Μερνεφθά

Μερνεφθά
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος2  Μαΐου 1203 π.Χ. (περίπου)
Τόπος ταφήςΚοιλάδα των Βασιλέων
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Αίγυπτος
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑρχαία αιγυπτιακή γλώσσα[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακυβερνητικός υπάλληλος
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙσετνοφρέτ Β΄
Τακάτ
ΤέκναΣέτι Β΄
Τουοσρέτ
Αμενμεσής
Merenptah
ΓονείςΡαμσής Β΄ και Isetnofret
ΑδέλφιαHenuttawy
Meritamen
Bintanath
Meryatum
Amun-her-khepeshef
Ramesses
Khaemweset
Ramesses-Meryamun-Nebweben
Pareherwenemef
Nebettawy
Οικογένειαδέκατη ένατη δυναστεία Φαραώ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΦαραώ (1213 π.Χ.–1202 π.Χ.)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Μερνεφθά υπήρξε ο τέταρτος κατά σειρά Φαραώ της 19ης Δυναστείας στην Αρχαία Αίγυπτο. Κυβέρνησε από το έτος 1213 - 1204 π.Χ.[2]

Βιογραφία και βασιλεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο τρίτος γιος και συνολικά το 13ο παιδί του Ραμσή Β΄ και της συζύγου του Ισετνοφρέτης. Σύζυγοί του έγιναν η αδελφή του, Ισισνοφρέτη, και η Ταχάτ. Απέκτησε δύο υιούς, οι οποίοι τον διαδέχθηκαν. Λόγω της μακράς βασιλείας του πατέρα του, ο Μερνεφθά ήταν ήδη κοντά στα εβδομήντα όταν διαδέχτηκε τον πατέρα του, ενώ οι αδελφοί του είχαν αποβιώσει. Έλαβε το ανώτατο αξίωμα του Φαραώ στις 28 Ιουνίου 1213.[3] Σύμφωνα με τον Μανέθωνα κυβέρνησε 19 χρόνια και 6 μήνες. Οι ιστορικές πηγές τεκμηριώνουν 9 χρόνια και 3 μήνες. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του κατέπνιξε διάφορες εξεγέρσεις στη Συρία, Λιβύη, Νουβία. Έστειλε επίσης μια σοδειά δημητριακών στον βασιλιά των Χετταίων Σουπιλουλιούμας Β΄ για να τους βοηθήσει σε καιρό λιμού.

Η νεκρόπολη του Μερνεφθά βρίσκεται στην κοιλάδα των Βασιλέων. Ο τάφος του ήταν ανοικτός από την αρχαιότητα. Περιέχει δύο σαρκοφάγους από γρανίτη και υπολείμματα μιας τρίτης από αλάβαστρο. Η μούμια του ανακαλύφθηκε το 1898 από τον Βίκτορ Λορέ στον τάφο του Αμένοφη Β΄, όπου είχε μεταφερθεί στα τέλη της 20ής δυναστείας. Ονομάζεται λευκή μούμια λόγω του χρώματός της.

  1. «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 092891101. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2020.
  2. Τόμας Σνάϊντερ, Lexikon der Pharaonen, σελ. 319
  3. Wolfgang Helck: Geschichte des alten Ägypten. Brill, Leiden 1981, ISBN 90-04-06497-4, S. 191.
  • Kenneth Anderson Kitchen: Ramesside Inscriptions, 4: Merenptah & the late nineteenth Dynasty. Blackwell, Oxford 2003, ISBN 0-631-18429-5
  • Hourig Sourouzian: Les monuments du roi Merenptah. Zabern, Mainz 1989. ISBN 3-8053-1053-6
  • A.P. Zivie: Quelques remarques sur un monument nouveau de Mérenptah. Göttinger Miszellen. Bd 18. Göttingen 1975, S. 45–50.
  • U. Cruz-Uribe: On the wife of Merenptah. Göttinger Miszellen. Bd 24. Göttingen 1977, S. 23–32.
  • Marianne Eaton-Krauss: Seti-Merenptah als Kronprinz Merenptahs. Göttinger Miszellen. Bd 50. Göttingen 1981, S. 15–22.
  • Jan Assmann: Die Inschrift auf dem äußeren Sarkophagdeckel des Merenptah. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 28. Zabern, Mainz 1972, S. 47–73.
  • Jan Assmann : Neith spricht als Mutter und Sarg. Interpretation und metrische Analyse der Sargdeckelinschrift des Merenptah. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 28. Zabern, Mainz 1972, S. 115–139.
  • Horst Jaritz, Brigitte Dominicus, Hourig Sourouzian: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 2. Grabungsbericht (7. und 8. Kampagne). Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 51. Zabern, Mainz 1995, S. 57–83.
  • Horst Jaritz, Brigitte Dominicus, Uwe Minuch, Walter Niederberger, Anne Seiler: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 3. Grabungsbericht (9. und 10. Kampagne). Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 52. Zabern, Mainz 1996, S. 201–232. ISBN 3-8053-1861-8
  • Horst Jaritz, Brigitte Dominicus, Walter Niederberger, Hourig Sourouzian, Laurent Stalder: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 4. Grabungsbericht. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 55. Zabern, Mainz 1999, S. 13–62.
  • Horst Jaritz u.a.: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 5. Grabungsbericht. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 57. Zabern, Mainz 2001, S. 141–170.
  • Τόμας Σνάϊντερ: Lexikon der Pharaonen, Artemis & Winkler, München 1997, ISBN 3-7608-1102-7, St. 159–162

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]