2002, οπότε ο Ρατσιράκα και αρκετοί από τους υποστηρικτές του εγκατέλειψαν τη χώρα και εξορίστηκαν στη Γαλλία. Εκτός από τις πολιτικές διαφορές, οι εθνοτικές διαφορές διαδραμάτισαν επίσης σημαντικό ρόλο στην κρίση. Ο Ρατσιράκα προέρχεται από τους Μπετσιμισαράκα (φυλή των ακτών), ενώ ο Ραβαλομανάνα από τη φυλή των υψιπέδων Μερίνα. Στις 27 Μαΐου 2 στρατιώτες σκοτώθηκαν σε επίθεση οπαδών του Ραβαλομανάνα στο τελευταίο υπουργείο της νόμιμης κυβέρνησης στο Ανταναναρίβο, ενώ συνελήφθη και ετέθη σε περιορισμό κατ’ οίκον ο Πρωθυπουργός Ταντελί Αντριαναρίβο από οπαδούς πιστούς στον αυτοανακηρυχθέντα Πρόεδρο Ραβαλομανάνα. Την πρωθυπουργία ανέλαβε ο υποστηρικτής του δευτέρου, Ζακ Σιλά. Την ίδια περίοδο, στις 31 Μαΐου, διορίστηκε από τον Ρατσιράκα προσωρινός πρωθυπουργός ο Ζαν Ραζολοντράιμπε. Στις 16 Ιουνίου ο Ραβαλομανάνα διόρισε νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με πρωθυπουργό ξανά τον Σιλά.

Στις 23 Ιουνίου επέστρεψε στο νησί προερχόμενος από τη Γαλλία, ο Ρατσιράκα, ενώ ο Οργανισμός Αφρικανικής Ενότητας αδρανοποίησε την έδρα της χώρας, μην μπορώντας να διακρίνει ποιος ήταν Πρόεδρος του νησιού. Τελικά, έπειτα από στρατιωτικές επιτυχίες του Ραβαλομανάνα, η Γαλλία αναγνώρισε τον ίδιο ως Πρόεδρο της χώρας στις 2 Ιουλίου. Στις 7 του μηνός εγκατέλειψε τη χώρα μαζί με τη σύζυγό του ο Ρατσιράκα και έκανε διήμερη στάση στις Σεϋχέλλες. Στις 9 Ιουλίου αφίχθηκε στο Παρίσι από όπου έκανε δηλώσεις. Ανάμεσα στα άλλα, ο έκπτωτος πρόεδρος είπε ότι θα επέστρεφε στο νησί μόνο αν διεξαγόταν και δεύτερος γύρος ψηφοφορίας ή ένα δημοψήφισμα.

Προεδρία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον Ραβαλομανάνα αποδίδεται το έργο της βελτίωσης υποδομής της χώρας του, καθώς κατά την περίοδο της προεδρίας του έγιναν οδικά έργα και βελτιώθηκε η εκπαίδευση και η υγεία. Ωστόσο, ο πολιτικός δέχτηκε επικρίσεις για την ελάχιστη πρόοδο που σημειώθηκε στην καταπολέμηση της φτώχειας. Επίσης, θεωρείται ότι η αγοραστική δύναμη παρουσίασε μείωση κατά τη θητεία του.[16][17]

Στις 18 Νοεμβρίου του 2006 εκδηλώθηκε ύποπτη απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του, από τον Στρατηγό Φιντί, ο οποίος διέφυγε τη σύλληψη. Το πραξικόπημα κατέρρευσε τις επόμενες ημέρες. Την ημέρα της απόπειρας το αεροσκάφος του Ραβαλομανάνα άλλαξε την πορεία του από το Ανταναναρίβο[18] κατά την επιστροφή του από ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Ο ίδιος ο Φιντί ανακάλεσε και δήλωσε ότι δεν σκόπευε να ανατρέψει την κυβέρνηση. Οι εκλογές διεξήχθησαν κανονικά, στις 3 Δεκεμβρίου 2006 και ο Ραβαλομανάνα κατάφερε να επανεκλεγεί στον δεύτερο γύρο με ποσοστό 54,8%. Ο κύριος αντίπαλός του, Ρολάν Ρατσιράκα, είναι ανεψιός του άλλοτε Προέδρου Ντιντιέ Ρατσιράκα.

Κρίση 2009

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Ταραχές στη Μαδαγασκάρη (2009)

Στις αρχές του 2009 σημειώθηκαν πολύνεκρες ταραχές στην πρωτεύουσα Ανταναναρίβο, έπειτα από το κλείσιμο του ιδιωτικού ραδιοφωνικού σταθμού που ανήκει στον αρχηγό της αντιπολίτευσης και δήμαρχο της πόλης, Αντρί Ραζοελινά και τη διακοπή εκπομπής του ενώ βρισκόταν στον "αέρα" στις 26 Ιανουαρίου. Ο Ραζοελινά χαρακτήρισε τον Ραβαλομανάνα "δικτάτορα". Η κυβέρνηση έκλεισε τον σταθμό του ηγέτη της Αντιπολίτευσης έπειτα από τη μετάδοση συνέντευξης με τον πρώην πρόεδρο, Ντιντιέ Ρατσιράκα. Σε λεηλασίες καταστημάτων και επιχειρήσεων από αντικυβερνητικούς διαδηλωτές, βρήκαν τον θάνατο περισσότεροι από 40 άνθρωποι[19]. Η Αφρικανική Ένωση εξέφρασε την ανησυχία της για τις εξελίξεις και ζήτησε αυτοσυγκράτηση[20].

Ο Ραζοελινά δήλωσε στις 31 Ιανουαρίου ότι αναλαμβάνει τον έλεγχο της χώρας λόγω αποτυχίας του Ραβαλομανάνα να αναλάβει τις ευθύνες του.[21] Ο ίδιος τόνισε ότι θα ζητούσε από το Κοινοβούλιο την άμεση παραίτηση του προέδρου και επίσης το κλείσιμο όλων των υπουργείων ανάμεσα στα άλλα. Μια νέα προσωρινή κυβέρνηση θα σχηματιζόταν με σεβασμό στο Σύνταγμα και οι επόμενες προεδρικές εκλογές θα διεξάγονταν σε 2 χρόνια. Την ίδια μέρα ο Ραβαλομανάνα δήλωσε ότι «παραμένει ακόμα πρόεδρος στη χώρα» και ότι «θα έκανε ότι ήταν απαραίτητο για την ανάπτυξη του κράτους».[22] Η Αφρικανική Ένωση (AU) προειδοποίησε τον Ραζοελινά ότι δε θα δεχόταν την κατάληψη της εξουσίας στη Μαδαγασκάρη με αντισυνταγματικά μέσα.[23]

Στις 2 Φεβρουαρίου οι ηγέτες της αντιπολίτευσης συμμάχησαν με τον Ραζοελινά και κατέθεσαν αίτηση στο Συνταγματικό Δικαστήριο, ζητώντας την καθαίρεση του Ραβαλομανάνα.[24] Μία ημέρα μετά ο δήμαρχος δήλωσε στη διάρκεια πορείας ότι θα ανακοίνωνε το νέο κυβερνητικό σχήμα στις 7 Φεβρουαρίου.[25] Το Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε ότι δεν είχε την εξουσιοδότηση να καθαιρέσει τον πρόεδρο, καθώς αυτή ανήκε στο Κοινοβούλιο.[26] Επίσης στις 3 Φεβρουαρίου απολύθηκε ο δήμαρχος Ραζοελινά και αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Γκι Ραντριαναριζόα (Guy Randrianarisoa) διορίστηκε στη θέση του. Ο έκπτωτος δήμαρχος εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι ο λαός θα ήταν αντίθετος στην απόφαση αυτή.[26][27]

Αργότερα, στις 7 Φεβρουαρίου του 2009 αντικυβερνητικοί διαδηλωτές πραγματοποίησαν ειρηνική διαδήλωση, η οποία κατεστάλη από την προεδρική φρουρά, που άνοιξε πυρ. Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν 28 διαδηλωτές.[28] Λίγες ημέρες μετά το συμβάν η υπουργός Άμυνας, Σεσίλ Μανοροαντά παραιτήθηκε[29].

Ανταρσία του στρατού, Μάρτιος 2009

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 8 Μαρτίου του 2009 εκδηλώθηκε ανταρσία σε στρατόπεδο της επαρχίας Σοανιεράνα κοντά στην πρωτεύουσα Ανταναναρίβο, καθώς ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Ραζοελινά, έμεινε κρυμμένος για δεύτερη συνεχή ημέρα, μετά την καταστολή του αντικυβερνητικού κινήματός του. Οι στασιαστές αντιτάχθηκαν στη χρήση βίας κατά της αντιπολίτευσης και πραγματοποίησαν περιπολία σε μία από τις κυριότερες οδικές αρτηρίες που οδηγούν έξω από την πόλη προς το προεδρικό μέγαρο, αφότου κυκλοφόρησαν φήμες ότι η προεδρική φρουρά ετοιμαζόταν για επίθεση στο στρατόπεδο Κάπσατ.[30] Οι δυτικοί αναλυτές προέβλεπαν ότι η κατάσταση στο νησί μπορεί μόνο να επιλυθεί όταν ο στρατός αποφασίσει να συμμετέχει στην αντιπολίτευση η να παραμείνει πιστός στον πρόεδρο.[31]

Στις 10 Μαρτίου του 2009 ο αρχηγός του στρατού, Εντμόν Ραζολομαχαντρί έδωσε διορία 72 ωρών προς τους πολιτικούς ηγέτες να επιλύσουν τις διαφορές τους, απειλώντας να αναλάβουν δράση οι ένοπλες δυνάμεις αν αυτό δε συνέβαινε.[32] Την ίδια ημέρα ο Υπουργός Άμυνας Ραναϊβονιαρίβο ανακοίνωσε την παραίτησή του λίγο μετά την επίσκεψη μερικών αξιωματικών στο γραφείο του. Οι αξιωματικοί αυτοί απείλησαν να αυτομολήσουν προς την πλευρά του Ραζοελινά.[33]. Μια ημέρα μετά στρατιώτες που ήταν προσκείμενοι στην αντιπολίτευση κατέλαβαν το αρχηγείο του στρατού και εξανάγκασαν σε παραίτηση τον Ραζολομαχαντρί. Οι αναλυτές έκαναν λόγο για πιθανότητα εμφυλίου πολέμου στο νησί.[34] Στη θέση του Ραζολομαχαντρί διορίστηκε ο Αντρέ Αντριαριζαονά, ο οποίος δήλωσε ότι ο στρατός θα κρατούσε ουδέτερη στάση. Με τον τρόπο αυτό ανακλήθηκε η προθεσμία 72 ωρών που είχε δοθεί στους δύο άνδρες για την επίλυση της κρίσης.[35][36]. Εκπρόσωπος του Ραζοελινά ανακοίνωσε στις 11 Μαρτίου ότι ο ηγέτης της αντιπολίτευσης δεν είχε την πρόθεση να λάβει μέρος σε συνομιλίες, που ήταν προγραμματισμένες για την επόμενη ημέρα.[37] Λίγο μετά το Χριστιανικό Συμβούλιο των Εκκλησιών γνωστοποίησε την καθυστέρηση στις συνομιλίες.[35]

Στις 13 Μαρτίου του 2009 αναπτύχθηκαν στρατιώτες με τανκς στην πρωτεύουσα κοντά στο προεδρικό μέγαρο (Μέγαρο Ιαβολόχα) μια μέρα μετά το ραδιοφωνικό διάγγελμα του προέδρου προς τις δυνάμεις ασφαλείας.[38]. Στο διάγγελμα εκείνο ο Ραβαλομανάνα κάλεσε τον στρατό να προστατεύσουν τους πολίτες, εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις τους.[38] Οι στασιαστές αρνήθηκαν ότι λαμβάνουν εντολές από τον ηγέτη της αντιπολίτευσης και δήλωσαν αποφασισμένοι να πολεμήσουν κατά των μισθοφόρων που ενδέχεται να προσλάβει ο πρόεδρος της χώρας.[39]

Στις 14 Μαρτίου ανακαταλήφθηκε το γραφείο του πρωθυπουργού από δυνάμεις της αντιπολίτευσης και ο Ραζοελινά έδωσε διορία 4 ωρών στον πρόεδρο να αποχωρήσει με τη θέλησή του. Θα ακολουθούσε έπειτα μαζική πορεία από οπαδούς του Ραζοελινά προς το προεδρικό μέγαρο με σκοπό την απομάκρυνση του προέδρου Ραβαλομανάνα.[40]. Απομακρύνθηκε το ενδεχόμενο να ανατραπεί ο πρόεδρος με στρατιωτικά μέσα. Ο Ραβαλομανάνα έκανε δηλώσεις από το φρουρούμενο μέγαρό του μετά τη λήξη του τελεσιγράφου προς τον πρόεδρο και δήλωσε ότι ήταν ακόμα νόμιμος πρόεδρος, ζητώντας παράλληλα τη διεξαγωγή εθνικής συνδιάσκεψης[41]. Μια ημέρα μετά ο πρόεδρος πρότεινε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με σκοπό την έξοδο από την κρίση, κατά την οποία βρήκαν τον θάνατο περισσότεροι από 135 άνθρωποι μέχρι εκείνη τη στιγμή.[42] Ακολούθησε η κατάληψη του προεδρικού μεγάρου στην Ανταναναρίβο από τανκς, στις 16 Μαρτίου.

Παραίτηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 17 Μαρτίου του 2009 ο Ραβαλομανάνα υπέβαλε την παραίτησή του και διαβίβασε τις εξουσίες του σε ένα "στρατιωτικό διευθυντήριο" με επικεφαλής τον αντιναύαρχο Απολίτ Ραμαροζόν Ραριζόν[43]. Από την πλευρά της, η αντιπολίτευση ανακοίνωσε ότι ο Ραζοελίνα αναλάμβανε πρόεδρος μεταβατικής κυβέρνησης και θα προκηρύξει εκλογές μέσα σε 24 μήνες, αφού θα καταρτίσει ένα νέο Σύνταγμα για την ίδρυση μιας "Τέταρτης Δημοκρατίας".[44] Ο αρχηγός του γενικού επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων δήλωσε ότι ο στρατός υποστηρίζει την ανάληψη της εξουσίας από τον ηγέτη της αντιπολίτευσης και όχι από τον Απολίτ Ραμαροζόν Ραριζόν, φοβούμενος σε αντίθετη περίπτωση την έναρξη νέας κρίσης[45]. Τελικά, το βράδυ της 17ης Μαρτίου, ο στρατός μεταβίβασε την εξουσία στον ηγέτη της αντιπολίτευσης, Ραζοελίνα. Ο Ραζοελίνα ανέλαβε μεταβατικός πρόεδρος.[46]

Ο Ραβαλομανάνα, για πρώτη φορά από την ανατροπή του, έγινε γνωστό ότι συναντήθηκε στις 23 Μαρτίου του 2009 με τον βασιλιά Μσουάτι Γ΄ του Εσουατίνι στη χώρα αυτή.[47] Όπως έγινε γνωστό, ο έκπτωτος ηγέτης είχε συνομιλίες με τον Βασιλιά.[48]. Στα τέλη Μαρτίου, κορυφώθηκαν οι διαδηλώσεις συμπαράστασης προς τον έκπτωτο πρόεδρο. Στις 28 Μαρτίου σε μία τέτοια διαδήλωση ξέσπασαν συγκρούσεις των οπαδών του Ραβαλομανάνα με την αστυνομία, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 34 άτομα.[49] Ο Ραβαλομανάνα κάλεσε τους υποστηρικτές του σε συνέχιση των διαμαρτυριών σε σύντομο μήνυμά του που μεταδόθηκε από τα ιδιωτικά ραδιοφωνικά δίκτυα του νησιού.

