Ματτέο Μπαντέλλο | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Matteo Bandello (Ιταλικά) |
Γέννηση | 1485 (πιθανώς)[1][2][3] Καστελνουόβο Σκρίβια |
Θάνατος | 1561[4][1][2] Αζέν |
Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[5] |
Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα των Δομινικανών |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[6][7] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | καθολικός ιερέας ποιητής συγγραφέας[8][9] καθολικός επίσκοπος[10] |
Συγγενείς | Vincenzo Bandello (θείος) |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | επιχώριος επίσκοπος (1550–1554)[10][11] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Ματτέο Μπαντέλλο (ιταλικά: Matteo Bandello, 1485 - 1561) ήταν Ιταλός διηγηματογράφος και ποιητής.
Διετέλεσε μοναχός, παιδαγωγός στην δουκική αυλή της Μάντοβας, υποστηρικτής των Γάλλων κατά των Ισπανών στον ανταγωνισμό τους για την Ιταλία, φυγάς στη Γαλλία και τελικά επίσκοπος Αζάν (Agen).
Οφείλει την φήμη του όχι τόσο στα ερωτικά του ποιήματα όσο στα 214 διηγήματά του («Novelle», τρεις τόμοι το 1554 και ένας τέταρτος το 1573), τα οποία έγραψε κατά το πρότυπο του Βοκάκιου και της Μαργαρίτας της Ναβάρρας. Την τελευταία την συνάντησε όταν κατέφυγε στη Γαλλία και της αφιέρωσε την μετάφρασή του της «Εκάβης» του Ευριπίδη.
Αρκετά θεατρικά έργα, ιδίως Άγγλων δραματουργών, βασίστηκαν σε διηγήματα του Μπαντέλλο, όπως Η Δούκισσα του Μάλφι του Τζων Ουέμπστερ. Περιφημότερο από αυτά το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Παρά την ιερατική ιδιότητα του Μπαντέλλο, σε πολλά από τα διηγήματά του κυριαρχεί το σεξ και η βία.
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη λογοτεχνία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |