Στην ελληνική μυθολογία με το συλλογικό όνομα Μελιάδες (ή Μελίες [1]), είναι γνωστές οι χαριτόβρυτες Νύμφες - προστάτριες των δένδρων της φλαμουριάς που γεννήθηκαν, μαζί με τις Ερινύες και τους Γίγαντες, όταν έπεσαν στη Γαία οι σταγόνες του αίματος από τα ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα του Ουρανού.[2] Το ξύλο του δέντρου Μελία ή φράξος (Φράξινος ο όρνος) χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα για να κατασκευάζουν δόρατα. Από τον φλοιό του συγκεκριμένου δέντρου φλαμουριάς εκκρίνεται ένα γλυκό και θρεπτικό κόμμι, ή σακχαρώδες "μάννα", από το οποίο πήρε το όνομα του το γλυκαντικό μαννιτόλη[3]. Από τις Μελιάδες καταγόταν το πολεμοχαρές «χαλκούν γένος» (= χάλκινο γένος).
Έτσι γονιμοποιήθηκε και γέννησε πάνω στη γη τις δυνατές Ερινύες, τους τεράστιους Γίγαντες κι εκείνες τις Νύμφες που λέγονταν Μελίες, δηλαδή φλαμουριές.
*****Από αυτό το σακχαρώδης "μάννα" της συγκεκριμένης φλαμουριάς πήρε το όνομα του το γλυκαντικό μαννιτόλη.