Αναφορικά με την παραίτησή του, σε δηλώσεις του από το Εσουατίνι ο Ραβαλομανάνα ισχυρίστηκε ότι αναγκάστηκε σε αυτή την πράξη υπό την απειλή όπλου.[50] Ωστόσο, δυτική διπλωματική πηγή βεβαίωσε ότι στην περιοχή του προεδρικού Μεγάρου της Ιαβολόχα "δεν διέκρινε χρήση βίας", και αντίθετα "διέκρινε την παρουσία οπαδών του Ραβαλομανάνα".[51]

Στις 9 Απριλίου του 2009 άρχισαν στην πρεσβεία της Σενεγάλης στο Ανταναναρίβο διαβουλεύσεις ανάμεσα στις αντιπροσωπείες του Ραβαλομανάνα και του προσωρινού προέδρου Ραζοελίνα, οι οποίες γίνονταν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και της Αφρικανικής Ένωσης. Στις διαβουλεύσεις έλαβαν μέρος και οι πρώην πρόεδροι Ντιντιέ Ρατσιράκα και Αλμπέρ Ζαφί.[52] Στις 11 Απριλίου αποχώρησε από τις συνομιλίες η αντιπροσωπεία του Ραβαλομανάνα, κάνοντας λόγο για "διάλογο κωφών"[53].

Ο Ραβαλομανάνα διόρισε τον Ρακοτονιρινά Μανανταφί (Rakotonirina Manandafy), βετεράνο πολιτικό, ως πρωθυπουργό στις 16 Απριλίου του 2009[54]. Την επομένη ημέρα η κυβέρνηση του Ραζοελινά εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του Ραβαλομανάνα, κατηγορώντας τον για κακοδιαχείριση δημοσίου χρήματος.[55]

Ερήμην καταδίκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ραβαλομανάνα καταδικάστηκε ερήμην στις 2 Ιουνίου του 2009 σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 70 εκατομμυρίων δολαρίων για κατάχρηση εξουσίας στην αγορά του προεδρικού αεροσκάφους.[56]. Ο έκπτωτος πρόεδρος βρισκόταν στη Νότια Αφρική την περίοδο της καταδίκης του. Νωρίτερα, εμποδίστηκε από τις αρχές να επιστρέψει στο νησί του.[57] Πιο πριν είχε επισκεφτεί και μείνει για λίγο χρονικό διάστημα στο Εσουατίνι.[58]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ραβαλονανάνα είναι ένθερμος υποστηρικτής της Χριστιανικής πίστης, ενεργό μέλος, από την περίοδο της ενηλικίωσής του, της τοπικής προτεσταντικής «Εκκλησίας του Ιησού Χριστού στη Μαδαγασκάρη» (Fiangonan'i Jesoa Kristy eto Madagasikara -FJKM). Είναι παντρεμένος από το 1974 με την επιχειρηματία Λαλάο Ραβαλονανάνα (γένος Ρακοτονιράινι[59]) και έχουν αποκτήσει 4 παιδιά. Η Λαλάο Ραβαλονανάνα το 2013 έθεσε υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου της χώρας, στις πρώτες εκλογές στη Μαδαγασκάρη μετά την πτώση του συζύγου της από την εξουσία.[60]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Marc-Ravalomanana. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. ravalomanana-marc. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000024070. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2020.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 3  Μαρτίου 2023.
  6. ↑ web.archive.org/web/20131216074658/http://www.issa-bonn.org/publikationen/2-09edi.htm.
  7. ↑ Richard R. Marcus, "Political Change in Madagascar" Αρχειοθετήθηκε 2012-02-14 στο Wayback Machine., Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, ISS Φύλλο 89, Αύγουστος 2004.
  8. ↑ "M. Marc RAVALOMANANA, Président de la République de Madagascar." Αρχειοθετήθηκε 2008-06-23 στο Wayback Machine., Ιστότοπος της γαλλικής προεδρίας (Γαλλικά).
  9. ↑ Richard R. Marcus, "Political Change in Madagascar" Αρχειοθετήθηκε 2012-02-14 στο Wayback Machine., Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, ISS φύλλο 89, Αύγουστος 2004.
  10. ↑ "M. Marc RAVALOMANANA, Président de la République de Madagascar." Αρχειοθετήθηκε 2008-06-23 στο Wayback Machine., Ιστότοπος της προεδρίας (Γαλλικά).
  11. ↑ Ελευθεροτυπία[νεκρός σύνδεσμος], Ο Μεσσίας είναι επιχειρηματίας, 28 Μαΐου 2006.
  12. ↑ Mauritius celebrates national day Αρχειοθετήθηκε 2012-11-15 στο Wayback Machine., Πύλη της Δημοκρατίας του Μαυρικίου, 13 Μαρτίου 2007
  13. ↑ Ριζοσπάστης, Μετεκλογική σύγχυση και αστάθεια, 23 Φεβρουαρίου 2002.
  14. ↑ Ελευθεροτυπία - Απογευματινή Αδέσμευτη Εφημερίδα[νεκρός σύνδεσμος]
  15. ↑ Ριζοσπάστης, Επιφανειακή ηρεμία μετά τις αιματηρές συγκρούσεις..., 5 Ιουνίου 2002.
  16. ↑ "Opinion divided over Ravalomanana", IRIN, 1η Δεκεμβρίου 2006.
  17. ↑ "Voter apathy as election day approaches", IRIN, 1η Δεκεμβρίου 2006.
  18. ↑ Johnny Hogg, "Madagascar general urges overthrow", BBC News, 18 Νοεμβρίου 2006.
  19. ↑ Associated Press μέσω Google News, 43 killed in Madagascar political violence, 28 Ιανουαρίου 2009
  20. ↑ Al Jazeera, Madagascar blaze death toll rises, 28 Ιανουαρίου 2009.
  21. ↑ «Mayor 'in charge' of Madagascar». BBC News. 31-01-2009. http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/7862495.stm. Ανακτήθηκε στις 01-02-2009. 
  22. ↑ "Madagascar mayor proclaims himself in charge of country", AFP, 31 Ιανουαρίου 2009.
  23. ↑ Malone, Barry (01-02-2009). «African Union warns Madagascar opposition leader». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-02-02. https://web.archive.org/web/20090202111231/http://uk.reuters.com/article/rbssIndustryMaterialsUtilitiesNews/idUKL104503420090201. Ανακτήθηκε στις 01-02-2009. 
  24. ↑ "Madagascar mayor pushes for president's ouster", AFP, 2 Φεβρουαρίου 2009.
  25. ↑ "Madagascar mayor to announce govt Saturday", AFP, 3 Φεβρουαρίου 2009.
  26. ↑ 26,0 26,1 "Madagascar opposition mayor fired", BBC News, 3 Φεβρουαρίου 2009.
  27. ↑ "Madagascar sacks capital city mayor", 3 Φεβρουαρίου 2009.
  28. ↑ Σημερινή, Μαδαγασκάρη: Παραιτήθηκε η ΥΠΑΜ, 9 Φεβρουαρίου 2009.
  29. ↑ Xinhua, Madagascan defense minister resigns, 9 Φεβρουαρίου 2009.
  30. ↑ Εξπρές Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine.,Μαδαγασκάρη. Ανταρσία ξέσπασε σε ένα στρατόπεδο κοντά στην πρωτεύουσα, 8 Μαρτίου 2009.
  31. ↑ Madagascar warns mutinous troops, Al Jazeera, 9 Μαρτίου 2009
  32. ↑ BBC NEWS | Africa | Madagascar army's crisis deadline
  33. ↑ Troops oust Madagascar minister, ΒΒC News, 10 Μαρτίου 2009.
  34. ↑ BBC NEWS | Africa | 'Civil war looms' in Madagascar
  35. ↑ 35,0 35,1 "Madagascar army replaces chief, lifts coup threat", AFP, 12 Μαρτίου 2009.
  36. ↑ Madagascan general revokes 72-hour ultimatum
  37. ↑ "Madagascar opposition leader 'to boycott crisis talks'", AFP, 11 Μαρτίου 2009.
  38. ↑ 38,0 38,1 Έθνος Αρχειοθετήθηκε 2009-07-04 στο Wayback Machine., Στα πρόθυρα εμφυλίου η Μαδαγασκάρη, 13 Μαρτίου 2009
  39. ↑ in.gr Αρχειοθετήθηκε 2009-03-16 στο Wayback Machine., Τανκς αναπτύσσουν στην πρωτεύουσα της Μαδαγασκάρης οι στασιαστές στρατιώτες, 13 Μαρτίου 2009.
  40. ↑ Malagasy leader given ultimatum ΒΒC, 14 Μαρτίου 2009
  41. ↑ Malagasy leader defies ultimatum, BBC, 14 Μαρτίου 2009.
  42. ↑ Flash.gr Αρχειοθετήθηκε 2009-04-12 στο Wayback Machine., Επίλυση κρίσης με δημοψήφισμα, πρότεινε ο πρόεδρος της Μαδαγασκάρης, 15 Μαρτίου 2009.
  43. ↑ Flash.gr Αρχειοθετήθηκε 2009-04-12 στο Wayback Machine., Αλλαγή ηγεσίας στη Μαδαγασκάρη, 17 Μαρτίου 2009.
  44. ↑ in.gr Αρχειοθετήθηκε 2009-03-23 στο Wayback Machine., Παρέδωσε την εξουσία στον στρατό ο πρόεδρος της Μαδαγασκάρης, 17 Μαρτίου 2009.
  45. ↑ Εξπρές Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine., Μαδαγασκάρη: Ο στρατός υποστηρίζει τον Ρατζολίνα, 17 Μαρτίου 2009.
  46. ↑ Associated Press, Army puts Madagascar opposition leader in charge, 17 Μαρτίου 2009.
  47. ↑ AP[νεκρός σύνδεσμος], Ousted Madagascar president in Swaziland, 24 Μαρτίου 2009.
  48. ↑ BBC NEWS | Africa | Ex-Madagascar leader resurfaces
  49. ↑ Εξπρές Αρχειοθετήθηκε 2009-03-29 στο Wayback Machine.,Μαδαγασκάρη- Τριάντα τέσσερις άνθρωποι τραυματίστηκαν σε διαδηλώσεις στο Ανταναναρίβο. 28 Μαρτίου 2009.
  50. ↑ Καθημερινή[νεκρός σύνδεσμος], Διαδηλώσεις εναντίον της νέας κυβέρνησης στη Μαδαγασκάρη, 1η Απριλίου 2009.
  51. ↑ Κατάθεση του πρώην προέδρου της Μαδαγασκάρης σε φόρουμ της νότιας Αφρικής[νεκρός σύνδεσμος], Καθημερινή, 1η Απριλίου 2009.
  52. ↑ Καθημερινή[νεκρός σύνδεσμος], Διεθνείς διαβουλεύσεις για Μαδαγασκάρη, 10 Απριλίου 2009.
  53. ↑ Γαλλικό Πρακτορείο, Ravalomanana side quits Madagascar talks, 11 Απριλίου 2009.
  54. ↑ Xinhua, Former Madagascan president appoints new prime minister, 17 Απριλίου 2009
  55. ↑ News 24 Αρχειοθετήθηκε 2009-04-20 στο Wayback Machine., Warrant issued for Ravalomanana, 17 Απριλίου 2009.
  56. ↑ «Madagascar sentences ex-president». BBC News. 3 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2009. 
  57. ↑ «FACTBOX-Madagascar's Ravalomanana, a fallen leader». Reuters. 3 Ιουνίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2009. 
  58. ↑ «Madagascan court sentences former president to four years in prison». Xinhua News Agency. 3 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2009. 
  59. ↑ LALAO RAVALOMANANA, Née RAKOTONIRAINY «Moi présidente, lui gèrera Tiko» Αρχειοθετήθηκε 2013-06-26 στο Wayback Machine., l' express de Madagascar, 14 Ιουνίου 2013
  60. ↑ Madagascar: Rajoelina, two candidates given ultimatum to quit race Αρχειοθετήθηκε 2016-03-06 στο Wayback Machine., Africa Review, 4 Ιουνίου 2013